Closing Time | Orquestra Son Kaney
De zon schijnt. U bent binnen gebleven. Maar niets belet u de zon in huis te halen met een cumbia van Orquestra Son Kaney.
Gisteren overhandigde vredesorganisatie Pax het onderzoeksrapport ‘The Dark Side of Coal’ aan minister Ploumen. Hierin roept Pax de energiebedrijven Essent, Nuon, E.ON, Delta en Electrabel op te stoppen met het inkopen van Colombiaanse ‘bloedkolen’ bij de mijnbouwbedrijven Drummond en Prodeco. Maar ook de Nederlandse overhead moet zijn verantwoordelijkheid nemen. Jan Gruiters, directeur van Pax, licht in zijn toespraak toe waarom dat belangrijk is. Het onderzoeksrapport The Dark Side of Coal geeft een schokkend en sinister beeld van de steenkolenwinning in Colombia. Daders en getuigen verklaren dat twee internationale mijnbouwbedrijven intiem hebben samengewerkt met paramilitairen die verantwoordelijk waren voor een golf van geweld en de meest ernstige mensenrechtenschendingen. In de periode 1996-2006 zijn 55.000 boeren van hun land verdreven en meer dan 3.000 mensen vermoord. Daarmee vielen er in de mijnbouwregio Cesar evenveel slachtoffers als tijdens de dictatuur van Pinochet in heel Chili.
De zon schijnt. U bent binnen gebleven. Maar niets belet u de zon in huis te halen met een cumbia van Orquestra Son Kaney.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
ELDERS - Deze week vanuit Zuid-Amerika: de laatste update van mijn hand, met daarin: nieuwe aflevering in Argentijnse schuldenzaak, ook in Colombia protesten, en een stofwolk die Caribische onderzoekers zorgen baart.
Nog niet helemaal een jaar, maar toch al weer eventjes geleden schreef ik mijn eerste ‘Elders’ over en vanuit Zuid-Amerika, het continent waar ik me had gevestigd om mijn freelance carrière af te trappen. Nu, na zo’n veertig stukjes, komt aan die serie een eind. De komende vier maanden heb ik te weinig tijd (bah, wat pretentieus klinkt dat) om wekelijks een paar uur vrij te maken voor een stukje en de comments, en het voelt ook wel of ik weer aan iets nieuws toe ben. Na januari wellicht meer daarover.
Dan het échte nieuws van afgelopen week, te beginnen met Argentinië. Daar is een volgend stapje gezet richting een nieuw overheidsfaillissement, als gevolg van het juridische getouwtrek waar hier eerder ook al berichten over verschenen. Ditmaal probeert de Argentijnse regering met een nieuwe omweg te ontkomen aan de betaalblokkade die de rechtszaak poogt te bekrachtigen – prachtig uitgelegd een tijd geleden door Reuters’ Felix Salmon en zijn Legodoos. De Argentijnen lijken hun kansen in de zaak niet erg positief in te schatten.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Na vier jaar onderhandelen hebben de Colombiaanse regering en de rebellenbeweging FARC een overeenkomst over vrede gesloten. De bevolking mag zich er nu in een referendum over uitspreken.
Ondatrópica is een uitgebreid gezelschap uit Bogotá. Señoras y señores, dansamos la cumbia!
ChocQuibTown is een Colombiaanse hiphopgroep, die met bovenstaand nummer een Latin Grammy Award won. In 2010 deden ze een wereldtoernee, waarbij ze ook ParkPop aandeden.
We blijven nog even in Latijns-Amerikaanse sferen, deze keer met Bomba Estéreo uit Colombia. Opnieuw exotische hiphop, maar nu met een lekkere one drop erin. Ook leuk, zeker op de vrijdag: Pump up el jam.
Funny heeft u gisteren al gehad, dus vandaag houden we het op sexy. Al duurt het even voor je erachter komt waarom die schaars geklede vrouwen een kip bij zich hebben in dit clipje van Pastor López, een van de veteranen van de cumbia.
Aldus dit bericht:
Faced with potentially billions of dollars in legal liability, Chiquita Brands International is asking a federal appeals court to block lawsuits filed against it in the U.S. by thousands of Colombians whose relatives were killed in that country’s bloody, decades-long civil war.
The produce giant, which long had huge banana plantations in Colombia, has admitted paying a right-wing Colombian paramilitary group $1.7 million over a seven-year period.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.