Het is een broeiend hete zondagmiddag. Ik sta in de rij voor het Whitney Museum of American Art op Madison Avenue, NYC. Achter mij staan vier meisjes met wapperende zomerjurkjes en bloemen in hun haar. Hun verschijning legitimeert het onderwerp van de tentoonstelling die ik wil bezoeken: Summer of Love, Art of the Psychedelic Era. Veertig jaar na die legendarische zomer, kleden tieners zich nog steeds naar het stijlbeeld van toen. Het is een mooie illustratie van de invloed dat het langharig tuig op de wereld heeft gehad. Gewapend met de gratis audiotour stap ik de in oranje geschilderde zaal binnen. De psychedelische muziek die door mijn witte oordopjes klinkt, is fascinerend mooi. Jimi Hendrix, The Fugs, Janis Joplin, Santana, Country Joe & the Fish en het legendarische kwartet uit Liverpool, geniale artiesten die één ding gemeen hadden: ze putten hun inspiratie uit LSD.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
U bent al veelvuldig op internet te vinden, anders had u Geen Commentaar nooit gevonden. Maar doet u uw andere levensbehoeften ook zoveel mogelijk op internet? Gaat u naar Albert.nl in plaats van de Appie om de hoek? Bol.com in plaats van de lokale cd-boer of boekwinkel? Of zelfs naar Winkelstraat.nl in plaats van de echte winkelstraat?
In 2006 werden vooral boeken, cd’s, dvd’s en video’s, vakantiereizen en vliegtickets, en bovenkleding via het internet aangeschaft, maar ook veel bruingoed en witgoed. Volgens het Ruimtelijk Planbureau gaat u, als u het al niet deed, de komende jaren zeker nog meer doen.
En wat doet u: gaat u dit weekend nog internetwinkelen?
Tijd voor een experiment. Een vrij tijdrovend experiment, maar absoluut de moeite waard. U heeft nodig: een printer, enveloppen, brievenbus en tenslotte, uw e-mailprogramma. Wanneer u morgenochtend goedgemutst en met een cup of ambition in de hand uw e-mailprogramma opent, print u alle ontvangen e-mailtjes uit. Dit blijft u de hele dag door doen. Als u de handeling van het printen achter de rug heeft, stopt u de printjes in een envelop, welke u vervolgens sluit en op een stapel legt. Deze stapel noemen we ‘brieven’. U weet wel, er was een tijd dat naast rekeningen en folders van de pizzakoerier, ook brieven op de deurmat vielen.
Die situatie van vroeger, gaan we nu dus simuleren. Om zeven uur stopt u met het printen van de digitale post. Dit tijdstip is natuurlijk geïnspireerd op het moment waarop de postbode de rode oranje brievenbus leegt. U pakt de stapel ‘brieven’ op, loopt naar de brievenbus en werpt vervolgens de brieven stuk voor stuk door de sleuf.
Het resultaat? Een visueel metafoor van de hoeveelheid digitale post die u dagelijks ontvangt. Best veel hè? Zoveel dat het sommige mensen teveel wordt. Zo kondigde thee-drinkende technoster Moby onlangs aan dat hij de rest van het jaar geen e-mail meer zou gebruiken.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Zo nu en dan krijgen we bij de redactie merkwaardige mailtjes binnen:
Mijn huis is toe aan een schilderbeurt. Om de kosten te drukken zou ik graag enkele Polen willen vragen om dit zwart te doen. Ik las via Google iets hierover, vandaar dat ik deze mail stuur. Heeft U verdere informatie hierover?
Voor bepaalde weblogs zou dit aanleiding zijn om de (verwarde) afzender met naam en toenaam eens flink te kakken te zetten. Maar een kwaliteitsblog heeft dat niet nodig. Opzich zijn deze mailtjes niet eens zo raar als je je bedenkt dat de meerderheid van de Nederlanders geen blogs leest. Je zal dan maar opeens als wazig webgebruiker via Google in een postje over Poolse bouwvakkers terechtkomen: dan is de verwarring compleet. Toch vraag je je af hoeveel brieven de Volkskrant krijgt over camperen in Frankrijk naar aanleiding van een artikel over Sarkozy?
Terwijl alles erop weesie dat weblogs mainstream waren geworden bewijst keihard onderzoek [.pdf] het tegendeel: 60% van de Nederlanders leest nooit een weblog, 22% leest meerdere weblogs, 12% houdt het bij één weblog en 6% weet niet wat ie leest (en zoekt trouwens ook nog Poolse bouwvakkers, het liefst zwart). De vraag die iedere zelfbewuste blogger zich (bijna zes jaar nadat alt0169 stopte) dan vervolgens stelt: zit er nog wel groei in die weblogs? Niet iedere Nederlander verstaat blijkbaar de schoone kunst van het lurken en reaguren en/of is bereid zich daar in te bekwamen. Hoog tijd voor een poll !!
Dit is een oproep aan alle zwijgzame lezers.
Dus eigenlijk is dit een oproep aan alle onbekenden, aan onze ouders, ooms en tantes, oud-studenten, verre kennissen, nichten en neven, toekomstige werkgevers en ex-collega?s. Aan alle toevallige passanten en stille aanbidders, aan de verlegenen en de digibeten, aan iedereen die reageren maar stom vindt, aan iedereen die niet durft, iedereen die niks te zeggen heeft en iedereen die GeenCommentaar.nl leest.
Maak u niet bekend. Vertel de GC-redactie voor één keer niet dat u meeleest. Klik op het woordje ?reacties? onderaan dit stukje en zeg niets. Geencommentaar.nl wil niets weten van uw van hobby?s en andere geheimen.
Volgende week gaat namelijk de officiële lurkingsweek van start. Op initiatief van GeenCommentaar.nl staat volgende week in het teken van het in de schulp blijven van stille meelezers, de zogenaamde lurkers. Voor meer uitleg over lurken, zie hier het stukje in Wikipedia over lurkers.
Weet u niet of u een lurker bent? Welnu, dat is gemakkelijk na te gaan. Leest u mijn weblog of andere weblogs zonder u ooit te mengen in de reacties? Vindt u reageren stom? Weet u niet eens hoe dat moet, reageren?
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
“The trouble is I don’t understand the language. I don’t really understand what a Web site is”
Rechter Peter Openshaw die een zaak omtrent internet en terrorisme heeft, geeft toe geen bal te snappen van the internets. En alhoewel het goed is dat iemand daar duidelijkheid over geeft, is het wel de vraag of kennis van internet en bijbehorend vocabulaire zo onderhand geen standaard onderdeel van de kennis van de juristen zou moeten zijn, gezien de aanwezigheid van internet gebruik in zeer veel verschillende zaken.
![[Foto] World of Warcraft leidt tot prostitutie om virtueel goud](2007/05/wow-sextrade.jpg){kind=link}
