Weeralarm

Het plan was om met de kinderen bij een vriendin in de tuin te gaan liggen. De tuin lag diep in Brabant. Beetje met water klooien, beetje koffiedrinken, gewoon relaxed. Ik stapte met kinderen in de auto, het was een uur en een kwartier rijden. Het beloofde een zonnige dag te worden. In de auto ging de radio aan en de dj had het over noodweer. Ik besloot hem nog even te negeren want dat zou mijn plannen behoorlijk in de war sturen. Dat de lucht steeds donkerder werd negeerde ik net zo hard. Tot de eerste druppels vielen. Binnen een minuut kwam het met bakken uit de hemel. De dj had het over code oranje. Ik zou recht de hagel, regen, windstoten en weet ik wat voor ellende nog meer inrijden.  Ik zie niet zoveel als het regent. Ik rijd dan liever niet. Rijden in het donker vind ik ook niets. Ik doe het wel, maar met stevige tegenzin. Ik reed in de zeikende regen en het werd steeds donkerder. De dj bleef maar herhalen hoe vreselijk het zou gaan worden deze dag. De code oranje van het KNMI kwam om de twee minuten voorbij. Ik besloot te keren. Ik zag het niet zitten om straks door nog heftiger ellende terug te moeten rijden. Ik belde af. “Buienradar geeft aan dat we het ergste al gehad hebben”, zei de vriendin. Maar de dj had het over code oranje en het journaal begon ook al over dat vreselijke noodweer. Ik durfde gewoon niet meer. Toen ik bijna weer thuis was werd bij de codes voor het eerst een tijdstip afgegeven. Vanaf vier uur. Dat hadden ze wel eerder kunnen zeggen. Dan had ik dus toch gewoon een simpel buitje te pakken. Eenmaal thuis plofte ik in de volle zon in de tuin.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022
Foto: copyright ok. Gecheckt 09-11-2022

Leve de nerd

En nee, dat is niet ironisch bedoeld. Veel media, politieke partijen, debatclubjes presenteren zich graag als avant-garde: daar ontstaan nieuwe ideeën zou het. Ook op social media zijn er een hoop types die veel gewichtige lucht denken te verplaatsen. Grote bek, maar weinig inhoud.

Soms denk ik wel eens dat de echte avant-garde de nerds zijn. De jongens en meisjes die kunnen programmeren. Die code schrijven en zo nieuwe functionaliteiten en kunst in ons leven brengen. Die bijna autistisch een ethos van delen en samenwerking verkondigen.

Onderstaande preview komt uit de nog uit te brengen documentaire Clouds. Dat moet een ode worden aan hackers, media artiesten, programmeurs en andere nerds en geeks. De documentaire belooft prachtig te worden. Kijk zelf maar.

Clouds: beta from DEEPSPEED media on Vimeo.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Naleving Tabaksblat

“Ten aanzien van de onderwerpen toezicht en zeggenschap is het afgelopen jaar nauwelijks vooruitgang geboekt. Bij Aegon, Akzo Nobel, Draka, Heineken, ING, SNS Reaal en Vopak blijken commissarissen niet onafhankelijk genoeg. En bij tien procent van de bedrijven heeft de aandeelhouder geen rechtstreekse zeggenschap in de onderneming.”

De Vereniging van Effectenbezitters (VEB) maakt de balans op voor 2008. Ze komen tot de conclusie dat het de crisis is die bedrijven noopt om de gedragscode voor beursgenoteerde bedrijven, de code Tabaksblat, meer na te leven. Die code draait in het kort om verantwoording, transparantie en versterking van de zeggenschap en bescherming van aandeelhouders.

Erg van harte gaat de naleving van de code niet. Instellingen die hun bonusbeleid inbinden blijken dat te doen omdat de overheid druk op ze uitoefent. Niet de onzichtbare hand, maar de overheid brengt verandering teweeg. Of zoals de VEB het koeltjes uitdrukt:

“Wat betreft de naleving van best practice bepalingen over beloningen is een kleine verbetering te constateren. Dit komt hoofdzakelijk doordat bij de financiële instellingen die door kapitaalsinjecties van de Nederlandse Staat overeind zijn gebleven, over 2008 geen variabele beloningen zijn uitgekeerd. ING, Aegon en SNS Reaal konden op dit punt dus überhaupt niet afwijken van de Code.”

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Werk, commercie en ethiek

scheringa koefnoen3Gisteravond las ik een stuk over de DSB bank. Dat ging vooral over klanten die zich belazerd voelen. Hypotheek afsluiten en denken dat het gunstig is om dan twee jaar later te merken dat je stevig genaaid bent omdat de rente dan ineens geen 2 procent maar 8 procent is geworden. Natuurlijk, je hoort de kleine letters te lezen en ja je bent naïef geweest, maar er zitten twee kanten aan het verhaal.

Een uurtje later ploeg ik door wat vakliteratuur en kom ik de zogeheten IEEE Code of Ethics tegen. En toen vroeg ik me prompt, ook heel naïef, af of met zo’n Code in algemene zin, geldend voor alle werknemers dit misschien allemaal voorkomen was. Alleen al de eerste regel had het de verkopers van de DSB onmogelijk moeten maken de hypotheken überhaupt aan te smeren:
1. to accept responsibility in making decisions consistent with the safety, health and welfare of the public, and to disclose promptly factors that might endanger the public or the environment;

We zouden een hoop wetten niet hoeven te maken als we iedere werkgever zouden verplichten zijn werknemers zo’n ethische code te laten tekenen met bloed. En de werkgever zelf natuurlijk.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Nieuwe Code voor de Journalistiek gaat niet werken

Maarten dwong me vorige week om het ontwerp voor nieuwe Code voor de Journalistiek te lezen. Met deze zin zijn gelijk al een aantal regels uit die code overtreden. Waarschijnlijk is het nog wel naar de intentie van de Code, maar zeker niet naar de letterlijke regels. En dat is dan ook gelijk de aanleiding voor conclusie dat die Code niet werkt.

Een van de redenen waarom men met een nieuwe Code wil komen, is dat de nieuwe media, internet en burgerjournalistiek het hele journalistieke werkveld in een ander daglicht plaatsen. En men wil graag een Code die met de nieuwe realiteit rekening houdt.
Maar het uitgangspunt is dat er kennelijk een Code nodig is. Journalistiek is niet wettelijk aan strakke regels en papiertjes gebonden zoals dat bijvoorbeeld geldt voor artsen. Iedereen kan zich dus journalist noemen en “nieuws” de wereld in schieten. En de beroepsjournalisten zouden graag zien dat duidelijk is wat het kaf is en wat het koren. Zeggen dat je je houdt aan de Code zal straks de rechtvaardiging zijn om jezelf een “echte” journalist te noemen.
Dat is om meerdere reden kolder. De belangrijkste reden is nog wel dat het vrijwel onmogelijk is om de Code volledige na te leven. Neem bijvoorbeeld de eerste regel: