Brief aan Prins Willem-Alexander
Hoogheid,
Een paar weken geleden was Europa in rep en roer. Nou zijn we dat sinds de crisis van 2008 wel vaker, maar nu was het écht erg. Joelia Timosjenko, de oud-premier van Oekraïne die onder het huidige regime in de gevangenis zit, verscheen met een paar blauwe plekken in de media. Zo’n grove schending van de mensenrechten hadden we sinds Sieneke op het songfestival niet meer meegemaakt, dus dat schreeuwde om een boycot. Van tevoren vond ik het onbegrijpelijke onzin, maar bij nader inzien was het zo gek niet!
In een brief aan minister van Buitenlandse Zaken Uri Rosenthal schreef ik destijds al wat ik vond van de heisa rond de boycot. Waanzin. Vond Joelia Timosjenko zelf overigens ook. Ze merkte fijntjes op dat iedereen vier jaar geleden ook gewoon naar de Spelen in China is gegaan. Grappig hè? Dat is alsof legbatterijkippen ons erop wijzen dat het gedoe over scharrelen overrated is en dat ze het eigenlijk wel knus vinden om zo dicht op elkaar te zitten.
Het mocht allemaal niet baten. Rutte ging niet. U ging niet. Balen, kan ik me zo voorstellen, want het had een leuk familie-uitje kunnen zijn. Bovendien had heel Nederland er natuurlijk voor getekend om vicewereldkampioen Oranje aan het werk te zien, laat staan een gepassioneerd supporter als u. Maar dat was dus van tevoren. Want als je ziet hoe ze voetbalden dit toernooi, is het geen ramp om er niet bij geweest te zijn. Ik zou bijna denken dat u voorkennis had.