Op Sargasso is plaats voor gastloggers, hieronder een bijdrage van Vincent Barnhard. Hij schreef een essay over de rol van virtuele gemeenschappen bij de radicalisering van moslim migranten. … beheerders van het internetdiscussieforum Marokko.nl verwijderen deze dagen vier keer meer discriminerende en provocerende bijdragen dan normaal… Andere bezoekers keren steeds terug, alleen maar om te provoceren. "Zij weten hun weg altijd te vinden" (nu.nl). Zijn de laatst genoemde bezoekers alleen maar provocerende kwajongens? Hebben enkele mogelijk een eigen agenda achter hun provocaties? Zitten er bijvoorbeeld ronselende en mobiliserende internationale terroristische organisaties achter bepaalde provocaties? Zo ja, waarom zitten die dan op een Nederlandse website als bijvoorbeeld marrokko.nl? Het essay Digitale Leeuwen van Tawhied, geeft mogelijk een indicatie op een antwoord op enkele van de bovenstaande vragen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Het is voor de sporters die aan de Olympische spelen meedoen verboden tijdens het evenement een weblog bij te houden. De reden? De sporters moeten zich concentreren op de spelen, en niet op het dagelijkse stukje op hun weblog.
Uiteraard een volstrekte onzinreden, want getuige de hoeveelheden condooms die tijdens dit soort evenementen wordt verspreid mogen ze zich wel te pas en te onpas bezighouden met elkaar. Ook een bezoek aan de McDonalds in het Olympische dorp wordt niet gezien als een zonde.
De uiteindelijke reden is natuurlijk het geld. Men wil voorkomen dat webloggers sappige nieuwtjes via een weblog verspreiden, zodat alle (geschreven) media er gratis aan kunnen komen en niet alleen degenen die grof geld hebben betaald. Maar zeg dat dan ook gewoon. Zeg dat het om het geld gaat en probeer niet te doen alsof je het beste voorhebt met de sport. Je hebt het beste voor met de commercie. En dat was nou geloof ik het enige waar de Olympische Spelen zich van hoorde te distantiëren. Het gaat om de sport. Toch?
De film Clerks uit 1994 van Kevin Smith is misschien wel de leukste film van de jaren 90 en belangrijker nog: Clerks was het boegbeeld van de generatie X, van de Nirvana generatie die overal schijt aan had maar geen idee had waarom. Clerks maakte van een straatarme regisseur met overgewicht ook meteen een hotshot, sexy cu(l)t-held waar de grote maatschappijen als gieren op afvlogen. En dus werd er hard gewerkt aan Clerks 2. Als je de boodschap van Clerks uit 1994 begrepen hebt, ga je Clerks 2 vooral niet kijken: de tiefus en de schijt met de commerciele industrie die de jeugd inmiddels weer volledig in de broekzak heeft! Maar als je je dan toch de pleuris verveelt, kijk even op Kevin Smith’s The Making of Clerks II, en dan: snel weer mentaal doortrekken die commerciele shit!
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Tim Metz is een Nederlandse filmmaker die vanuit Kenya video-reports maakt, die op zijn site insideafrica.tv te bekijken zijn. Tim Metz heeft geen introductie nodig, want hij introduceert zich zelf.
“Mijn naam is Tim Metz (24) en ik zit sinds begin december in KeniaIk probeer bovenstaand doel te bereiken door het maken van wekelijkse
“video reports” en het bijhouden van een geschreven dagboek over de
Keniaanse cultuur op de website www.insideafrica.tv. Door gebruik te
maken van de nieuwste technieken op het gebied van internet
(streaming media), filmen (Sony HDV-camera) en montage (Apple
Powerbook met Final Cut Pro) ben ik in staat om hier op lokatie zowel
te filmen als te monteren, waardoor het hele project een direct en
impulsief karakter krijgt: het moment van filmen tot aan “uitzending”
voor het publiek is bij de meeste documentaires erg lang, vaak gaan
er maanden overheen voordat het gefilmde in de montage-kamer vewerkt
wordt tot een film en getoond kan worden aan het publiek.
