Donald Trump weet dat Angela Merkel allergisch is voor het woord 'transferunie'. Dus is het op zich wel netjes dat hij zijn voorstel om de Nato om te bouwen tot een mechanisme om geld over te hevelen van Duitsland naar de Verenigde Staten, verpakte als een verhoging van het defensiebudget naar vier procent van het bnp. Want hé, de Saoedi's doen het immers ook zo, hun handelsoverschot dempen door Amerikaanse militaire parafernalia in de boodschappentas te laden. Op een gegeven moment hadden ze er zoveel van dat ze maar een oorlog begonnen in Jemen. Je moet toch wat. Andere Republikeinse presidenten begonnen zelf oorlogen. Trump laat zijn bondgenoten het voor hem doen. Ik ben benieuwd wie Angela volgens hem moet aanvallen.
The offer, aimed at destroying the Europe alliance, was reported to have been made during a private meeting when Macron visited the White House at the end of April.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Eind jaren tachtig wilde het Nederlandse kabinet de belastingwetgeving hervormen: het belastingplan-Oort. Premier Lubbers wilde dat de aanpassing brede parlementaire steun zou krijgen, maar dat leek niet te gaan lukken. “Dan maar met weinig steun”, zal hij hebben gedacht, “maar dat moet niet teveel opvallen.” Als ik het me goed herinner, heeft hij die brede steun uiteindelijk wel gekregen, maar in januari 1989 leidde hij wel de aandacht van deze kwestie af. Hij liet de laatste nog gevangen zittende oorlogsmisdadigers vrij, de Twee van Breda.
Het is een smerige truc, maar dit is hoe politiek werkt. Het is voor een deel showbusiness. Soms zelfs echt. Bij de begrafenis van een beroemd staatsman komen politici uit de hele wereld hun eer bewijzen en het is publiek geheim dat er dan zaken worden gedaan. De premier van Israël wil echter niet worden gefotografeerd terwijl hij spreekt met de minister van economie van Iran, en dat weet het gastheerland ook. Dus organiseert die een concert, en terwijl de pers de daar aanwezige premiers aan het filmen is, zijn de ministers druk aan het overleggen. Degenen die niet aanzitten bij het staatsbanket, of die halverwege weg gaan, zijn altijd interessanter dan degenen die blijven.
COLUMN - Op de dag dat Donald Trump werd geïnaugureerd als president van de Verenigde Staten van Amerika, was Volkskrant-journalist John Schoorl bezig uit te zoeken hoe de carnavalshit Bloemetjesgordijn van de componerende schoenverkoper Wim Kersten tot stand was gekomen. Las ik in dit interview.
John Schoorl had die dag het bewuste bloemetjesgordijn gezien. Helemaal zeker was hij er niet van: Wim Kersten ligt al enige tijd onder de zoden en hij heeft er geen dagboek over bijgehouden of zo. Maar toen John Schoorl in de voormalige schoenenzaak van Wim Kersten naar boven ging en daar een gordijn met bloemetjesmotief aantrof dat dusdanige vergeeld was dat het er met gemak een kleine veertig jaar had kunnen hangen, was het toeval te overweldigend om er niet vanuit te gaan dat dit hét bloemetjesgordijn was.
Dus toen John Schoorl die avond een of ander etentje had en iedereen vol ongeloof sprak over de bizarre inauguratierede van de nieuwe president van de Verenigde Staten van Amerika, kon hij zich niet in de gesprekken mengen, want hij dacht maar aan dat bloemetjesgordijn.
Toevallig was ik het bewuste verhaal over de ontstaansgeschiedenis van Bloemetjesgordijn aan het lezen, toen The Fourth Estate op NPO2 begon, een vierdelige documentaire-serie over The New York Times in het eerste jaar van Trumps presidentschap. Het eerste deel van de reeks begint met de inauguratiespeech. De redactie in New York kijkt ernaar zoals ze op krantenredacties altijd naar het nieuws kijken: met een mannetje of acht staan, leunen en zitten ze rond een tv of een computer die op het bureau van een van de redacteuren staat. Trump heeft het over bloedbad Amerika en dat nu de tijd is gekomen om orde op zaken te stellen.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
In 1985, Tony Schwartz, a writer for New York magazine, was sitting in Donald Trump’s office in Trump Tower interviewing him for a story. Trump told him he had agreed to write a book for Random House. “Well, if you’re going to write a book,” Schwartz said, recalling this interaction in a speech he gave last fall at the University of Michigan, “you ought to call it The Art of the Deal.”
“I like that,” Trump said. “Do you want to write it?”
These sorts of arrangements typically are not that generous for the writer. “Most writers for hire receive a flat fee, or a relatively modest percentage of any money the book earns,” Schwartz said in the speech. Schwartz, by contrast, got from Trump an almost unheard-of half of the $500,000 advance from Random House and also half of the royalties. And it didn’t even take a lot of haggling.
Ik zal uw intelligentie niet beledigen door The Clash aan u voor te stellen. Het bovenstaande liedje uit 1977, “I’m so bored with the USA“, leek me wel van toepassing op de grote reality show waar de mensen in Verenigde Staten naar zitten te kijken. Het is wel even grappig, een even narcistische als vulgaire president, maar er zitten teveel sensationele verwikkelingen in de serie, waardoor het op den duur gaat vervelen. Toegegeven, de running gag dat er elke maand iemand uit het Witte Huis vertrekt, blijft grappig, maar de toevoeging van een porno-ster aan de cast bewijst dat de scenarist eigenlijk al zijn troeven al wel heeft uitgespeeld. Een zwaktebod.
U krijgt er “Train in vain” bij.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Z’n achterban heeft hem tot noch toe altijd gesteund, maar nu de achterban van Trump in de portemonnaie wordt geraakt door de aangekondigde importtarieven komen ze in actie: Loyale Republikeinse senatoren steunen een wetsvoorstel dat de importtarieven ongedaan moet maken en de Koch-broers overwegen om hun steun in te trekken.
President Donald J. Trump can’t block his critics from following his personal Twitter account, a federal judge ruled.
The judge said the comment section of Trump’s personal account, @realDonaldTrump, is a public forum and that blocking users on the basis of political speech is a violation of their free-speech rights under the First Amendment.
Aldus de New York Times, die een anonieme bron in het Witte Huis aanhaalt. De vraag is nu wat Europa, China en Rusland gaan doen om de deal te reanimeren en of Iran daar nog zin in heeft.
“The strategy is to throw him softballs so that he will go on and on with his answers. Instead of sharp questions designed to elicit yes or no, they make him feel very comfortable and let him ramble.”
Advocaat Alan Dershowitz meent dat Donald Trump niet vrijwillig met aanklager Robert Mueller moet gaan praten. Niet uit angst voor scherpe vragen, maar omdat de president er op eenvoudige voorzetjes en eind op los kakelt en daarmee wel eens zijn eigen graf zou kunnen graven.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.