Teflon Tony does it again

Je moet toch wel respect voor hem hebben. Tony Blair, verguisd in eigen land, Europa en grote delen van de wereld, is vandaag met zijn politieke memoires naar buiten getreden. En waar gaat de discussie over? Wat voor sociale hork Gordon Brown toch wel niet is. Knap werk van Tony. Hij weet zijn eigen gigantische falen weer leuk weg te poetsen. Toen Blair in 1997 aan de macht kwam, zat ook ik met hem te dwepen tijdens mijn (gelukkig) zeer korststondige flirt met de PvdA. Student, bevlogen, nog niet helemaal bereid om de sociaal-democratie ten grave te dragen of de ideologische veren af te schudden. En daar kwam hij dan. De heilige Tony met zijn Derde Weg. Terstond kocht ik het gelijknamige boek van Anthony Giddens. Zou Fukuyama dan toch ongelijk hebben gehad? Was er nog politiek leven buiten het harde kapitalisme mogelijk? Een kapitalisme-light of sociaal-democratie-super-sized-ultra? Fukuyama bleek toch wel een beetje gelijk te hebben. Blair bleek net zo'n grote marktprofeet als Thatcher, tot op het punt in grote delen van Londen niet duidelijk meer is wat publieke ruimte is en wat private. Op buitenlands gebied voelde Blair zich prima thuis de ideologische havikken die rond Bush cirkelden, met de (aanloop naar de) Irak-oorlog als bloedig dieptepunt. En om thuis de onrust, veroorzaakt door deregulering en globalisering, te temmen, werd onder Labour een surveillancepraktijk opgezet die zijn weerga in de Westerse wereld niet kende. EngSoc in de praktijk.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Vorige