Tour Tombé

Op de eerste rustdag van een veelbewogen Tour de France die wat mij betreft de geschiedenis in mag gaan als de Tour Tombé maken we even de balans op. Van de 198 renners zijn er inmiddels 18 uitgevallen, waarvan 6 kopmannen. Meervoudig winnaar Contador kampt met een pijnlijke knie, en ook Neerlands trots Robbert Gesink heeft last van de naweeën van een flinke smakkerd en heeft evenals Levi Leipheimer en Andreas Klöden tijd verspeeld door valpartijen. Elk jaar zijn er veel valpartijen onder de renners - de eerste week van de Tour is notoir een zenuwachtige bedoening. Iedereen wil bij de eerste 20 rijden om de kans op valpartijen te verminderen, maar er is natuurlijk maar plaats voor 20 renners. In zo'n eerste week liggen bovendien de verhoudingen nog niet vast: veel renners spurten mee in de hoop een topspurter te verrassen. De sprints in de laatste week zijn veel beter te organiseren, omdat de minderen goden zich hebben neergelegd bij de dominantie van een topsprinter. In zekere zin kun je dat soort routine valpartijen de renners zelf nog aanrekenen. Het is een vicieuze cirkel: juist omdat er gevallen wordt, nemen renners gevaarlijke risico's om maar niet te vallen. Maar vertel me: wat konden Juan Antonio Flecha en Johnnie Hoogerland er gisteren aan doen dat ze omver werden gekegeld door een auto van de Franse televisiepers? En wat kon Nicki Sörensen beginnen tegen de motard die er met zijn fiets vandoor ging?

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Kerst? Mis!

, door

Santa Claus // foto: Wikimedia Commons ©KLNMAXIn Rekenkunst uit het Jaar Nul ging ik eerder in op het fenomeen dat elke gebeurtenis nog steeds wordt gedateerd in verstreken jaren sinds het geboortejaar van Jezus van Nazareth. Dit ondanks de concurrentie van allerlei andere vormen van tijdrekening. De boude christelijke claims terzijde schuivend dat deze Jezus de zoon van God was, zijn historici het er inmiddels wel over eens dat Jezus daadwerkelijk heeft bestaan. Door diepgravend historisch en filologisch onderzoek wijkt de contemporaine kijk op Jezus echter behoorlijk af van het beeld dat zo bekend is uit het Nieuwe Testament.

Aangezien met kerst wordt gevierd dat Jezus werd geboren (in het jaar 1 AD), zou je kunnen denken dat zijn geboorte op de kop af 2009 jaar geleden heeft plaatsgevonden. Niet dus.

Martin Schongauer - Anbetung der Hirten (1475-80)Ten eerste is Jezus niet geboren in het jaar 1 (het jaar 0 bestaat niet in deze chronologie; op 31 december -1 volgt 1 januari 1), maar ofwel in het jaar 4 voor Christus of, volgens andere bronnen, in het jaar -6. Een forse schoonheidsfout, maar wellicht begrijpelijk: de christelijke tijdrekening werd pas in de 6e eeuw opgesteld door de monnik Dionysius Exiguus.

Maar ook met betrekking tot de geboortedag van Jezus is veel onduidelijk. Het staat echter vrijwel vast dat het niet op 25 (of 26) december was. Volgens sommigen vonden de gebeurtenissen in de bijbel in een heel ander seizoen plaats. Zo zou midwinter in Judea veel te koud zijn voor kleumende ‘herdertjes die lagen bij nachte‘, maar dit is natuurlijk allemaal weinig wetenschappelijk. Degelijker alternatieve berekeningen van vroege kerkvaders komen uit op een geboorte in het voorjaar, bijv. op 20 mei, zoals Clemens van Alexandrië (c.150-c.215), of op 19 april. Hippolytus van Rome (c.170-c.236) ging uit van 2 januari. Verder waren er ook schriftgeleerden die pleitten voor 25 maart, 6 januari (Driekoningen), 17 november of 20 november. De wellicht meest voor de hand liggende datum, 1 januari van het jaar 1, vind je gek genoeg dan weer niet terug.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Tracking & tracing: immoreel, schadelijk en overbodig

, door

Wederom een bijdrage van Henk Boeke, redacteur van Ouders Online. Het stuk is ook op zijn website te lezen. Ouders Online krijgt vaak verzoeken van bedrijven om hun producten onder de aandacht van het publiek te brengen.

robotWe noemen het hier op de redactie wel eens ‘de veiligheidsmaffia’. Daarmee bedoelen we: alle bedrijven die geld willen verdienen aan de angst van ouders dat hun kind iets akeligs kan overkomen.

