Quote du Jour | De Individuele Samenleving

"De laatste speler in het publieke debat is de meest verwoestende. Dat bent u, en tot nader orde ook ik. Het verlies van ankerpunten in de samenleving heeft er in combinatie met een krankzinnig geloof in het individu voor gezorgd dat alle moeilijke onderwerpen uiteindelijk aan ons worden overgelaten. Er is een geconstrueerd beeld ontstaan van wat het volk wil en denkt dat in de media de maat mag aangeven, maar het volk laat ook van zich horen. Niet gehinderd door kennis of inzicht sms’t, twittert of mailt de burger zijn kijk op de zaken de wereld in." Tussen de kernfusionele hitte en het brandpunt van TNT door, gooien we vandaag een ietwat introspectievere quote naar u toe. Op Apache geeft Peter Casteels in een column een pleiade aan halve meningen en dito observaties. Er zitten een aantal parels in het stuk, niet in de laatste plaats wanneer het gaat over de individuele verantwoordelijkheid. Wat dit stuk doet is een aanzet geven om dieper in te gaan op een mijns insziens belangrijke vraag waar we in de toekomst mee af gaan moeten rekenen. En die is: "hoe gedraagt het individu zich in een wereld waarin hij de systemen heeft omver geworpen ten voordele van zichzelf?" Zullen daar nieuwe systemen uit ontstaan? Is de mens geneigd om zich als sociaal wezen te verenigen? Of hoe de schrijver het op het einde zelf verwoordt: "Het debat dat vandaag wordt gevoerd lijkt het meeste op een veldslag van persoonlijke meningen, verzuchtingen en belangen. Het wekt geen verbazing dat degene die de meeste middelen heeft om in te zetten meestal wint. De vuurtorens zijn neergehaald. Omdat we het zelf beter dachten te weten, omdat men ons verplichtte het beter te weten.[...] De vraag is of wij in staat zijn meritocratische instituten op te richten die in een ontkerkelijkte en ontzuilde wereld richting kunnen geven en respect afdwingen."

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.