Arme Google. De afgelopen week kreeg het bedrijf uit Mountain View een flinke dosis kritiek te verwerken omdat het een Chinese versie van de zoekmachine heeft geopend. In deze Chinese versie worden zoekresultaten gecensureerd, om zo toestemming van de Chinese regering te krijgen in het land te opereren. (Het werkt overigens niet altijd, zo blijkt)
Nu is de houding van Google natuurlijk moeilijk. Met een bedrijfsmotto als Don’t be evil is het moeilijk te verkopen dat je vrijwillig meewerkt aan censuur om je bedrijfswinst een flink schop omhoog te geven. Maar in alle media-aandacht krijgt Google onterecht de zwarte piet toegespeeld.
Want hoe erg is Google’s China-avontuur in vergelijking met de concurrenten?
Zowel Yahoo als Microsoft, de twee andere grote zoekmachines, doen al langer zaken in China en censureren hun zoekresultaten. Daarnaast zijn zowel Yahoo als Microsoft nog een stapje verder gegaan. Zo speelde Yahoo gegevens van een weblogger door aan de Chinese regering, waarna de man werd opgepakt. En Microsoft haalde enkele weken geleden nog een weblog offline van een Chinees die werkzaam was voor de New York Times.
Google wist van het wespennest waarin het zich begaf. Niet voor niets hebben Larry Page en Sergey Brin samen met CEO Eric Schmidt een Evil-schaal opgesteld, waarin kon worden gemeten hoe hun mogelijke beslissing strookte met het bedrijfsmotto. Google heeft er een jaar over gedaan de knoop door te hakken naar China te gaan, maar heeft tegelijk besloten om weblog en e-mail services niet te introduceren in China, zodat Google niet hoeft te doen wat Yahoo wel deed: Individuen aangeven bij een regering waarvan bekend is dat ze niet zachtzinnig met de eigen bevolking omspringt. Daarnaast heeft Google een aparte disclaimer geintroduceerd, die alleen verschijnt op pagina’s waarin gecensureerd is.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
“America is always at its best when we are shaping events, instead of being shaped by events. “
Aldus, een excerpt uit de speech van Bush waarin hij de State of the Union uit de doeken doet. Deze presidentiele troonrede zal live te zien zijn om 3.00 uur in de ochtend, en ook naderhand opnieuw te bekijken.
De nadruk in de State of the Union zal liggen op veiligheid (met dank aan politiek strateeg Carl Rove) en technologische innovatie, zoals blijkt uit het volgende opmerkelijke fragment:
“America is addicted to oil, which is often imported from unstable parts of the world… The best way to break this addiction is through technology.”
Links:
Het is alweer een maand geleden dat we u op de hoogte brachten van de Battle of the Blogs 2006.
Het benoemen van het fenomeen zorgde al gelijk voor de nodige beweging op het slagveld, vaak in de positieve zin.
Nu zouden we natuurlijk kunnen wachten tot eind 2006 om te zien wie er overeind is blijven staan in deze oorlog. Maar Sargasso doet de zaken graag grondig. Vandaar dat we maandelijks scouts het veld in sturen om ons field reports te leveren over de status van de slag om de blogs.
Wij hebben vervolgens deze field reports vol met geheime en cryptische tekens voor u vertaald naar een handzaam overzicht van het slagveld zoals dat er uitziet eind van de maand.
Duidelijk is dat er al veel gebeurd is. Er zijn zelfs inmiddels al vier casualties of war te betreuren. Dat belooft nog wat. Maar dan weet u ook gelijk op welke weblogs het niet langer zinvol is om te stemmen voor de Dutch Bloggies.
Aanschouw het slagveld:
Legenda
Kleur (frequentie van posten):
– Prima
– Af en toe een gat van een dag
– Gaten van een dag of meerdere dagen
– Heel veel grote gaten
– Op sterven na dood
– Casualty of war
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.