Eurovisie songfestival: Nederland gaat door!

Ik stel me een vergadertafel voor, zo'n twee jaar geleden. Hind is net afgeserveerd en het comité dat de Nederlandse inzendingen nomineert heeft het gehad. Met het Oostblok- blok, de vriendjespolitiek en het Eurovisie songfestival in het algemeen. Dit moet stoppen. De voorzitter stelt voor om het dan nu maar eens expres compleet te verknallen, zodat Nederland nu voor eens en voor altijd uit haar lijden verlost wordt. De ultiem slechte kandidaat en dito liedje nomineren, bijvoorbeeld, waarna heel Nederland smeekt om nooit meer met dat hele festival geconfronteerd te hoeven worden en we ons - met heel goede reden - terug kunnen trekken. Ik stel me een tafel voor, vorig jaar. Een grafstemming. Mission not accomplished. Shine, het meest wanstaltige Nederlandse songfestivalproduct ooit, heeft het boven verwachting slecht gedaan. Mooi. Twee na laatste in de halve finale, de natie stond voor lul. Maar in plaats van zich beschaamd afkeren van het antieke festival gaat Nederland door. Het comité staat voor een bijkans onmogelijke opgave. Hoe het vorige jaar te overtreffen? Na lang beraad besluiten ze om een smurfenlied te sturen. Een van de leden stelt ook nog een orgel voor. Ja! Dat moet het zijn, een orgel! Werkelijk alles zat mee. Nederland leek de organisatie te begrijpen en koos voor een 18-jarig wat labiel kapstertje met de uitstraling van een 40-jarige uitgebluste schoonmaakster. Met deze combinatie is de laatste plek in de voorronde haalbaar, zelfs bijna zeker. Met dat resultaat zal Nederland zich toch zeker van dit wangedrocht afkeren. De sterren stonden gunstig. Toch? Op 30 mei 2010 pleegde het voltallige comité zelfmoord. De organisatie had de eer aan zichzelf gehouden. Sieneke was niet te overtreffen, Nederland ging masochistisch door met het festival. Nederland had de - toch niet al te subtiele - hints toch niet begrepen...

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.