Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Het regent miljarden rond Griekenland
DATA - In Europa smijten regeringsleiders momenteel met miljarden. Honderden miljarden aan leningen, miljarden die Nederland hieraan bijdraagt en miljarden die banken kwijtraken mocht Griekenland failliet gaan. Wij zijn het overzicht en perspectief in de miljardenregen een beetje kwijtgeraakt. Tijd voor wat inzicht. Om welke bedragen gaat het in Griekenland? Waar komen ze vandaan? En hoe verhouden die bedragen zich tot elkaar en andere bedragen? Onderaan vind je een overzicht.
Leningen
In mei 2010 besloten de regeringsleiders van de eurolanden Griekenland te redden. Voor 110 miljard zouden ze het land uit de penarie halen. 30 miljard daarvan betaalde het Internationaal Monetair Fonds (IMF), 80 miljard betaalden de eurolanden. Nederland droeg 4,7 miljard bij.
Dit Nederlandse aandeel is gebaseerd op de zogenaamde kapitaalverdeelsleutel die de Europese Centrale Bank (ECB) hanteert. Op basis hiervan wordt het aandeel van elke lidstaat in de ECB berekend. De berekening is als volgt: de som van 50% van het aandeel van de lidstaat in kwestie in de bevolking van de Europese Unie en 50% van zijn aandeel in het bruto binnenlands product (bbp), alles wat in de Europese Unie wordt verdiend. Deze verdeelsleutel geldt voor alle landen in de Europese Unie. Om op het percentage te komen dat Nederland voor deze lening betaalt moet je de niet-eurolanden en natuurlijk Griekenland zelf er af halen. Onze bijdrage is op deze manier gesteld op 5,9 procent.
Spaaroverschot zal rente laag houden
Een bijdrage van Heleen Mees, overgenomen van Me Judice.
De verwachting van het Internationaal Monetair Fonds is dat de wereldwijde spaarquote de komende jaren zal toenemen. Vooral de besparingen van opkomende economieën als China zullen disproportioneel worden geïnvesteerd in obligaties in plaats van risicokapitaal. Dit zal een drukkende invloed hebben op de rente op staatsobligaties, stelt Heleen Mees.
Na de sluiting van de financiële markten afgelopen vrijdag, kondigde kredietbeoordelaar Standard & Poor’s (S&P) aan dat het de beoordeling van de Verenigde Staten met een stap verlaagde naar AA+. Volgens de kredietbeoordelaar was het akkoord dat het Amerikaanse Congres eerder die week had gesloten over de verhoging van het kredietplafond ontoereikend om de Amerikaanse overheidsfinanciën op middellange termijn te stabiliseren. De andere grote kredietbeoordelaar Moody’s had eerder al aangegeven dat de AAA status voor de Amerikaanse soeverein te zullen handhaven, zij het met een negatief advies.
Terwijl de dollar flink in waarde daalde toen het Congres er een week eerder niet in leek te slagen om een akkoord over de verhoging van het schuldenplafond te bereiken, gebeurde dat niet met Amerikaanse staatsobligaties, de zogenoemde Treasuries. Iedere stijging van rente op kortlopende obligaties werd (meer dan) gecompenseerd door een daling van de rente op obligaties met een langere looptijd. In de eurozone zie je iets vergelijkbaars: een stijging van de rente in landen als Spanje en Italië leidt tot een daling van de rente in landen als Duitsland en Nederland.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
GeenCommentaar: No Job Soon
(bron: IMF)
De toekomst kent vele voedselrellen
I think if there is one thing that exposes the failure of neoliberal governance through global institutions such as the IMF and the World Bank is the food regime. the global food regime is based on massive production out of the US and the EU through huge subsidies which hurt the agricultural sector in the periphery and leaves a lot of countries food-dependent. And that is combined with the IMF and the World Bank pushing for export-based agriculture in the periphery. This is a form of neo-colonialism.
Add to that the emerging effects of climate disruption that are already devastating parts of Africa and you have disasters waiting to happen. Because, as recent cases have shown, if there is one thing that people won’t stand for, it’s the lack of food:
“When grain prices spiked in 2007-2008, Egypt’s bread prices rose 37%. With unemployment rising as well, more people depended on subsidised bread – but the government did not make any more available. Egypt’s annual food price inflation continued and had hit 18.9% before the fall of President Mubarak.
Fifty per cent of the calories consumed by Egyptians originate outside its borders. Egypt is the world’s largest wheat importer, and no country in the region (except for Syria) produces more than a small fraction of the wheat it consumes. Should the global markets be unable to provide a country’s need, or if there are not enough funds available to finance purchases and to offer price support, then the food of the poor will become inaccessible to them. Already, in Egypt and Yemen, more than 40% of the population live below the poverty line and suffer from some form of malnutrition. Most of the poor in these countries have no access to social safety nets. Images of bread became central to the Egyptian protests, from young boys selling kaik, a breakfast bread, to one protester’s improvised helmet made from bread loaves taped to his head. Although the Arab revolutions were united under the slogan “the people want to bring down the regime” not “the people want more bread”, food was a catalyst.
“Bread riots” have been occurring regularly since the mid 1980s, following policies brought to us by the World Bank and the International Monetary Fund. Among these were the reduction of agricultural subsidies and the encouragement of production of fruits and vegetables for export, at the expense of investing in local grain production. Export of value-added produce and the import of basic commodities such as wheat were monopolised by a small group of “entrepreneurs” protected by the security state who financially backed the ruling elite. The powerful countries provided encouragement and support. The US gave Egypt around $1.7bn last year, exceeded only by the $2.4bn it gave to Israel. Tunisia under President Ben Ali was viewed as the IMF model of “growth” and France offered to support him militarily through the uprising.”
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Laat IMF kredieten beoordelen
Raoul Leering en Kees van Duin, werkzaam op het ministerie van Economische Zaken, menen dat kredietbeoordeling het beste door een publieke instelling kan worden gedaan. Het IMF bijvoorbeeld. Het stuk is overgenomen van Me Judice.
Kredietbeoordelaars zijn voor hun inkomsten afhankelijk van degenen die zij moeten beoordelen: ondernemingen en overheden. Om hen ter wille te zijn waarderen ze obligaties pas af als de marktontwikkelingen hen daartoe dwingen. Dit probleem is alleen op te lossen door kredietbeoordeling publiek uit te laten voeren, stellen Raoul Leering en Kees van Duin. Deze publieke taak kan het best ondergebracht worden bij het IMF. Onafhankelijkheid is dan wel een belangrijke voorwaarde.
Quote du Jour | Na DSK Française IMF-baas?
“But it is still wrong. To begin with, the stitch-up, whereby the head of the IMF is a European and the head of the World Bank is an American, is a disgrace. International posts should be filled according to merit. And the growth of emerging economies makes it even less defensible.”
(The Economist)
Opvallend haastig en eensgezind hebben EU-landen zich achter de kandidatuur van de Franse minister van financiën Christine Lagarde gesteld voor de vrijgekomen post van hoogste baas van de IMF. Ze is vrouw (een pluspunt na de escapades van DSK), vegetariër en ze drinkt geen alcohol. En volgens The Economist een ‘superb communicator’ en een ‘excellent manager’. Wat allemaal wel klinkt als iemand die je over de centen kunt laten gaan. Echter: ‘She lacks the technical background that the IMF’s best bosses have had.’ En toen dus een scherpe uitval van het blad tegen haar kandidatuur. In rustiger tijden zouden de Europese landen er ook niet over gepeinsd hebben om opnieuw een Europeaan kandidaat te stellen.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.