"Krijgen lilliputters een kleinemensenkorting bij de KLM, als ze met z?n tweeën in één stoel passen? En moeten zwangere vrouwen extra betalen? Nee, natuurlijk niet. Dat bewijst dat hier sprake is van discriminatie" SP-kamerlid Roemer, zelf ook een paar kilo te veel, reageert op de Obesitaks die de KLM in wil voeren op haar vluchten. De regeling houdt in dat mensen die niet meer in een stoel passen als de leuningen naar beneden geklapt zijn moeten gaan betalen voor een tweede stoel. De voorbeelden die Roemer aanhaalt zijn bespottelijk. Lilliputters zijn over het algemeen niet veel minder breed dan andere mensen en zwangeren worden vooral dikker naar voren in plaats van zijwaarts. Daarbij mag de laatste groep aan het eind van de zwangerschap, als ze het "dikst" zijn, toch al niet meer vliegen. Op basis van deze twee grappen plakt hij het etiket "discriminatie" op de maatregel. Discriminatie betekent dacht ik nog altijd dat gelijke gevallen niet gelijk behandeld worden, en het lijkt mij evident dat het hier niet gaat om gelijke gevallen. Iedereen die wel eens naast zo'n vetklep in het vliegtuig heeft gezeten (of in de trein) zal dat beamen. Je kan de beschuldiging net zo makkelijk omdraaien. Waarom heeft een dik persoon recht op een extra stoel en ik niet? Discriminatie! En waarom zou iemand van 2 meter 20 dan wél moeten bijbetalen voor een plek met meer beenruimte? Discriminatie! In deze soap wilde ik jullie de reactie van Marieke van Spanje van de Nederlandse Obesitas Vereniging niet onthouden. Zij en haar vereniging claimen namelijk dat overgewicht "vaak" veroorzaakt wordt door een medische aandoening. Slaap zacht, Marieke.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.