‘Illusies voor gevorderden. Of waarom waarheid altijd beter is’ van Maarten Boudry

door Hans van Eyghen (PhD, Vrije Universiteit Amsterdam) Waarheid is altijd beter. Deze boude claim vormt de kern van wat Maarten Boudry in zijn boek Illusies voor gevorderden. Of waarom waarheid altijd beter is (Uitgeverij Polis) betoogt. Wie het boek leest, merkt dat Boudry deze claim niet echt beargumenteert. Hij argumenteert hoogstens dat waarheid meestal beter is en laat enkele illusies met beperkte impact toe. Boudry gebruikt de term ‘illusie’ min of meer als synoniem voor ‘onwaarheid’. In een wereld waar waarheid (meestal) beter is, is geen plaats voor illusies. Boudry geeft drie argumenten: de catch 22 van illusies, de meeste illusies hebben geen nut, en illusies die nut lijken te hebben, hebben dat in feite niet. In wat volgt bespreek ik deze drie argumenten. Ik eindig met enkele algemene opmerkingen over het boek. De catch 22 van illusies Boudry’s belangrijkste argument tegen onwaarheid noemt hij de catch 22 van illusies.[1] Boudry merkt op dat het onmogelijk is onwaarheden voor waar aan te nemen. Zelfs als er nuttige illusies zouden zijn  (wat Boudry ontkent in zijn tweede argument), is het onmogelijk deze voor waar aan te nemen wanneer men weet dat ze illusies zijn en nuttige illusies kunnen hun nut niet uitoefenen als ze niet voor waar worden aangenomen. Als we Boudry’s argument reconstrueren lijkt hij te stellen dat een nuttige illusie de mens voor twee keuzes stelt, of zij verwerpt de illusie of zij neemt hem aan. In het eerste geval heeft ze vanzelfsprekend geen baat van de illusie. In het tweede geval ook niet omdat ze weet dat de illusie niet waar is (het is nu eenmaal een illusie).

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Hrag Vartanian (cc)

Kunst op Zondag | Aakash Nihalani’s dimensie

, door

Drie dimensies zijn voor velen niet te vatten, gezien de bijna dagelijkse onenigheid over de werkelijkheid. De oplossing ligt, zo denken sommigen, in andere dimensies. Mochten die er al zijn, de wereld is nog steeds hetzelfde.

Eén simpele dimensie is genoeg om van de werkelijkheid een grote illusie te maken. Aakash Nihalani heeft niet meer nodig dan wat fluoriserend tape om driedimensionaliteit toe te voegen aan een wereld die aan driedimensionaliteit niet genoeg lijkt te hebben. Een kwestie van perspectief.

Domino.
cc Flickr Andrea Grover photostream Aakash Nihalani at Parrish

Landscrapers 1
cc Flickr Hrag Vartanian photostream Art in Odd Places Aakash Nihalani Landscrapers installation

Landscrapers 2
cc Flickr Hrag Vartanian photostream Art in Odd Places Aakash Nihalani Landscrapers

Bus stop
cc Flickr Hrag Vartanian photostream Tape Geometry by Aakash Nihalani

Portal
cc Flickr Scott Beale photostream 3D Geometric Street Art by Aakash Nihalani at rag and bone in SoHo

Minimal?
cc Flickr svennevenn photostream Aakash Nihalani

Aakash Nihalani aan het werk.

Aakash Nihalani prikt de mensen door (het werk is beter te begrijpen als je ook de details bekijkt die we op My Modern Met aantroffen).

Tot slot: bekijk ook eens de interactieve projecties en Eye scream sunday, het blog van Aakash Nihalani.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

Mededeling

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Obama is een product van onze verbeelding

, door

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers, dit kunnen stukjes zijn die we (uiteraard met toestemming) overnemen van andere weblogs, of die via onze mail binnenkomen. Hieronder een stuk van Harry Zevenbergen.

Barack Obama (Foto: Flickr/jmtimages)

Hoera, ik kwam zojuist de eerste Barack Obama scepticus tegen sinds hij tot president is verkozen. Het lijkt wel of de wereld gek is geworden. De euforische hysterie is ongekend.

Het past wel in een trend die met de dood van Lady Di is ingezet. Mensen zijn licht ontvlambaar in positieve en negatieve zin, en wanneer ze gaan, gaan ze met grote groepen dezelfde kant op. Dan huilen ze allemaal alsof Lady Di een persoonlijke vriendin was, zeggen ze allemaal wat ze denken, zonder er over na te denken en denken ze allemaal hetzelfde.

Wanneer zelfs Maarten van Rossum de beroepsscepticus zegt een traan weggepinkt te hebben, dan is het goed mis in de wereld. Als Michael Moore ‘mij’ mailt dat hij zo blij is dat er een anti-oorlog kandidaat gekozen is tot president, dan is de wereld aan het doordraaien.

Ik zal het hardop zeggen: ik heb geen traan weggepinkt, ik heb niet gejuicht. De woorden hope, believe and change klinken me niet als muziek in de oren. Want ik weet niet waar we in moeten geloven, waar we op moeten hopen en welke verandering het over gaat. Wat ik zie is een gematigd rechtse christenpoliticus en daar hebben we er zelf al genoeg van in Nederland.

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.