De gijzelnemer in Sydney, die geïnspireerd was door het radicale gedachtegoed van IS, had issues:
De radicale geestelijke Man Haron Monis was in 1996 van Iran naar Australië gevlucht. Haron Monis was een bekende van de politie. Begin dit jaar moest hij voor de rechter verschijnen op verdenking van medeplichtigheid aan de moord op zijn ex-vrouw. Die werd neergestoken en in brand gestoken in een trappenhuis in Werrington.
In die zaak verdedigde hij zichzelf. Hij beweerde dat de Australische AIVD, de ASIO, hem middels een complot in de gevangenis wil krijgen. Ook zou hij eerder zijn veroordeeld voor het sturen van haatbrieven aan nabestaanden van Australische militairen die bij internationale operaties zijn gesneuveld.
[...]
In oktober werd een zaak tegen hem begonnen, omdat hij ruim tien jaar terug tientallen vrouwen zou hebben aangerand tijdens zijn werk als alternatief genezer die zwarte magie beoefende. De man zou zichzelf tot sjeik Haron hebben benoemd.
Vrijdag zou de zelfbenoemde sjeik nog een laatste, wanhopige poging hebben gedaan bij het hooggerechtshof om de aanklachten tegen hem te laten vervallen.
In hoeverre er bij de dader, Man Haron Monis, sprake was van geestesziekte is onduidelijk, maar dat hij niet helemaal spoorde en daarbij wanhopig was, staat buiten kijf.
Dit past overigens in een patroon:
The Islamic State seems to be attracting — scattered among its recruits — violent young men from the West, many suffering from mental disorders, psychologists say.
En:
New studies have challenged several decades of thinking that psychological problems are only a minor factor in the making of terrorists. The research has instead found a significant link between mental problems and “lone wolf” terrorism. [...]
“It’s never an either-or in terms of ideology versus mental illness,” said Ramon Spaaij, a sociologist at Australia’s Victoria University who conducted a major study, funded by the U.S. Justice Department, of lone wolf extremists. “It’s a dangerous cocktail.
Let wel: de connectie tussen geestesziekte en terrorisme lijkt vooralsnog alleen op te gaan bij 'lone wolves': mensen die in hun eentje, of soms met een enkele partner, een aanslag plegen of naar Syrië reizen om deel te nemen aan de jihad.
Terroristen die in georganiseerd verband aanslagen plegen waarbij de nodige planning aan te pas komt, lijken niet specifiek last te hebben van geestesziekten. Hun aanslagen zijn doorgaans ook een stuk professioneler en dodelijker:
De Pakistaanse Taliban hebben [vandaag] in het noorden van Pakistan honderden scholieren en leraren gegijzeld. Zeker twintig scholieren zijn omgekomen.
De connectie tussen 'lone wolf'-terroristen en geestesziekte betekent overigens zowel goed als slecht nieuws.
Het goede nieuws is dat dit soort figuren niet in staat zal zijn professionele terreurcellen op te zetten die in staat zijn grootschalige aanslagen te plegen. Het slechte nieuws is natuurlijk dat er heel wat meer mensen met ernstige mentale problemen zijn dan koelbloedige terroristen in de dop.
