Volksrepubliek China: het minst geschikte land voor beschaafde mensen om te wonen…
, door
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Chavez ontzegt Walesa toegang Venezuela
, door
Lech Walesa die als Solidarność vakbondsleider in de jaren ’80 een vreedzaam volksprotest tegen het communistische regime in Polen ontketende en daarvoor de Nobelprijs voor de Vrede ontving wordt nu door president Hugo Chavez de toegang tot Venezuela ontzegd (IHT). In een reactie laat Walesa weten dat hij denkt dat Chavez ‘bang voor hem is’.
De strubbelingen tussen deze twee heren die toch allebei een soort band met de arbeidersklasse hebben is waarschijnlijk terug te leiden tot het feit dat Walesa de introductie van het ‘communistische model’ in Zuid-Amerika niet zo’n goed idee vindt. Al eerder dreigde Chavez dat hij de veiligheid van Walesa niet kon garanderen toen hij afgelopen november Venezuela bezocht, niet bepaald sjiek.
Walesa toont zich in tegenstelling tot de recent door Groot-Brittannië geweigerde Wilders niet als een drammer en zegt zich er op te beraden of hij nog zal afreizen naar Venezuela. Wel gooit de oud-vakbondsleider wat olie op het vuur door de tegenstanders van Chavez erop te wijzen dat ze niet bang voor hem moeten zijn. Deze aansporing tot verzet komt in een tijd dat Chavez geconfronteerd wordt met massale protesten tegen zijn voornemen zijn ambtstermijn te verlengen voor onbepaalde tijd, op eenzelfde eigengereide wijze zoals generaal Wojciech Jaruzelski in Polen destijds gewend was te opereren?
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Kredietcrisis doet China kapitalisme omarmen
, door
Terwijl in het Westen de kredietcrisis aanleiding is voor grondige twijfel over het (fundamentalistische) kapitalisme lijkt in het communistische China de crisis juist tot een omarming van het kapitalisme? Dit blijkt uit een voorzichtig communiqué van de top van de Chinese communistische partij over over de impact van de financiële crisis (IPS).
In Beijing ziet men in dat de rol van China als ‘fabriek van de wereld’ het land kwetsbaar maakt als die wereld opeens door geldproblemen haar producten niet meer koopt. Om dit te voorkomen moet de binnenlandse consumptie worden aangewakkerd en zal voor boeren landbezit worden toegestaan. De term ‘privébezit’ wordt hierbij omzichtig vermeden want zelfs de meest vooruitstrevende hervormers zijn er als de dood voor dat er opnieuw iets zou kunnen ontstaan als een klasse van grootgrondbezitters. Die zijn immers resoluut uitgeroeid onder het autoritaire bewind van Mao. Men praat liever over een pachtperiode van 30 tot 70 jaar in plaats van landbezit.
De industriële sector in China brak twintig jaar geleden al met de communistische lijn en dat heeft het land in een vlucht naar voren gebracht. Een gevolg van deze snelle industriële ontwikkeling was een ontvolking van het platteland, de achtergebeleven boeren zijn echter ook qua inkomen sterk achtergebleven. Meer inkomen voor boeren na het toestaan van privébezit pachtrecht zal de levensstandaard op het platteland verhogen en de binnenlandse consumptie bevorderen. Op die manier hebben de Chinese fabrieken ook meer afzetmogelijkheden in eigen land.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Graag excuses van de Chicago School of Economics
, door
Een van de plekken waar men zich dezer dagen wel eens achter de oren zal krabben, is de Zweedse Rijksbank, die de Nobelprijs voor Economie uitreikt. Tenslotte heeft dit instituut op grote schaal meegewerkt aan de imagocampagne van de Chicago School of Economics door talloze van haar medewerkers een medaille op te spelden.
Deze school vormt het ideologische bolwerk van het fundamentalistische kapitalisme, dat momenteel zo spectaculair aan het instorten is, met Milton Friedman in de rol van Karl Marx, de stichter van een andere weinig flexibele economische denktrant. Ze zijn allebei dood, dus we kunnen ze de zotheid van hun ideeën niet meer onder de neus wrijven. Maar waar veel ex-communisten openlijk hun fouten beleden hebben, mag van de Chicago School of Economics nu hetzelfde verwacht worden.
Bij alle rumoer mag overigens niet uit het oog verloren worden dat de reële economische situatie in landen met een staatsgeleide economie nog altijd vele malen slechter is dan in het westen, en dat dit door de kredietcrisis ook niet zal veranderen. De vrije markt is een logische consequentie van de democratie, omdat beide het beslissingsrecht van individuen voorop stellen. Dat leidt inderdaad tot een race waarin iedereen het uiterste uit zijn vrijheden probeert te halen. De rol van de staat is het beschermen van de zwakkeren die in deze race tenonder dreigen te gaan, niet het frusteren van de race zelf.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.