Feitenvrije politiek is letterlijk voor gekken, maar steeds meer 'normale' mensen mensen gaan er, aangevuurd door gewetenloze politici, vrijwillig in mee. The Washington Post publiceerde een onthullend portret van een Trumpsupporter: The first time she had seen him, at a rally in June, she was just beginning to realize how many people saw the world the way she did, that she was one among millions. At the time, her hips were still sore from a series of injections intended to calm her. She had gotten them in February, during a difficult time in her life, when she had been involuntarily hospitalized for several weeks after what she called a “rant,” a series of online postings that included one saying that Obama should be hanged and the White House fumigated and burned to the ground. On her discharge papers, in a box labeled “medical problem,” a doctor had typed “homicidal ideation.” Melanie thought the whole thing was outrageous. She wasn’t a person with homicidal ideation. She was anxious, sure. Enraged, definitely. But certainly not homicidal, and certainly not in need of a hospital stay. “It never crossed my mind that I’m losing it,” she said several months after her release, and a big reason for this conviction was the rise of Donald Trump, who had talked about so many of the things she had come to believe — from Obama being a founder of the terrorist group ISIS, to Hillary Clinton being a co-founder, to the idea that U.S. Supreme Court Justice Antonin Scalia may have been murdered in a White House plot involving a prostitute and a pillow. [...] To Melanie, this was the glory of the 2016 presidential election. The truth about so many things was finally being accepted, from the highest levels of the Republican Party on down to the grass roots of America, where so many people like her didn’t care what some fact-checker said, much less that one day Trump would suggest that Obama wasn’t born in America, and on another say maybe he was. More and more, she was meeting people who felt the same as she did [...] Het enge van dit verhaal is natuurlijk niet zozeer dat een iemand met ernstige psychische problemen Trump steunt, maar dat er nauwelijks verschil valt te ontwaren tussen de denkwijze van (om het cru te zeggen) een gek en miljoenen 'normale' mensen. Wat gebeurt er met een samenleving, of het politieke bestel, als men niet meer in feiten is geïnteresseerd? Niet toevallig, beschrijft Hans Goslinga vandaag in Trouw hoe dit soort minachting van feiten een levensgroot gevaar voor de democratie is:
Wetenschapsontkenning is iets van rechts, klinkt het vaak. Kijk maar naar het klimaatdebat. Maar ook links heeft blinde vlekken en heilige huisjes.
Iedereen heeft moeite met het accepteren van onwelgevallige feiten. Ook links dus.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.