Vergezicht Uitkijkend over de daken, raakt een mensch soms van ruimte bevangen, en neemt dan verschijnselen waar. Zie daar! Nee dáár!! Daar rijdt langs de wolken een boer op z'n fiets. Of zijn het er vier? Uit Moderne gedichten(1981) - Jules A. Deelder. Cliché: Alles is eindig. Trekkers die voorbij gaan, files, woede – vreugde - rouw, het leven van dichters. De laatste maanden doen boeren verwoede pogingen het wat al te geromantiseerde beeld dat burgers van een boer hebben, bij te stellen. De idylle van de godvrezende natuurmens , het idee van de stugge, zwijgzame boer, allemaal flauwekul.
Het moest er een keer van komen. Jules Deelder had zijn onovertroffen Kutgedicht. Die ode, die lawine van synoniemen, dat lofdicht op het vrouwelijk geslachtsorgaan.
De Vlaamse dichter Andy Fierens heeft een tegenhanger (haha: hanger) daarvan gemaakt: Lulpraat. Hier brengt hij het met een net koor op de achtergrond, het blijft wel poëzie tenslotte.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Nachtburgemeester, spartafan en allround bijzonder mens
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Jules Deelder viert vandaag zijn verjaardag. Mooi interview bij Rijnmond Nieuws:
Ik ben er nog, dat kan ik niet ontkennen
Eén van de rode draadjes in alle bejubeling is het gegeven dat niemand, inclusief hijzelf, dacht dat hij ooit 75 zou worden.
Dat is hem gelukt en wel hierom:
Deelder, gefeliciteerd!
Ik kwam laatst met de fiets door de Benelux-tunnel, waar op een 900 meter lange tegelwand het gedicht “Lieve Ari” van Jules Deelder is aangebracht. Het ontroerde me. Op het clipje hierboven hoort u hoe Deelder het rapt.
Lieve Ari
Lieve Ari
wees niet bang.
De wereld is rond
en dat istie al lang.De mensen zijn goed
de mensen zijn slecht,
maar ze gaan allen
dezelfde wegHoe langer je leeft
hoe korter het duurt.
Je komt uit het water
en gaat door het vuur.Daarom lieve Ari
wees niet bang.
De wereld draait rond
en dat doettie nog lang.
Geen geld.
Geen vuur.
Geen speed.
Geen krant.
Geen wonder.
Geen weed.
Geen brood.
Geen tijd.
Geen weet.
Geen klote.
Geen donder.
Geen reet.
Jules Deelder
Uit: Renaissance. Gedichten ’44 – ’94. Amsterdam, 1994.