Weekendquote | Ik word daar gek

"Ik wil daar niet wonen. Ik word daar gek. Ik zie elke dag een vierkante doos." Aldus een jongen wiens uithuisplaatsing naar een gesloten opvang door een rechter verlengd wordt. In het streven te voorkomen dat jongeren een foute opvoeding krijgen, wordt er steeds vaker naar het middel uithuisplaatsing gegrepen. In 2008 kwamen daarvoor meer dan 50.000 verzoeken. Soms is wel duidelijk dat een kind het thuis niet goed heeft. Wat echter weinig aandacht krijgt, is of kinderen in de nieuwe situatie beter af zijn. Te makkelijk wordt er vanuit gegaan dat professioneel geregelde opvang beter is. Maar weggerukt worden uit je familie gaat sowieso niet zonder schade. Pleeggezinnen kunnen veel goeds doen, maar als er lang gewacht moet worden of veel gesleept, is het de vraag of dat positieve effect er nog wel is. En de zware gevallen komen in een omgeving terecht waar door geldgebrek de separeercel vaak nog de enige plaats is waar ze kostenefficiënt kunnen verblijven. Sargief

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Isoleren of helpen?

, door

Recent stierf er weer iemand in een isoleercel. Dan krijg je gelijk de discussie of er wel goed op die man gelet is en wie eventueel verwijtbaar handelen in zijn schoenen geschoven kan worden. De eerste koppen rollen al.
Maar weinig discussie over de vraag of het uberhaupt nodig was die vent in de isoleercel te houden (voor de goede orde, het gaat hier eigenlijk om separeren).
Het isoleren wordt gezien als een middel om in het uiterste geval iemand voor zichzelf en de instelling veilig op te sluiten. Maar hoe komt iemand in die toestand en is dat te voorkomen?
In met name Noorwegen is men actief op dit vlak. Daar zijn ze de overtuiging toegedaan dat isoleercellen eigenlijk vrijwel nooit nodig zijn. Iemand die in een isoleercel terechtkomt maakt een bepaalde escalatie van steeds minder bedwingbare “opwinding” door. En als je weet hoe dat in zijn werk gaat, kan je in een eerder stadium deescalerend werken om zo te voorkomen dat het hoogste stadium ooit bereikt wordt.
Ook in Nederland is men hiermee aan de slag gegaan. Onder de vreemde noemer van “Project dwang en drang” zijn door het hele land opleidingen gegeven om werknemers van psychiatrische inrichtingen te leren de signalen te zien en tijdig op de juiste manier in te grijpen. Zo ook in de betreffende instelling waar recent Wim in isolatie overleed.
Hoe komt het dan dat er nog steeds mensen in isoleercellen zitten? Zoals gebruikelijk een eenvoudige kwestie van geld en korte termijn beleid.

Ook in De Meren werd de training gegeven. Maar de training is intensief. Meerdere dagen over langere periode per werknemer om de basis te leggen. En dan nog een paar keer herhalen. Dat vergt een stevige investering. Vaak blijft het dan bij een paar mensen opleiden en hopen dat die de anderen het kunnen bijbrengen.
Maar in instellingen die toch al onderbezet, overbelast en onderbetaald zijn, is dat een illusie. Dus krijgt het geen voet aan de grond. De werknemers krijgen er geen tijd voor en de bestuurders worden weer van hoger hand gestuurd op korte termijn doelen. En dit is geen korte termijn aanpak. Daar moet een instelling toch snel twee tot drie jaar intensief mee aan de slag voor het echt resultaat oplevert.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Doneer voor ¡eXisto!, een boek over trans mannen in Colombia

Mededeling

Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.

De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.