Dilan Yesilgöz, VVD-raadslid te Amsterdam, maakt zich druk dat Okay Pala, voorzitter van Hizb ut Tahrir Nederland, werd uitgenodigd om aan te schuiven bij Pauw, het praatprogramma van de VARA. Naar aanleiding van dat optreden krabbelde Yesilgöz een aaneenrijging bijeen van halve waarheden, guilt-by-association, insinuaties en stromannen, die er kortweg op neerkomt dat Hizb ut Tahrir zo'n griezelige organisatie is, dat je die geen mediapodium zou moeten geven. Daarmee maak je een foute club maar salonfähig, aldus de Amsterdamse politica. Maar wanneer de minister van justitie aangeeft te zullen nagaan of een organisatie verboden kan worden, lijkt het me journalistiek nu juist wel zo zuiver de organisatie in kwestie ook de kans te bieden zelf uit te doeken te doen waar ze nu eigenlijk wel en niet voor staat. Dat heet in vaktermen: hoor en wederhoor.
[qvdd]
“Het is een marginale organisatie die niet echt serieus te nemen is. Het is in ons belang dat de achterban volop meedoet aan de verkiezingen. Wij zouden heel erg blij zijn als die massaal naar de stembus gaat en zijn stem laat horen.”
Rasit Bal van het Contactorgaan Moslims en Overheid reageert op de oproep van Hizb ut-Tahrir om niet te gaan stemmen. Volgens laatstgenoemde zou dat “het kwaad niet […] tegenhouden”.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.