Dooie meisjes en virtueel ramptoerisme

GeenCommentaar heeft plaats voor gastlogs. Vandaag is dat een stuk van Martin Swinkels, die het per mail instuurde. Erg he, van dat dooie meisje en die politieman? Ja, inderdaad heel erg. Voor de ouders, om precies te zijn. En natuurlijk voor broers of zussen. En voor opa en oma. En ook wel schokkend voor de klasgenootjes. Nou goed dan, voor de buren is het ook niet leuk. Maar verder valt het toch wel mee? Het feit dat het verlies van een kind het allerergste is want een ouder kan overkomen, schijnt vandaag de dag te betekenen dat half Nederland een paar dagen over moeten mee-jammeren over hoe zielig het is. Je kunt dat positief zien. We zijn blijkbaar een volkje van vriendelijke gevoelige en meelevende mensen (op een enkele geschifte politieman na). Het hele land wordt één grote rouwende familie als er iets ergs gebeurt. Hartverwarmend toch?

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Jeugdgevangenis Porto Velho, Brazilië

, door

Rimmer Frissen: student Journalistiek aan de Fontys Hogeschool ging voor het uitwisselingsprogramma Beyond your World van Lokaalmondiaal naar een jeugdgevangenis in Porto Velho, Brazilië. Daar zitten jongeren tussen de 14 en 18 jaar. Zij zitten voor zware misdrijven, zoals gewapende overvallen en moord. Binnen de instelling zijn er nauwelijks activiteiten om te zorgen dat de jongeren kunnen reìntegreren in de maatschappij. Bekijk na de doorklik ook deel 2 en lees meer over het project:

Afgelopen januari ging een groep studenten van de Fontys Hogeschool Journalistiek naar Brazilië. Tijdens het project hebben studenten verschillende verhalen geschreven en gefilmd. Zowel over duurzaamheid als over de cultuur in Brazilië. Op 7 april verschijnt het blad JOIN met een Brazilië-special over deze studiereis. Stijntje Blankendaal, correspondent in Sao Paulo voor dagblad Trouw, heeft de mensen geïnterviewd. De studenten hebben het item gefilmd en gemonteerd.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Mexico: Levensgevaarlijk voor journalisten

, door

[i]GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag Alexander Pleijter, als wetenschappelijk docent op het gebied van ?journalistiek en nieuwe media? verbonden aan de Rijksuniversiteit Groningen. Dit artikel verscheen eerder op zijn eigen weblog.[/i]

“Het is een rare paradox”, vertel Jan-Albert Hootsen aan de telefoon. “Mexico is een van de veiligste landen van Latijns Amerika, met een van de laagste moordcijfers. Maar voor journalisten is het totaal anders. Voor hen is Mexico na Somalië en Irak het gevaarlijkste land om te werken.”

Hootsen zegt zelf weinig te merken van het geweld tegen journalisten. ?Ik woon in Mexico City en daar is het veilig. Ik kan gewoon werken. Ik ben nu in het noorden en hier is het wèl gevaarlijk, want hier zijn de drugsbendes actief die zorgen voor dood en verderf.” Dat de schrik er daar in zit merkte hij zelf. “Er wonen twee neven van mijn vriendin in de buurt, maar ze willen niet dat ik op bezoek kom. Ze geven les en hebben kinderen van drugsdealers in hun klas. Ze zijn doodsbang dat ze aangevallen worden als ze met een journalist worden gezien die misschien schrijft over de durgskartels.?

Zelfcensuur

De vele moorden, martelingen en verdwijningen zorgen ervoor dat steeds minder Mexicaanse media het nog aandurven om te berichten over de drugskartels. ?Dat zijn er inmiddels nog maar één of twee. Verschillende kranten hebben op hun voorpagina aangekondigd dat ze niet meer publiceren over drugshandel, in de hoop dat hun journalisten dan niet lastig gevallen zullen worden door drugsbendes.?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Joernalistiek

, door

Dit is een gastbijdrage van Wouter Mijland, zelfstandig tropisch bosbouwkundige West-Afrika.

Even wat joernalistiek nieuws van onze correspondent uit Wagadoekoe, de hoofdstad van Afrikaland: Er is geschoten! [mirror]. In Equatoriaal Guinea. Het is natuurlijk volgens onze correspondent geen echte “Massamoord in Equatoriaal Guinea”, daarom zetten we de titel tussen haakjes. Als er negers sterven is het niet echt moord, want moorden zit deze wilden nu eenmaal in het bloed.

Als we iets verder hadden gekeken dan onze joernalistieke neus lang is, hadden we ontdekt dat het bloedbad al 28 September dit jaar in Conakry, de hoofdstad van Guinea, had plaatsgevonden. Ons maakt dat niet uit. Het gaat er om dat zo vlak voor de kerst onze lezers nog even lekker kunnen reaguren over die domme wilde negers die elkaar voor de lol doodmaken. De lezers kunnen met al die sneeuw toch niet naar hun kutbaantje en kunnen zo nog even lekker hun eenzijdige denkbeelden over Afrikaland kwijt. “Ies koeltoer” enzo schrijven. Ook prikkelt het de zieke fantasie van de geile reaguurder dat er door die grote zwarte negersoldaten vrouwen zijn verkracht, daarom benadrukken we het nog even voor de zekerheid.

Dat er in Guinea een heleboel aardige mensen wonen, die de dupe zijn van steeds weer een kwaadaardige militair junta, in het zadel gehouden door Rusland, Frankrijk, Duitsland en China, maakt onze kerstsfeer niet stuk. Goedkope toegang tot grondstoffen is wel zo makkelijk om ons witte übermenschen leuke kerstkadotjes te laten kopen. Hiermee kunnen de militaire machthebbers weer leuke kadootjes kopen voor hun bevolking. Die kadootjes delen we uit als 50.000 burgers laten merken dat het tijd wordt voor vrije verkiezingen in een voetbalstadion. Oke, de internationale gemeenschap zegt vanaf nu helemaal geen wapens meer aan die boze soldatennegers te willen verkopen, maar voor het feestje waren ze helemaal nog niet boos.

Quote du Jour

Quote du Jour | The Skeptical Milk Jug

, door

Further to our article “Now the EU spouts off…about our milk jugs” on February 3, we have been asked to point out that there is no proposed EU ban on milk jugs or any other milk containers”. (Daily Express)

Het kan dus wel: een krant die halfslachtig …maar tóch excuses maakt voor ongefundeerde tendentieuze berichtgeving. De Britse Daily Express zoog vorige week een verhaal over de Europese Unie die melkkannen in de typisch Britse teashops zou willen verbieden compleet uit haar duim. Het zal wel een hoernalistieke reflex zijn geweest waarmee men wilde inspelen op lucratieve euroskeptische sentimenten onder het publiek? Voor je het weet bepaal je immers met een je eigen relletje de mediadiscussie voor een klein weekje en verkoop je (eenmalig) een paar duizend extra exemplaren van je dode boom. Na Referendumgate, Fitnagate en Climategate weet iedere calculerende journalist immers dat je euroskepsis, klimaatskepsis, xenoskepsis én alle andere vormen van latent aanwezige skepsis tot de laatste druppel dient uit te melken voor het beste commerciële resultaat, ongeacht de feiten. Maar zo nu en dan sorry zeggen, dat kan er dus ook bij horen. Anders worden we op een dag nog eens massaal journaliskeptisch, of bent u dat eigenlijk al?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Red niet de krant, maar de kwaliteitsjournalistiek

, door

Dit is een gastbijdrage van Mariko Peters. Zij is sinds eind 2006 Kamerlid van GroenLinks.

investigateMijn ideale zaterdagochtend begint, net als die van veel andere mensen, met een kopje koffie, een croissantje en de krant. Geluk in een klein hoekje. Als het aan mij persoonlijk ligt, blijft dat zo. Helaas is dat niet wat door deskundigen wordt voorspeld. De commissie die zich onder leiding van Eelco Brinkman boog over de toekomst van de pers, stelt dat kranten nog maar maximaal tien jaar winstgevend zullen zijn.

Met de komst van internet is het medialandschap radicaal veranderd. Veel jongeren lezen bijvoorbeeld nooit de krant. Toch merk ik vaak dat zij wonderwel goed geïnformeerd zijn over het nieuws van de wereld. Zij pikken dat ’s ochtends vroeg niet op van de deurmat, maar volgen het nieuws via Twitter, Nu.nl en Uitzending Gemist. Voor jongeren zijn niet kranten maar websites na de televisie het belangrijkste informatiekanaal.

Is het dus erg dat de krant verdwijnt? Voor het gewoontedier in mij is het jammer. Maar het is niet aan de overheid om hen te redden. Als er op een gegeven moment onvoldoende lezers en/of adverteerders zijn die de papieren krant willen betalen, dan houdt het op. Veel erger is dat met het verdwijnen van de krant ook het nieuws dreigt te verdwijnen dat zij brengen, net als de duiding en analyses van en achtergronden bij al dat nieuws.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Politiek, journalistiek en de burgers

, door

Veel te doen deze week over het samenspel tussen de politiek en de pers. De presentatie van een boek van twee mensen die het perscircus op het binnenhof een jaartje gevolgd hebben, was de aanleiding. Kamervoorzitter Gerdi Verbeet gaf haar visie tijdens de Lunshoflezing.
Het vervolg richtte zich op het heen en weer wijzen tussen pers en politiek.
Aan de hand van de toespraak van Gerdi Verbeet wil ik duidelijk maken dat daar beide partijen een essentiële fout maken.
Maar eerst wat citaten uit de toespraak.

‘..Cronkite zo: “This democracy cannot function without a reasonably well-informed electorate. That´s why honest, objective and meticulous reporting is vital to our democracy.” ‘

‘Als we dan kijken naar de twee partijen Parlement en Journalistiek, dan constateer ik dat de Journalistiek op het terrein van de zelfreflectie een achterstand heeft op het Parlement.‘

‘Het is jammer dat er geen medium meer is dat nog gewoon verslag doet van debatten in de Kamer. Nog voordat er één minuut spreektijd is geweest, staat de uitslag van het debat al vast – en het is al uitgezonden ook.‘

‘Sterker nog: die de burger iets heel belangrijks onthouden. Namelijk het antwoord op de vraag: wat is er vandaag nou precies gebeurd in Den Haag?‘

‘Voor het antwoord op die vraag heb je journalisten nodig die verslag doen – en dan ook nog met enig historisch besef en veel kennis van zaken. Zodat de kijker of lezer ook kan begrijpen wat er gebeurt, want dat vergt soms wel enige uitleg.‘

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige Volgende