Het is misschien een beetje laat voor een echte recensie van het laatste boek van K. Schippers. ‘De bruid van Marcel Duchamp’ kwam al in het voorjaar van 2010 uit en het is inmiddels in alle media besproken. Toch wil ik in deze donkere dagen van het jaar dit boek onder de aandacht brengen, omdat het boek een optimistische kijk op de kunst uitstraalt. En de ideeën van Marcel Duchamp bieden een goede basis om gefundeerd na te denken over de rol van kunst in het algemeen, en de over plaats van kunst in je eigen leven. Marcel Duchamp is beroemd geworden door zijn readymades. Dat zijn objecten die je gewoon overal kunt tegenkomen, maar die je tot kunstuiting kunt maken door ze in een andere context te plaatsen. Iedereen kent wel het urinoir als kunstwerk, een object dat Duchamp in zijn eigen woning aan het plafond had bevestigd. Schippers laat in het boek zien hoe de kunstenaar aan dit idee gekomen moet zijn: in de jaren dat Duchamp in Parijs leefde hadden veel appartementscomplexen op elke overloop een urinoir. Het was een object waar hij regelmatig naar gekeken moet hebben.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
De klassieke optimist is iemand die de wereld als optimum zien – als beste van alle mogelijke werelden. De hedendaagse optimist is minder ambitieus, en meer een positivo die aan elke tegenslag een ‘positieve draai’ kan geven en overal en nergens ‘kansen’ bespeurt. Sommigen beweren dat optimisme erfelijk is, anderen denken dat het toch echt aan te leren valt, maar dat je dan wel veel moet oefenen.
Hier een oefening in optimisme ten aanzien van Rutte 1. Er is veel over hem geklaagd: Geen hervormingen, wel harde, visieloze (is revanche een visie?) bezuinigingen op ontwikkelingssamenwerking en kunst en een rare gedoogconstructie die, hoe je het wendt of keert, Wilders legitimeert (en dus ook diens kopvoddentaks en andere faux pas.) Maar kun je als Sargast/progressief/D66-er/Groenlinkser hier ook een positieve draai aan geven? Omwille van de kerstgedachte, en omdat Rutte zelf zo’n onverbetelijke optimist is, hierbij tien redenen waarom met het huidige kabinet in onze handjes mogen knijpen. Aanvullen mag.
1. We hebben een veel betere premier
Vriend en vijand geeft toe: Rutte is duidelijk, je weet wat je aan hem hebt. Hij geeft gewoon antwoord op vragen, en de debatten met hem zijn veel beter. Een “verademing”, hoor je veel politici zeggen. Natrappen is niet netjes, maar Balkenende was toch een, tja, suboptimale premier.
“Als jonge vrouw vond ik de wereld geweldig. Toen heb ik me voorgenomen: aan dit gevoel moet je terugdenken als je ooit wanhopig bent. En dat heb ik gedaan. Maar daarom ben ik nog geen eeuwige optimist. Ik behoud mezelf het recht voor om te klagen, te zagen en te piekeren”.
Zie hier het realistisch optimisme van Nigella Lawson: de Queen of Food Porn. Ze is dik, ze is 50, ze is mooi. Humo sprak met haar voor het extradikke(?) kerstnummer. Hardnekkig optimisme sleept ons door deze donkere dagen vol culinaire aberraties. Maar piekeren mag dus ook, zo stelt sexy culiqueen Nigella. Piekeren over hoe je de chocoladerisotto met truffel niet tot pap kookt en of je dat kant-en-klare kerstmenu van Jamie Oliver voor €2,99 wel moet downloaden ..en of dat je problemen echt oplost? Klagen mag ook van Nigella, zeker als je wanhopig bent. Klagen over de kinderen die deze dagen weer 24/7 om je heen zijn. Dan ben je tegen vieren (plus of min 2 uur) wel weer toe aan een borrel: cointreau, citroensap en gin en shake your white lady. Problem(s) solved. Nog zo’n fnuikend kerstdilemma: voelt u zich voor het kerstdiner onzeker over uw wijnkennis? Bedenk dan dat wijnproeven één grote doorgestoken kaart is. Wijn is immers niet om te proeven, maar om te drinken, om door te drinken. Luister maar naar Mister Amsterdam en de waarheid over wijn. U ziet: voor alles is een oplossing en ook kerst gaat vanzelf weer voorbij. Dat is realistisch positivisme! Uw gemarginaliseerde margeblogger wenst u in de geest van de Queen of Food Porn en Mister Amsterdam een soepele kerst en een hardnekkig optimistisch 2011, met op z’n tijd veel geklaag en gepieker. Hap, slurp, lik, smak, proost! *doet heel uitdagend een tongue in cheek*
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Een gastgedicht van Maarten van Dop
Bij extreem weer veranderen de Nederlanders. Even los van het geklaag over de infrastructuur, maakt een verbroedering zich van ons meester. Mensen groeten elkaar spontaan op straat (want je moet wel een bijzonder mens zijn om überhaupt op straat te zijn). Een handje helpen als iemand vast zit, geen probleem. Voorrang geven waar je anders keihard zou doorrijden, heel normaal.
Als dat kan bij extreme omstandigheden, waarom dan niet ook alledag.
Aanschouw onze wereld waarin het tekort aan geld, tijd en aandacht het ritme bepaalt en klagen over alles wat anderen niet goed doen normaal is.
Waarom niet even doen alsof er altijd extreme weersomstandigheden zijn en je gedwongen bent de dingen op een andere manier te doen? Even stilstaan bij wat echt waardevol is, welke dromen je nog wilt realiseren en hoe je een paar problemen uit de wereld kunt helpen.
Maar mensen veranderen is niet eenvoudig. Dus daarom maar een schietgebedje voor nog een paar dagen extreem winterweer. Want misschien went het “anders” zijn dan wel.
Oh ja, en een schietgebed voor een Elfstedentocht. Dat is altijd goed en iedere generatie heeft recht op helden.
Voor mijn nichtje, voor wie leven niet vanzelfsprekend is.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.