Waart de geest van Doegin rond in Syriza?

Eergisteren kwam naar buiten dat er contacten zijn (geweest) tussen betrokkenen bij Syriza - onder wie de huidige minister van Buitenlandse Zaken Nikolaos Kotzias - en de übercreep Alexandr Doegin, de fascistische goeroe van het "Eurazianisme" (Rusland als de baas van het hele Europese continent), die geldt als invloedrijk in kringen rond Poetin. Het is moeilijk te doorgronden of Doegin invloed van betekenis heeft uitgeoefend; je moet eigenlijk Grieks kunnen om in staat te zijn daar een onafhankelijk onderzoek naar te doen. Ik vind de signalen die er zijn zorgelijk, ook al zitten vooral anti-Russische - zo je wilt 'min of meer propagandisten' - op deze zaak, zoals Anton Shekhovtsov (zie ook hier) en Christo Grozev. Maar ook een journalist als Thomas Mayer neemt een en ander serieus. Net als serieuze publicaties als Die Welt, Frankfurter Allgemeine Zeitung en Neue Zürcher Zeitung.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 15-11-2022
Quote du Jour

Quote du Jour | Should we be afraid of Syriza?

, door

Should we be afraid of Syriza’s ‘ultra-leftism’? My answer is a resounding No.

I recommend that (even those who have Greek amongst their languages) you do not read their manifesto. It is not worth the paper it is written on. While replete with good intentions, it is hort on detail, full of promises that cannot, and will not be fulfilled (the greatest one is that austerity will be cancelled), a hotchpotch of policies that are neither here nor there. Just ignore it. Syriza is a party that had to progress, within weeks, from a fringe political agglomeration struggling to get into Parliament (at around the 4% mark) to a major party that may have to form government in a few short weeks. It is, in important ways, a ‘work in progress’; and so is its unappetising Manifesto.

No, the reason it is safe to take a gamble on Syriza is threefold

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Lorenzo Gaudenzi (cc)

Hybride kiesstelsels: steeds schevere verkiezingsuitslagen

, door

ACHTERGROND - De Griekse partij Syriza heeft haar grote zetelaantal vooral te danken aan een hybride kiesstelel, waarbij de grootste partij automatisch een bonus van vijftig zetels in het parlement ontvangt. Maar Griekenland is niet het enige Europese land met zo’n hybride kiesstelsel, legt Tom van der Meer uit.

De Griekse verkiezingen hebben dit weekend net geen absolute meerderheid opgeleverd voor Syriza: de partij kreeg 149 van de 300 zetels in het Griekse parlement. Maar daar had de partij slechts 36% van de geldig uitgebrachte stemmen voor nodig.

Het Griekse kiesstelsel is namelijk een merkwaardige hybride: 250 zetels worden proportioneel toebedeeld, althans, met een kiesdrempel van 3%. De laatste 50 zetels worden echter automatisch geheel gegund aan de grootste partij.

Dit systeem beoogt het beste van twee werelden te zijn. Enerzijds worden minderheden gerepresenteerd, net als in proportionele kiesstelsels als Nederland. Anderzijds creëert het stabielere meerderheden in het parlement waardoor regeringen daadkrachtiger kunnen zijn, net als in meerderheidsstelsels als het Verenigd Koninkrijk.

De mate waarin de verdeling van parlementszetels representatief is voor de verdeling van de stemmen kan op verschillende manieren worden berekend. Een van de meest gebruikte maten is de Gallagher-index, waarbij een score van 0 perfecte proportionaliteit betekent (wat in de praktijk onhaalbaar is, al is het maar vanwege afronden) en hogere scores een toenemende mate van disproportionaliteit weergeven.

Foto: *USB* (cc)

Een bal op TV | Griekenland

, door

COLUMN - De Grieken veroorzaken onrust. Ze hielden verkiezingen en radicaal links won. De positie van de winnende partij is niet ingewikkeld: de gewone mensen moeten nu te hard lijden onder het beleid van spaarzaamheid en hervorming dat de EU oplegt in ruil voor steun. En dat is ook zo.

Tegelijkertijd valt ook aan de belastingmoraal en het werktempo wel wat te verbeteren bij de Grieken.

De ECB wil “the big bazooka” van de geldverruiming in stelling brengen, want het gaat niet alleen met de Griekse economie niet naar wens. Toch wel bijzonder dat de president van de Nederlandse Bank, Klaas Knot, ons een blik gunt in de besluitvorming binnen de ECB. Nederland was tegen, net als de Duitse bankpresident Jens Weidmann.

Voor zover ik weet, is het voor het eerst dat de verhoudingen binnen de ECB zo openlijk worden besproken. “Finland was wel voor,” liet Knot zich ontvallen, dus er is geen sprake van een tegenstelling tussen Noord en Zuid.

Ook Jeroen Dijsselbloem had zich al gereserveerd uitgelaten over de effecten van de miljardeninjecties door de snorrende geldpers van Draghi.

De Tweede Kamer heeft ook ergens een klok horen luiden en wil niet dat we betalen voor die lichtzinnige failed states aan de Méditerranée. Maar we gaan toch pas echt betalen, als de Grieken uit de euro moeten, denk ik dan.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Waan van de dag

Leeggehaalde ambtswoning voor Tsipras

, door

Classy:

Een lege kluis. Geen zeep. Geen computers. Geen papierwerk. Geen personeel. En geen wachtwoord voor de WiFi. De kersverse Griekse premier Alexis Tsipras trof een volledig leeggehaalde ambtswoning aan toen hij voor het eerst de sleutel in het slot van Maximos Mansion stak.

