Elke vrijdag laat GeenCommentaar zijn licht schijnen op een bekende of minder bekende artiest. Van politiek gedreven zanger(es) tot stevige no-nonsense rock, we bespreken elke week een spraakmakende muzikant.
Wat hebben de bands Queens of the Stone Age, Screaming Trees, Soulsavers, The Twilight Singers en artiesten als PJ Harvey, Kurt Cobain (Nirvana) en Isobel Campbell (Belle & Sebastian) allemaal met elkaar gemeen? De titel van deze spotlight-aflevering verraadt het eigenlijk al: Mark Lanegan. Begonnen als zanger bij de te weinig geprezen grunge outfit Screaming Trees, heeft Lanegan zich door de jaren heen ontpopt als muzikale duizendpoot. Zowel als gastzanger en solo bewijst hij keer op keer dat hij behoort tot een hele selecte groep, de absolute top van de hedendaagse rock!
(‘Driving Death Valley Blues’ / album ‘Bubblegum’)
Mark Lanegans stem begon al redelijk ruw, maar is door de jaren heen steeds meer richting brulboei Tom Waits gegaan. Waar Tom Waits zijn stem volledig is kwijt geraakt en echt een -zij het geweldige- brulboei is geworden is Lanegan’s stem donker, diep en vol met warmte. De naar waarschijnlijkheid grote hoeveelheden whiskey en kettingroken heeft zijn stem eigenlijk alleen maar goed gedaan.
Screaming Trees
“Drag me far enough to know
I`m blind every mile that you burn
There`s a rider that`s fallen and
It`s clear theres no time to return”