Kunst op Zondag | Covid monument

Het Covidvirus gaat weer lekker tekeer. Zo ook sommige mensen die uit het OVV-rapport over het coronabeleid van het kabinet zo hun eigen kersen plukken om de verdediging tegen het virus maar op zijn beloop te laten. Herinnert u zich het nationale applaus voor de zorgmedewerkers nog? Heeft u wel eens stil gestaan bij de vele coronamonumenten die overal werden opgericht? Misschien zou de herinnering wat sterker zijn als het kabinet niet had getreuzeld met het ‘nationaal moment ter herdenking van de slachtoffers van de coronapandemie’. In maart dit jaar werd daartoe een comité opgetuigd, dat moet bedenken in welke vorm dat ‘nationaal moment’ gegoten kan worden. Maar ja, dat verrekte virus… Voorlopig komt die nationale coronaherdenking er niet. "Het nationaal moment stilstaan was voorzien voor september 2022", schreef minister Kuipers aan de Tweede Kamer. Nu de najaarsgolf over het land rolt, geeft het geen pas een herdenking te houden met lokale activiteiten en fysieke ontmoetingen (brief 4 juli 2002, paragraaf 14). Het comité is niet opgeheven, maar staat in pauzestand. Moment? Monument! Misschien in het volgend voorjaar. En dan nog... Een moment! Kan er geen monument van af? Neem een voorbeeld aan Schotland, waar afgelopen donderdag een sculptuur werd onthuld als eerbetoon aan de zorgmedewerkers die het zo voor hun kiezen hebben gekregen. Sommigen zijn er ook aan overleden. In België verrijzen ‘onumenten’: cirkelvormige ontmoetingsplekken ter nagedachtenis van de slachtoffers van de Covid19 epidemie. Kortrijk (20 juni 2021) en Gent (13 maart 2022) hebben al een onument. In vier andere plaatsen worden ze verwacht. https://www.youtube.com/watch?v=SePVGo3HaHE Het comité kan inspiratie opdoen bij de vele tijdelijke Covid-monumenten die er over heel de wereld zijn verrezen. In Amsterdam hield de Stichting Protect EveryBody op 19 maart jl. een kranslegging bij een tijdelijk Covid monument (11 tot 20 maart 2022) van 35.000 vlaggetjes, voorstellende de slachtoffers van Covid. https://www.youtube.com/watch?v=3EcjtTcp0Mg Het project was geïnspireerd op ‘In America: Remember’ (17 september - 3 oktober 2021), bedacht en ontworpen door Suzanne Firstenberg. Naast het Washington Monument werden uiteindelijk 701.144 witte vlaggetjes geplant, één voor elke aan Covid overleden  burger. In Engeland is er sinds maart 2021 een onofficieel ‘National Covid Memorial Wall’. Zo’n 150.000 rood en roze hartjes op 500 meter muur langs de Theems. De initiatiefnemers vinden dat dit een permanent monument moet worden, maar de voormalige premier wilde daar niet aan. Hij beloofde wel een comité (hee, alweer een comité!) dat een nationale herdenking mag uitvogelen. Dat clubje is er (nog?) niet. Pestzuilen Dat een pandemie met een monument wordt herdacht, is geen noviteit. Soms te vinden op begraafplaatsen, bijvoorbeeld ter herdenking van slachtoffers van de Spaanse griep (1918 - 1920) in Garderen, Hoogeveen en Wouterswoude (gemeente Dantumadeel). En wat te denken van de vele pestzuilen. Herinnerend aan de pandemische ‘Zwarte Dood’ (1347-1351) die nog eeuwen in epidemische vorm de mensheid teisterde. In Wenen staat een wat protserig monument dat de pest, die daar in 1679 huishield,  in herinnering levend houd. Naar idee van die Weense pestzuil is Benoît Maubrey gekomen met Streamers. Een Covid monument waarin live video is geïntegreerd. Een ‘sociale sculptuur’ (term van Joseph Beuys), een kunstwerk dat er toe uitnodigt de samenleving of onze omgeving te veranderen. https://www.youtube.com/watch?v=1_3e-2vIBHU Hoogleraar ethiek en godsdienstfilosofie Christoph Jedan vindt dat er een nationaal Covid monument moet komen: “Overlijden door Covid-19 is meer dan een private tragedie, de slachtoffers doen ertoe op nationaal niveau.” Wat vindt u? Moet er een Covid monument komen? En is dat dan één nationaal monument of iedere gemeente een eigen ‘memorial’? Heeft u ook een idee hoe dat monument er uit mag zien?

Door: Foto: Hannah F (cc)
Foto: Marco Verch Professional Photographer (cc)

Niks

COLUMN - “Maar hoe is het met jou, bij jou nog alles gezond, niks gehad?”

Niks gehad. Opeens realiseer ik me dat ik in die hele COVID pandemie, als door het oog van de naald met een twijfelachtig lapje stof voor mijn neus en mond, geen corona heb opgelopen. Althans, ik denk van niet. In het begin werd er natuurlijk niet getest, en ik weet nog wel dat, ondanks dat vorig jaar een paar maanden de spreekuren waren afgezegd, ik wel een aantal patiënten gezien heb zonder masker. Later met masker en in grote getalen. Dagelijks zie ik zo’n vijftien tot twintig patiënten, afhankelijk van hoe lang een consult duurt of hoe vol mijn agenda geboekt is.

Nu ik volledig gevaccineerd ben tegen COVID realiseer ik me hoe het afgelopen jaar is geweest, wat een hel. Hoe onzeker, hoe gevaarlijk. Hoe we voor de leeuwen zijn gegooid met onvoldoende en goede mondmaskers. In het begin deden de artsen een hele dag met een masker, en deden ze ze na gebruik in zakjes omdat ze nog gereinigd en opnieuw gebruikt konden worden. Dat is nu toch niet meer voor te stellen? Nou ja, wel natuurlijk, gezien er nog miljoenen maskers in een opslag liggen waar voldoende winst over is gemaakt. Winst die voor de zorgverlener ver te zoeken is.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Quote du Jour | Wij Hollanders…

Ja, we staan er fraai op in het buitenland, met onze toeslagenaffaire en de “ahum” indrukwekkende manier waarop we reageren op de Corona-crisis. Van harte aan te bevelen is deze genadeloze analyse van Het Huidige Nederland uit Vlaanderen:

Nog maar een halfjaar geleden bekende Nederland zich, bij monde van zijn liberale premier Mark Rutte, tot een ‘slimme’ lockdown. Daarmee impliciet aangevend dat de rest van de wereld, alle buurlanden op kop, met hún lockdown, hún mondkapjesbeleid en hún avondklok zo stom waren als het achtereind van een varken. Subtiliteit was nooit de sterkste kant van ons Naderland.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.