Closing Time | György Ligeti Poème Symphonique

https://www.youtube.com/watch?v=qOcBSFTu1oI Uit de oude doos: Poème Symphonique, voor 100 metronomen, een compositie van György Ligeti. Het stuk beleefde op 13 september 1963 zijn wereldpremière in het Raadhuis van Hilversum, gedirigeerd door de componist zelf. Als afsluiting van de Gaudeamus Muziekweek. Zoals u ziet is de uitvoering gefilmd. De bedoeling was dat de opname de volgende dag op televisie zou worden uitgezonden. Er was echter nogal wat heisa rond de uitvoering, zoveel zelfs dat op verzoek van het gemeentebestuur van Hilversum er van af werd gezien. Over de opname: het stuk begint op 4 minuten en eindigt op 13 min. 53”. Daarna leest György Ligeti de partituur voor. In dit geval is ‘partituur’ synoniem voor ‘gebruiksaanwijzing’. In een brief aan auteur Ove Nordwall schreef Ligeti dat ‘Poème symphonique’ een louter muzikale kritiek was op de toenmalige muzikale wereld: De "verbale partituur" is slechts één aspect van deze kritiek, en het is weliswaar nogal ironisch. Het andere aspect is echter het werk zelf. … Wat mij tegenwoordig stoort zijn vooral ideologieën (alle ideologieën, in die zin dat ze koppig en intolerant zijn tegenover anderen), en Poème Symphonique is vooral tegen hen gericht. Dus ik ben er in zekere mate trots op dat ik kritiek kon uiten zonder tekst, met alleen muziek. Het is geen toeval dat Poème Symphonique zowel door de kleinburgerij (zie de annulering van de tv-uitzending in Nederland) als door de schijnbare radicalen werd afgewezen... Radicalisme en kleinburgerlijke houdingen liggen niet zo ver van elkaar; beide dragen de oogkleppen van de bekrompenen. (citaat is te lezen in Eine Monographie, Ove Nordwall, Schott Mainz 1971) Andere muziek van György Ligeti kent u misschien van films van (onder andere) Stanley Kubrick en in Martin Scorsese.

Door: Foto: Ted (cc)

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

https://www.youtube.com/watch?v=gz64trDyssc[/embed

Closing Time | Very Large Green Triangles

, door

Niks geen gezeur over liefde, emoties, gemis of het verbeteren van de wereld – nee, we maken een lied over erg grote groene driehoeken. Nou ja, in het flimpje zijn het meer piramides, maar toch.

Matmos is een experimenteel elektronisch gezelschap dat al een plaat of wat meegaat. In 2012 brachten ze de Ganzfeld ep uit, met daarop dit ‘Very Large Green Triangles’.

]

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.