Gatta

Dit is Mustafa Abdel-Jalil, de Libische minister van Justitie die als eerste overliep naar de rebellen. En dit is Abdel-Hakim al-Hasidi, een of misschien de Libische rebellenleider. En dit is de reden waarom ik al veel eerder over Abdel-Jalil had moeten schrijven. Jawel. De rebellen hebben blijkbaar de steun van Al-Qaeda en ik zag die bui al hangen. Kijk nog eens goed naar Abdel-Jalil. Dat is geen plukje haar op zijn voorhoofd, en ook geen Gorbyeske wijnvlek. Abdel-Jalil heeft een slijtplek op zijn voorhoofd van het vijf maal daags bidden. En die krijg je niet zomaar – daar moet je wel wat voor doen. Niemand krijgt namelijk zo’n plek door vijf keer per dag met je voorhoofd de bidmat te raken. Zo’n plek moet je maken. En waarom zou je zo’n plek maken? Om te laten zien hoe vroom je wel niet bent. Also present was the town postman, Muhammad Ibadalla, who bore upon his forehead the gatta or permanent bruise which revealed him to be a religious fanatic who pressed brow to prayer-mat on at least five occasions per diem, and probably at the sixth, optional time as well. (Salman Rushdie, Shame, 1983, p. 41-42)

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Obama spreekt voor de Verenigde Naties

obama1

President Obama zijn toespraak voor de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties van gisteren bevatte weinig meer dan een herhaling van eerder uitgesproken doelstellingen: een multilaterale beslechting van conflicten; nucleaire ontwapening; het tegengaan van klimaatverandering; en het opheffen van handelsbelemmeringen om alle landen gelijke kansen te bieden op een globaliserende wereldmarkt. Dat alles aanvoering van de Verenigde Staten dat vooralsnog liever leidt door het goede voorbeeld te geven in plaats van deze vier pilaren van haar nieuwe buitenlandse beleid daadwerkelijk kracht bij te zetten.

In zijn speech ging de president echter wel degelijk expliciet in op tenminste één opvallend aspect van zijn kijk op de wereld: hij benadrukte dat het conflict in het Midden-Oosten alleen opgelost kan worden wanneer een levensvatbare Palestijnse staat wordt opgericht. “De Verenigde Staten bewijzen Israël geen gunst wanneer wij er niet in slagen om een onwrikbare toewijding aan haar veiligheid te combineren met een aandrang op erkenning van de legitieme aanspraken en rechten van het Palestijnse volk.” Wellicht dat deze woorden nog in het hoofd van Kolonel Gaddafi nagalmden toen hij Obama liefkozend “onze zoon” noemde alvorens hij de Verenigde Naties en zichzelf geheel belachelijk maakte door de regels van de Veiligheidsraad met een “dictatuur” te vergelijken.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Quote du Jour – ‘Great country!’

De enige krant die wij op het bureau in Moskou een beetje vertrouwen is ‘Kommersant’. Onlangs verscheen er een heerlijk interview met niemand minder dan Saif-al-Islam Gaddafi. Zoon van. De zelfbenoemde spreekbuis van het Midden Oostenlegt uit waarom hij denkt dat iedereen achter Rusland staat:

“I should say that it’s very silly when the Georgian president complains about the Russian invasion. How can you talk about occupation, when you are occupiers yourself? The Georgians along with the Americans occupy Iraq! And now they are trying to portray themselves as fighters for freedom and democracy.” (link)

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.