Vanzelfsprekend zijn niet álle veiligheidsproducten overbodige onzin (autogordels zijn bijvoorbeeld best nuttig) maar er is wel heel veel kaf onder het koren. Er zijn grofweg types.

Type 1 – het werkt niet
Het kaf van type 1 is dat het niet werkt. Dat is bijvoorbeeld het geval bij monitoren tegen wiegendood. Die hebben nul komma nul effect en redden geen enkel kinderleven. Terwijl ze wel peperduur zijn. Dan betaal je dus goud geld voor alleen maar het idee dat je je kind beschermt.
Een nog kwalijker variant van type 1 zijn de producten die de veiligheid juist verkleinen in plaats van vergroten, of domweg gevaarlijk zijn. Bijvoorbeeld: de riemen tegen wiegendood.

Type 2 – bangmakerij
Het kaf van type 2 is dat het product een niet bestaand probleem oplost. De strategie van de veiligheidsmaffia is dan: bang maken. Oftewel: zorgen dat je een probleem gaat zien dat in werkelijkheid niet of nauwelijks bestaat. Dat zijn bijvoorbeeld alle producten die te maken hebben met ontvoeringen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het WK van de commerciële belangen

, door

Als ik zeg “Bavaria” dan heb ik eigenlijk al genoeg gezegd. Dé guerrilla ambush-marketingactie van dit WK. Bavaria claimt dat de jurkjes niet herkend kunnen worden als zijnde promo-materiaal, maar dat is gelul. Het logo van het biermerk staat gewoon achterop. Toegegeven, op TV is het zo goed als onzichtbaar, maar het staat er wel op.

Het grappige is dat het niet Bavaria is die de hype heeft veroorzaakt, maar de FIFA zelf. Door het op deze amateuristische manier aan te pakken heeft het zelf alle publiciteit voor het biermerk gegenereerd. “Bavaria” was zelfs even een “trending topic” op Twitter. Maar hoe kinderachtig en dom ik het ook vind van de FIFA, de organisatie mag in de stadions toelaten wie ze wil en haar eigen regels stellen.

Wat me wél schokte is het nieuws dat de “Bavaria babes” een dag later van hun bed werden gelicht. Het blijkt dat er in Zuid-Afrika een wet bestaat waarin het moedwillig sluikreclame maken kan worden bestraft met een half jaar cel. En laat ik nou het idee hebben dat deze wet niet is bedacht door de wetgevende macht zelf, maar door het bedrijfsleven is geïntroduceerd.

Dit soort gebeurtenissen maken pijnlijk duidelijk dat de invloed van bedrijven steeds groter wordt en dat ze er niet voor terugschrikken om wetten te introduceren door middel van lobbyen waarbij de straf totaal niet in proportie staat tot het vergrijp. Erger nog, de wet lijkt specifiek gericht op de mensen die de reclame maken, en niet op de bedrijven die ze inhuren. De belangen van bedrijven lijken inmiddels belangrijker dan de belangen van burgers, waarbij de concurrentiestrijd niet alleen meer onderling uitgevochten wordt, maar ook over de rug van de consument.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Quote du Jour

Quote du Jour | Bavaria Babes

, door

“Ik ben hier met mijn zusje. Ons werden een gratis kaartje en gratis bier beloofd. We gaan hierna nog lekker feesten. Op het dansje hebben we een paar dagen geoefend. We werken voor dit merk.” (DePers)

