Zwitserland stemt zondag in een referendum over een energieplan dat onder andere voorziet in het stopzetten van alle kerncentrales. Ook als de Zwitsers ja zeggen blijft het lijstje kernenergievrije landen in Europa nog steeds beperkt. Volgens de Energie Strategie 2050 van de centrum-rechtse regering moeten alle vijf kerncentrales, waaronder Beznau I, de oudste nog werkende centrale ter wereld, definitief worden gesloten. In plaats daarvan wil Zwitserland meer investeren in nieuwe, niet fossiele energiebronnen zoals wind- en zonne-energie. De conservatieve Zwitserse Volkspartij (SVP) heeft het initiatief genomen voor het referendum en voert campagne om het plan af te stemmen. Volgens de SVP gaat het plan de Zwitsers veel te veel kosten, wel 3200 Zwitserse Frank (bijna 3000 euro) per jaar per huishouden. De minister voor Energie Doris Leuthard vindt dat misleiding en houdt het op een kleine verhoging van de energieprijs van gemiddeld 40 Frank per jaar. In de polls lijkt zij het te gaan winnen, al is het aantal voorstanders de afgelopen weken wel wat gedaald.
Silver Convention was Duitse discoformatie, die kortstondig succes kende halverwege de jaren zeventig. Beluister bovenstaand nummer en u weet waarom: klinkt lekker, maar origineel is het niet. Wel goed voor een nummer 1 hit in de Verenigde Staten, overigens.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
ANALYSE - De uitslag van de verkiezingen in Noordrijn-Westfalen moet voor de Duitse Groenen een wake-up call zijn om in september bij de Bondsdagverkiezingen een rol van betekenis te kunnen spelen.
De socialistische SPD verloor zondag de verkiezingen in Noordrijn-Westfalen, de Duitse deelstaat aan onze oostgrens die ongeveer evenveel inwoners heeft als Nederland. De CDU won en is nu met drie zetels meer dan de SPD de grootste partij. De socialisten verloren niet zoveel als de PvdA hier, maar toch. Ze waren jarenlang aan het bewind in deze deelstaat waar de traditionele arbeidersbevolking het steeds moeilijker heeft gekregen. De laatste jaren samen met de Groenen. Die hebben hun regeringsdeelname ook met verlies moeten bekopen. Die Linke haalde nét niet de kiesdrempel van 5%. De FDP en de AfD wel. Ook hier dus een ruk naar rechts. Maar de grootste partij was die van de niet-stemmers: 34,8%.
De verliezers wijzen op regionale issues. Zo zouden de Groenen verloren hebben omdat lijsttrekker en aftredend vice-premier en minister van Onderwijs Sylvia Löhrmann verantwoordelijk wordt gehouden voor de alom bekritiseerde staat van het onderwijs in de deelstaat. Willem Melching, historicus aan de Universiteit van Amsterdam wees op het falen van de rood-groene coalitie: ‘Het onderwijs is slecht, en men is vooral boos over het broddelwerk op het vraagstuk interne veiligheid, onder meer over immigranten en draaideurcriminelen’. Maar er is meer aan de hand. Melching meent dat de SPD het niet gaat redden met alleen maar een nieuwe leider, de tot voor kort nog zeer populaire Martin Schulz. Ze zullen ook een nieuwe aansprekende boodschap moeten formuleren om in september bij de Bondsdagverkiezingen in de pas te blijven bij de CDU.
Een recente studie in opdracht van de Duitse Groenen komt tot de conclusie dat Duitsland weinig kans heeft om de 40% CO2 reductiedoelstelling voor 2020 te halen. Maar als je denkt dat elektriciteitsproductie door kolencentrales het grote probleem zijn, zul je verbaasd zijn over de analyse van Craig Morris.
Emissies blijven hoog, maar kolen zijn mogelijk niet de boosdoener (foto door Leon Liesener, edited, CC BY-SA 3.0).
Noem het hoogmoed – of misschien simpelweg onrealistisch, maar in 2007 stelden Bondskanselier Merkel en toenmalig milieuminister Gabriel een ambitieuze doelstelling vast om de CO2-emissies met 40% te verminderen in 2020 ten opzichte van 1990. Hoe onrealistisch was het?
Overweeg in de eerste plaats dat de oorspronkelijke uitfasering van kernenergie in 2002 (teruggedraaid in 2010 en toen weer vastgesteld in 2011) er toe zou leiden dat de meeste kerncentrales in Duitsland in 2020 gesloten zouden zijn. De sluiting van deze CO2-arme energiecentrales zou het enkel moeilijker maken om de CO2-emissies in die jaren te verlagen.
Bovendien wisten we in 2007 nog niet dat hernieuwbare energie zo snel zou groeien. Van 2000 tot 2006 steeg het aandeel groene stroom van 6,6 procent naar 11,2 procent, een groei van minder dan één procentpunt per jaar. Sinds 2006 is dat aandeel twee keer zo hard gegroeid, maar in 2007 was het was nog niet zeker of dit succes zou doorzetten.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Wegens aanvallen uit eigen kring in de strijd om het lijsttrekkerschap. De AfD doet het niet goed in de peilingen
ANALYSE - Regelmatig stellen critici van de Duitse energietransitie dat Frankrijks transitie een beter model is om te volgen. Naar aanleiding van de bijeenkomst van ‘ecomodernisten’ vorige week werd dit herhaald door Hidde Boersma op twitter. Tijd dus om eens dieper in het onderwerp te duiken aan de hand van een artikel van Craig Morris en Arne Jungjohann uit 2015.
Tekst: Craig Morris en Arne Jungjohann. Vertaling: Krispijn Beek.
Twee plannen, vergelijkbare doelen – de Duitse Energiewende en de Franse Transition énergétique. (Linker foto van Stefan Georgi, CC BY-NC-SA 2.0, rechter foto van Yukitake Kuriyama, CC BY-NC 2.0)
In autustus 2014 noemde de Wall Street Journal de Energiewende Duitsland’s “eenzame revolutie.” En in januari 2015 claimde Deutsche Welle dat “Duitsland redelijk alleen staat in zijn groene energiebeleid – zowel in Europa als wereldwijd.” Vaak wordt Frankrijk voorgesteld als een beter voorbeeld om te volgen. De vergelijking tussen Duitsland en Frankrijk volgt over het algemeen twee lijnen. Op de eerste plaatst zijn de Duitse CO2 emissies per hoofd van de bevolking grofweg 50 procent hoger dan in Frankrijk. Ten tweede was Frankrijk in staat om kernenergie veel sneller uit te rollen dan het Duitsland lukt om hernieuwbare energie op te schalen. Laten we beginnen met een grafiek van het Internationaal Energie Agentschap.
ANALYSE - Het lukte mij afgelopen zondag niet erg om het gesprek tussen Rick Nieman en Wilders erg boeiend te vinden. De motieven van Wilders zijn te volgen en te begrijpen, maar hij heeft geen oplossingen. Zijn politieke oordeel over de vervreemding tussen de Haagse kaasstolp en de huiskamer klopt ook: maar dat is een verschijnsel zo oud als de democratie en geen sinistere samenzwering van elites.
Het roept toch weer de vraag op wat er aan de hand is in de wereld. Ook na de vorige crisis van 1929 was er een rechtse politieke reactie, vol rancune en nationalisme en vreemdelingenhaat. De geschiedenis herhaalt zich niet, maar vergelijken kan leerzaam zijn. Lodewijk Asscher beval het boek van Philip Roth aan over de samenzwering tegen Amerika. Daarin wint Lindbergh de verkiezingen en niet Roosevelt. Ik trok het uit de kast en kwam er nu wel door heen; tamelijk helderziende en ook griezelige fantasie.
Moeten we bang zijn voor een klimaat, waarin de verkiezingen allemaal in dezelfde richting wijzen? Zijn er tegenkrachten en wat mogen we daarvan verwachten? Een kleine ronde.
De V.S en Trump
Er is op zijn minst hoop. Het systeem in de V.S. is nogal gehecht aan de Constitution, de scheiding der machten, een mogelijke afzettingsprocedure. In The New York Review of Books beklaagt David Cole zich over de slordige wijze waarop Trump zijn belangen heeft gescheiden van zijn ambtsuitoefening. Hij ziet daar in een duidelijke schending van de regels, die voldoende is. “Treason, bribery, or other high crimes and misdemeanors”, zo staat geschreven. Wat dat precies is, valt niet gemakkelijk te zeggen, zo weten we van de procedures tegen Nixon en Clinton nog wel.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Mr Confuse is een Duitse dj die een aanstekelijke mix van funk en electronica maakt.
Het Duitse valuta-beleid krijgt forse kritiek van de Trump-regering. Interessant, omdat Sargasso’s eigen Michel ook al herhaaldelijk deze kritiek op Duitsland (en Nederland) heeft geuit.
Nou vooruit, nog een keer electronische muziek, maar dan weer heel anders. Het Kammerflimmer Kollektief is een Duits muziekgezelschap dat opereert op de scheidslijnen tussen jazz, noise, electronische muziek en experiment. Sinds 1999 hebben ze een stuk of tien albums uitgebracht.