Of zou dit verhaal – net als de missende W’s op de toetsenborden in het Witte Huis – een hoax zijn?

Foto: thierry ehrmann (cc)

Syriza wint Griekse parlementsverkiezingen

, door

NIEUWS - Syriza heeft de Griekse parlementsverkiezingen overtuigend gewonnen. Inmiddels is de partij erin geslaagd een coalitie te vormen met de rechtse, populistische partij Onafhankelijke Grieken. Beide partijen verzetten zich tegen de drastische bezuinigingen die de EU aan Griekenland heeft opgelegd.

Een bijzondere overwinning

De overwinning van Syriza is bijzonder omdat voor het eerst sinds lange tijd een Europese politieke partij een pluraliteit van de kiezers er van wist te overtuigen de dominante economische orthodoxie af te wijzen.

Bovendien liet men zich niet gijzelen door de gebruikelijke waarschuwingen van centrale banken en andere gezaghebbende economische voorspellers. De hoop op verbetering won het van de angst voor verslechtering die de Grieken als doembeeld werd voorgehouden door de ECB, het IMF en hun eigen conservatieve partijen.

Nu is het overigens geen wonder dat de Grieken de waarschuwingen van de ECB, het IMF en andere aanhangers van de economische orthodoxie niet meer al te serieus nemen.

Volgens de voorspellingen van de ’troika’ (de Europese Commissie, ECB en IMF) had de Griekse economie in 2013 weer groter moeten zijn dan in 2010. De brute realiteit is echter een krimp van bijna twintig procent.

Maar toch is klakkeloos doorgaan met de bezuinigingen volgens sommigen ‘het juiste en oprechte pad’.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

Mededeling

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Waan van de dag

Dijsselbloem: ‘Verzachting schuld Griekenland geen optie’

, door

De Volkskrant:

Dijsselbloem zei te beseffen dat de bezuinigingen in Griekenland ‘een hoge sociale en economische prijs’ eisen. Maar hij ziet de bezuinigingen als een ‘enorme correctie’ van het ‘opgeblazen’ Griekse welvaartsniveau van voor de crisis, ‘dat echt niet reëel was’.

Maar 25% werkloosheid en 50% jeugdwerkloosheid zie ik niet echt als de aangewezen manier om een opgeblazen welvaartsniveau te corrigeren. Dijsselbloem wel?

Waan van de dag

Blokkeert Griekenland EU sancties Rusland?

, door

Het Griekse volk heeft gekozen voor Syriza, na jaren uitzichtloos doodbloeden voor een politiek van “austerity”. Het is in mijn ogen een welkome boodschap aan andere EU landen dat het anders moet.

Echter, met de vocale anti-neoliberale partij komen ook minder fraaie zaken aan bod in Griekenland. De nieuwe minister van buitenlandse zaken, Kotzias, dreigt nieuwe Brusselse sancties tegen Rusland vanwege het oplaaiende geweld in de Oekraïne te torpederen. Voor nieuwe sancties is unanimiteit nodig, en binnenkort ook voor het verlengen van de bestaande sancties. Gezien de ogenschijnlijke radicalisering van Poetin c.s. is dat geen vrolijk vooruitzicht.

Waan van de dag

‘The lesson from Greece: A 1930s-style depression creates 1930s-style politics’

, door

Matt O’Brien in The Washington Post:

You can’t keep a country in a never-ending slump, or close enough to it, and not expect them to revolt. And when it does happen, odds are you won’t like the people leading it, either. Take Greece’s mainstream parties, the center-left Pasok and the center-right New Democracy. They were bastards, but they were Europe’s bastards. They ruled Greece as a corrupt duopoly, you see, and they deserved to lose. But they were at least willing to do what they were told for the sake of the common currency. That includes taking turns clutching the political grenade that is austerity. As you can see above, their combined share of the vote fell from 77 percent before the bailout began to 42 percent after they started implementing it to just 32.5 percent today. Europe’s strategy, in other words, hasn’t just been economically self-destructive, but politically, too. Forcing mainstream parties to follow failed policies only discredits them. The same thing happened in the 1930s when the establishment was only willing to leave the gold standard when staying on it had failed as much as it could.

And, then as now, this only concedes the economic high ground to the crazies. Now, Greece might have gotten lucky if Syriza, despite its mix of former and not-so-former Marxists, turns out to be not so radical. Its demands certainly aren’t. It wants more debt relief, which Greece has already gotten a lot of, and more social spending to fight their health and hunger crises. That should put Syriza firmly in the center-left, just with a little more emphasis on the left part. But if it fails, things could start to get a lot uglier. There are the neo-Nazis, who despite being on trial for murder, still came in third with 6.3 percent of the vote. The right-wing Independent Greeks, who are only a hop, skip, and a swastika away from being neo-Nazis themselves, at 4.75 percent. (Their leader, to give you an idea, made up a story about Jewish people getting special tax breaks). And then there are the real, live Communists, as in waving the hammer-and-sickle flag, at 5.5 percent. None of these are that big on their own, but if you add in all the smaller parties of fellow travelers—presumably Leninist-Marxists instead of Marxist-Leninists—you’re talking about 20 percent of the vote going to the far-left and the far-right. And that’s not even including Syriza.

Vorige Volgende