Goedemorgen deze morgen …hier uw gemarginaliseerde margeblogger Drs Boobelino de Soto! Op het wereldkampioenschap voetbal in Zuid-Afrika zijn de roemruchte Bavaria Babes gisteravond opgepakt en ‘urenlang’ in hun dunne jurkjes in de vrieskou ondervraagd. Eerder die dag hadden ze vermomd als Deense supporters een stunt uitgehaald op de tribune. Internationale persfotografen waren al langer in hun nopjes met deze stereotype blondines. De FIFA en de KNVB zijn echter not amused met de impliciete aandacht voor het Brabantse biermerk van shag rokend Nederland. De officiële biersponsor van het WK is immers het Amerikaans-Belgische Buttwijzer. Om de verwarring rondom deze viriele viral nog groter te maken vertrouwden de loslippige dronken vrouwen aan de toegesnelde journalisten allerlei private motivaties toe. De ozo spontane Bavaria Babes blijken zelf gehaaide zakenvrouwen te zijn uit de reclame, communicatie en confectiewereld die met deze actie vooral hun eigen toko vooruit willen helpen. Zo vertelt een van de BB-’s dat ze straks de overgebleven jurkjes in haar outlet in Amsterdam gaat verkopen. De Bavaria seksbom ontploft in eigen gezicht, of is dit nu precies hoe seks en kapitalisme werken: spreading & multiplying?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Slap aftrekken met Beau

, door

beaubeaubeauReinout Oerlemans timmert met zijn mediabedrijf Eyeworks fors aan de weg, onder andere via overnames. Zo kocht hij een paar jaar terug het bedrijf Cuatro Cabezas, een succesvol productiehuis in Argentinië, dat één internationale succesformule in de kast heeft: CQC. CQC is een satirische, kritische infotainmentshow die in Argentinië te zien is en versies heeft in Spanje, Italië, Brazilië, Portugal en nog zo wat landen. Vanaf vrijdagavond krijgt ook Nederland een aftreksel van het programma met Veronica als gelegenheidsgever en Beau van Erven Dorens als gezicht.

Eyeworks slaat zichzelf nogal op de borst met hun webtekst “Het programma is door productiebedrijf Eyeworks met veel succes geproduceerd in Argentinië, Chili, Brazilië, Italië, Portugal en Spanje.” Alsof ze het programma zelf uit de klei getrokken hebben. CQC draait echter al sinds 1995, toen Reinout nog gewoon Arnie was in GTST. Succes kun je kopen.

De formule van CQC is simpel: in de studio-met-publiek gaat een driekoppig panel door het nieuws van de week. De panelleden kleden zich in strak zwart en dragen zonnebrillen. Dat is verder niet functioneel, maar wel deel van het format. Hun opmerkingen zijn gevat en hun onderlinge gesprekken tongue-in-cheek, zoals bij het drietal van Top Gear. De ware kracht van CQC zit echter in de reporters in het veld.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Een emmer kip tegen borstkanker

, door

Met verbazing zie ik dagelijks dit reclamefilmpje voorbij komen. Welk maatschappelijk verhaal zit hier achter? Uit welke filosofische, sociale, economische en psychologische onderstroom is dit korte filmpje opgeborreld?

Quote du Jour

Quote du Jour | The Skeptical Milk Jug

, door

Further to our article “Now the EU spouts off…about our milk jugs” on February 3, we have been asked to point out that there is no proposed EU ban on milk jugs or any other milk containers”. (Daily Express)

Het kan dus wel: een krant die halfslachtig …maar tóch excuses maakt voor ongefundeerde tendentieuze berichtgeving. De Britse Daily Express zoog vorige week een verhaal over de Europese Unie die melkkannen in de typisch Britse teashops zou willen verbieden compleet uit haar duim. Het zal wel een hoernalistieke reflex zijn geweest waarmee men wilde inspelen op lucratieve euroskeptische sentimenten onder het publiek? Voor je het weet bepaal je immers met een je eigen relletje de mediadiscussie voor een klein weekje en verkoop je (eenmalig) een paar duizend extra exemplaren van je dode boom. Na Referendumgate, Fitnagate en Climategate weet iedere calculerende journalist immers dat je euroskepsis, klimaatskepsis, xenoskepsis én alle andere vormen van latent aanwezige skepsis tot de laatste druppel dient uit te melken voor het beste commerciële resultaat, ongeacht de feiten. Maar zo nu en dan sorry zeggen, dat kan er dus ook bij horen. Anders worden we op een dag nog eens massaal journaliskeptisch, of bent u dat eigenlijk al?

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende