Sinn Féin-leider Gerry Adams gearresteerd in verband met moord uit 1972
Zo weet de BBC te melden.
In Noord-Ierland is het conflict tussen katholieken en protestanten weer opgelaaid. Het Noord-Ierse zelfbestuur dreigt opgeschort te worden vanwege nieuwe spanningen tussen de protestantse Democratic Unionist Party (DUP) en de katholieke, republikeinse Sinn Féin. De DUP wil alle samenwerking voorlopig stopzetten na de arrestatie van Bobby Storey en twee andere leden van Sinn Féin als verdachten in de moord op Kevin McGuigan, een voormalig IRA-lid. Storey is nauw geliëerd aan Gerry Adams, de leider van Sinn Féin. Deze partij, van oorsprong de politieke tak van het Ierse Republikeinse leger IRA, neemt sinds 2007 deel aan het zelfbestuur nadat de IRA in 2005 het gewapend verzet had afgezworen. Volgens premier en DUP-leider Peter Robinson kan het zelfbestuur nu niet zomaar verder gaan alsof er niets aan de hand is. "We hebben ruimte nodig voor overleg", zei hij woensdag, "er moet eerst onderzoek gedaan worden naar de moord." Als het vertrouwen tussen de partijen niet terugkeert zal Londen opnieuw het bestuur over dit deel van het Verenigd Koninkrijk moeten overnemen. De Britse minister Theresa Villiers, die verantwoordelijk is voor Noord-Ierland, zei dinsdag in het Lagerhuis dat ze dat voorlopig niet van plan was. Ze wees ook op een andere bron van conflict: de wijze waarop hervormingen op het gebied van de sociale zekerheid doorgevoerd moeten worden. Eenstemmigheid op dit gebied is volgens haar dringend gewenst om te voorkomen dat Noord-Ierland straks met een lege kas zit. Gaat het Robinson misschien vooral daarover? Gisteren trad Robinson af als premier. De andere DUP ministers volgen. It's a bad day for the Northern Ireland political process, was het commentaar van minister Villiers. "Maar zo zijn er wel meer geweest in de afgelopen twintig jaar."
Zo weet de BBC te melden.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Voor mensen die groene, sociale en progressieve politiek nastreven is het in Ierland moeilijk kiezen. Er zijn wel groene, linkse en progressieve partijen maar dat komt niet mooi samen in een partij.
De voornaamste reden daarvoor is dat de belangrijkste politieke scheidslijn niet over het sociaal-economisch beleid gaat, maar over buitenlandse politiek. De twee grootste partijen, Fianna Fáil en Fine Gael, zijn onstaan als twee verschillende kampen in de Ierse bevrijdingsbeweging, die gescheiden werden door hun visie op de relatie met het Verenigd Koninkrijk. Fianna Fáil hechtte net iets meer aan onafhankelijkheid dan Fine Gael. De partijen splitsten over een vredesverdrag met het Verenigd Koninkrijk, dat uiteindelijk tot burgeroorlog in Ierland leidde. Fianna Fáil was principieel Republikeins en Fine Gael was veel pragmatischer. Beide partijen groeiden uit tot populistische centrum/centrum-rechtse partijen, die geen klassieke ideologie hadden. De een was net iets meer gebrand op het beschermen van de Ierse autonomie dan de andere.
Deze nu bijna tachtig jaar oude politieke tegenstelling tussen wat het pro-Verdrag en anti-Verdrag kamp heet, lijkt niet relevant meer voor de Ierse politiek van vandaag: Ierland is nu onafhankelijk, zelfs in Noord-Ierland is nu vrede tussen de Republikeinenen de Unionisten. Dit verschil in de mate waarin de partijen hechten aan Ierse onafhankelijkheid komt nu terug bij andere thema’s. Het belangrijkste daarvan is Europese integratie: Fianna Fáil, de partij voor een onafhankelijk Ierland, heeft zich jarenlang verzet tegen verregaande Europese integratie, omdat deze de autonomie van Ierland in gevaar zou kunnen brengen. Fine Gael is juist een voorstander van Europese integratie.
Het komt niet vaak voor dat een film me vanaf het begin bij mijn nekvel grijpt en me meteen het verhaal in sleept. Bij de meeste films is er sprake van een opbouw of dienen de karakters eerst geïntroduceerd te worden alvorens men het verhaal kan vertellen. De laatste keer dat ik dat ervoer was bij The diving bell and the butterfly (eerder hier beschreven) en dat is eigenlijk nog niet zo heel lang geleden. Bij het zien van Hunger, gebeurde hetzelfde; het verschil bij beide films zit echter in het perspectief; bij de eerste bekijk je het verhaal vanuit het hoofdpersonage terwijl je bij de tweede als een onwillige getuige kijkt naar een lichaam in verval van een man die weigert te eten. Opmerkelijk is dat beide films door kunstenaars werden gemaakt; de eerste door Julian Schnabel (New York, 1951), de tweede door Steve McQueen (Londen, 1969). Vanuit hun achtergrond benaderen zij het filmen op een net iets andere manier en dat levert een verrassend resultaat op.
Hunger draait voor het grootste deel over de hongerstaking van Bobby Sands in de Maze gevangenis in Engeland. In 1981 eiste hij als leider van een groep gevangenen erkenning als politieke gevangene, iets dat door Margaret Thatcher fel werd bestreden. De hongerstaking was het toppunt van een opstand die al vanaf 1976 was ingezet, beginnend met het ‘dekenprotest’ waarbij de gevangenen weigerden dezelfde kleding als criminelen te dragen en daarvoor in de plaats zich slechts omhulden met een deken. Toen bleek dat dat niet werkte, stapte men in 1978 over op het ‘vuilprotest’ waarbij men uitwerpselen uitsmeerde over de gevangenismuren. Maar ook dat werkte niet en je kunt je afvragen wie men het meeste trof met deze actie. De hongerstaking was het ultieme pressiemiddel omdat je daarmee inspeelt op het gevoel van medemenselijkheid. Bobby Sands overleefde deze niet en stierf na 66 dagen. Samen met hem stierven nog negen andere gevangenen. Na tien doden werden de eisen van de gevangenen ingewilligd, maar erkend als politieke gevangenen werden ze niet.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
DOCUMENTAIRE - Groot Brittannië zette een geheime terreureenheid, de MRF (Military Reaction Force), in tegen de IRA. Een aantal voormalige leden van deze eenheid treden nu naar buiten. Er lijken nog maar erg weinig documenten over de activiteiten van de MRF te bestaan. Als er al documenten waren, dan zijn deze waarschijnlijk vernietigd.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
“De daders willen Britse militairen terug op de straten brengen. Ze willen de recente vooruitgang vernietigen en Ierland terug in het conflict storten.”
Aldus Sinn Fein voorman Gary Adams, woordvoerder van de provisional IRA, nu voorvechter van de vrede. Twaalf jaar geleden hield het geweld tussen protestanten en katholieken op. Is dit de vonk die de haat weer doet oplaaien?