"Wij bevinden ons niet in dezelfde morele categorie als onze tegenstanders" (RD) zei NAVO secretaris generaal Jaap de Hoop Scheffer doelend op de verschillen tussen het optreden van de NAVO-troepen en de Taliban in Afghanistan. Nu kan men zich dat ook afvragen van de Amerikaanse troepen en Iraakse verzets-/terreurgroepen. Deze week kwam een martelhandleiding van het zogenaamde Al-Qaeda netwerk in Irak boven water. Tekeningen van martelmethoden (ogen uitsteken, gasbranders op de huid, vingers afhakken) en foto's van het gereedschap en een door de Amerikanen bevrijdt slachtoffer dat met een ketting aan het plafond hing. De babbelbox staat vandaag in een al-Qaeda safe house in Bagdad en vraagt u: vallen de Amerikaanse troepen en de Iraakse opstandelingen in dezelfde morele categorie? Ter overweging extra fotomateriaal: Abu Graib. Nagekomen eigenspam uit dezelfde categorie: Brandende Taliban (mwah…)
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
De bioindustrie volgt een vernietigende efficiëntie zoals onlangs helder in beeld gebracht werd in de documentaire Our Daily Bread (fragment 1 , 2). Dierenrechtensorganisaties en de PvdD bekritiseren onafgebroken de leefomstandigheden in de bioindustrie. Vorige week besliste de Europese Unie dat er tegenwoordig maximaal 21 vleeskippen per vierkante meter mogen worden gehouden. Dierenrechtenorganisatie GAIA is diep teleurgesteld de EU-richtlijn betekent volgens haar weinig of geen verbetering voor het welzijn van de vleeskippen.
Er valt natuurlijk veel aan te merken op hoe wij hier in het geïndustrialiseerde Westen met onze productiedieren omgaan. Maar in de Derde Wereld is het ook niet altijd veel (kippen)soeps. Wellicht scharrelen de kippen daar rond op het erf, maar ze moeten vaak meerdere keren per week worden vervoerd naar de markt om daar urenlang vastgebonden in de zon te liggen en indien niet verkocht ‘savonds weer terug, bungelend aan de brommer. Is een bioindustriekip met een eenmalig transport dan niet beter af? Naar aanleiding van de fotoserie: How To Carry A Chicken (Around the World) vraagt de babbelbox u: Wie is beter af? Een Derde Wereld kip of een Europese kip? Of is dit een vraag van een kip zonder kop?
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Hilariteit alom op teh internets om de werkkamer van Al Gore. Eén grote pampieren carbon sink volgeplempt met energieslurpende flatscreens. Das lachen, das leuk. Maar dat prominente (koersbepalende) mensen het voetafdruk-matig vaak nogal bont maken mag bekend zijn. Enwel daarom lachen wij vandaag om de funiculaire van Oracle chef Larry Ellison, door mede-internetgebruikers reeds omgedoopt tot Asshole Express.
Goed kijken, dan pas klikken.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.