Rol van Europa in onderwijs

De Europese Commissie laat zeer regelmatig onderzoek doen naar de opinie van Europeanen. De zogenaamde Eurobarometer survey laat zien dat het vertrouwen in Europese instituties daalt. Ik zocht in de enquête naar het onderwerp onderwijs. Onderwijs is een bevoegdheid van de lidstaten, en formeel heeft Brussel er dus niets over te zeggen. Maar toch is er een Europees “Ministerie van Onderwijs en Cultuur”. En ironisch genoeg is een van de meest bekende Europese projecten het Erasmus programma voor uitwisseling van studenten. Erasmus is zo’n bekende merknaam geworden, dat ze de naam nu voor alle Europese onderwijsprogramma’s hebben ingevoerd (Erasmus+). Eén op de vier hoger opgeleiden in Europa kent iemand die op uitwisseling is geweest met Erasmus.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De droste-frame van de PVV

Geert Wilders (Foto: Flickr/pietplaat)Een paar dagen geleden doken er opeens overal berichten op met de titel: “Kamervragen over ‘anti-PVV-cursus’ Erasmus Universiteit”. De PVV was weer eens woedend en stelde voor subsidie aan de Erasmus-universiteit te onttrekken.

De bron van de rel is een webredacteur van de NRC, die zijn stukje over het evenement als volgt laat beginnen:

In de Remonstrantse Kerk aan het Museumpark in Rotterdam organiseerden cultuurcentrum Arminius en de Erasmus Universiteit woensdagavond een volledig gesubsidieerde workshop om hoogopgeleide, linkse mensen PVV-retoriek te leren bestrijden.


Dé vraag die meteen opborrelt is natuurlijk: waar gaat het over? Waar is een link naar de aankondiging van de workshop? Waar is het wederhoor van het Erasmus? Het antwoord is simpel, het is er niet. Nu is het stuk van webredacteur Steven de Jong duidelijk opinie, dus is wederhoor daar minder van belang, maar de daaropvolgende stortvloed aan van elkaar overgenomen artikelen hadden ook een broertje dood aan de journalistieke mores. Ja, het AD voegde later een stukje toe, maar dat was pas uren nadat het artikel was verschenen en nadat het merendeel van de lezers het ongenuanceerde stuk hadden gelezen.

De avond ging over framing, een debattechniek waarbij je woorden en beelden zo kiest, dat daarbij impliciet een aantal aspecten van het beschrevene worden uitgelicht. Daarbij nodigen frames uit om overgenomen te worden door je tegenstanders. Een mooi voorbeeld van framing was de Amerikaanse term ’tax relief’, wat niet alleen het doel – belastingverlaging – in zich droeg, maar ook de impliciete beschuldiging dat de huidige belastingen onaanvaardbaar hoog waren. Toen dit – Republikeinse – frame was overgenomen door de democraten was er geen redden meer aan.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.