Hoe de Huffington Post internet heeft opgegeten
, door
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
De toekomst van content
, door
De overname van the Huffington Post door AOL vorige week voor maar liefst 315 miljoen dollar was groot nieuws. 315 miljoen! Voor een site met echte originele artikelen nog wel! Dat is veel meer dan Van Thillo neertelde voor alle kranten van PCM. In een tijd waarin bijna ieder journalistiek bedrijf op internet zoekt naar een verdienmodel wordt zoiets dan ook met argusogen bekeken. Is dit goed nieuws? Kan het dus toch, geld verdienen met gratis online journalistiek?
AOL is een moloch uit het internetverleden. Een 1.0-bedrijf dat groot werd met het aanbieden van ouderwetse inbelverbindingen. Maar het aantal mensen dat een internetaansluiting had via AOL daalde en daarmee de winst. Onlangs deed een voormalige CEO een bizarre onthulling: De inkomsten zijn nog steeds voor het overgrote deel afkomstig van mensen die denken dat ze nog internetten via AOL, maar dat al lang niet meer doen; mensen die niet snappen dat ze geen modem meer hebben en niet weten dat ze AOL helemaal niet hoeven te betalen om hun webmail te lezen.
Los van deze twijfelachtige ethiek, kan je je afvragen of een bedrijf met een dergelijk bedrijfsplan ook de juiste strategie heeft om te overleven op internet. Op zoek naar een nieuwe inkomstenbron wil AOL een content-bedrijf worden. Het wil zoveel mogelijk mensen naar eigen websites lokken die daar op advertenties klikken, zoals bij de Huffington Post. Is dat zoveel geld waard?
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Van Jole en de rechtse dominantie
, door
Als Francisco van Jole iets zegt, ongeacht wat, dan kan je ervan uitgaan dat een deel van het internet over zijn nek gaat. Of hetgeen hij zegt nu steek houdt of niet, dat is irrelevant. Waarom? Omdat Van Jole Van Jole is. Op het net is het bon ton om het per definitie met hem oneens te zijn. Toegegeven, dat heeft hij gedeeltelijk aan zichzelf te danken door wat onhandige media-optredens waarbij hij vooraanstaand bloggend Nederland tegen zich in het harnas joeg.
En het internet ging dan ook gevoegelijk over zijn nek toen Van Jole zijn site Joop.nl aankondigde, een site die de Nederlandse Huffington Post wil worden. Links en progressief, want volgens Van Jole “domineert in Nederland de rechtse mening op internet“. En dat vindt hij een ongezonde situatie.
En daar heeft hij een punt. Maar als je kijkt naar aantallen blogs, dan kan je niet anders dan concluderen dat het aantal linkse blogs in de meerderheid is. Echter, deze zijn bijna allemaal zonder uitzondering erg klein, zeker als je het afzet tegenover het grootse rechtse blog, GeenStijl. In augustus van dit jaar bezochten ruim 8 miljoen mensen de site.
Laten we dat eens afzetten tegen het aantal bezoekers van Sargasso.nl, toch het grootste links-progressieve opinieblog van Nederland. In augustus bezochten ruim 117 duizend mensen die site. Grofweg gesproken is GeenStijl dus zo’n 75 keer zo groot als Sargasso.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol