Weense meisjes en likeurbonbons: over de Alkmaarse chocoladefabriek Ringers (1905-1970)

De beste chocolade van Nederland, dat wilde de jonge banketbakker Hendrik Ringers gaan maken en daarom reisde hij in 1901 naar Zwitserland om bij het beroemde chocoladehuis Cailler in de leer te gaan. Via Parijs kwam hij vier jaar later terug naar Nederland en begon hij een chocoladefabriek in Alkmaar. De bonbons die Hendrik Ringers maakte smaakten verrukkelijk, al lukte het hem niet direct om het bedrijf winstgevend te krijgen. Daar kwam verandering in toen zijn broer Theo in de zaak kwam werken en het cijfermatige werk overnam; vanaf dat moment ging de handel voor de wind. In de jaren twintig werd er een nieuwe fabriek neergezet, de Historische Vereniging Almaar vecht nu voor behoud van het gebouw. De fabriek van Ringers groeide snel, er kwam een tweede vestiging in Rotterdam, maar na de Tweede Wereldoorlog werd besloten om het productieproces in Alkmaar te concentreren. De chocolade van Ringers werd wereldberoemd. Vooral de kersenbonbons en de likeurbonbons, maar ook hun sinaasappel-chococolades, zoals Orlacta en de Sina-schilletjes moeten heerlijk zijn geweest. In 1928 werd de Amsterdamse chocoladefabriek De Bont & Leijten uit Amsterdam overgenomen, vanaf dat moment kreeg Ringers ook koosjere chocolade in zijn assortiment. Een ander bekend product was

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 27-09-2022

Britse chocoladefabrikant Cadbury zou chocolade met varkensvet aan moslims verkopen

De Volkskrant:

Enkele weken geleden dook het gerucht op in de sociale media. In de chocola van het Britse wereldconcern was varkens-dna gevonden. Het gerucht zwol aan en Maleisië ontplofte zowat toen het ministerie van Gezondheidszorg het officieel bevestigde. Moslimorganisaties liepen te hoop en het had weinig gescheeld of de zaak was helemaal uit de hand gelopen.

Een boycot was nog het minste wat Maleisische moslims bedachten voor de chocoladefirma Cadbury. Sluiting van alle fabrieken was nummer twee, op de voet gevolgd door een jihad: een ‘heilige oorlog’. Zeker twintig moslimgroeperingen riepen hun volgelingen op tot de strijd tegen dit ‘complot om de islam te verzwakken’. Moslimleiders eisten dat het bedrijf zou betalen voor bloedtransfusies om hun binnenste te reinigen van de varkensbesmetting.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Kleien

Laat ons juichen, want er is iets moois tot stand gebracht. Nee, de honger in de wereld is nog niet uitgebannen en er zijn ook nog steeds dodelijke ziekten, maar we hebben toch in elk geval dit: boetseerchocolade. En daar is over nagedacht ook, want door het hoge smeltpunt krijgt junior er niet eens vieze vingers van.

Tja, wat moet je daar nu mee? Chocolade met een smeltpunt boven lichaamstemperatuur. Smelt dus niet in de hand, maar ook niet in de mond. Zal dus meer dan waarschijnlijk niet te hachelen zijn, qua mondgevoel. nee, u hebt gelijk, daar zitten die kinderen natuurlijk niet mee. Die zijn tenslotte meestal ook blij met een Happy Meal.

De vraag blijft waarom je met chocola per se moet kleien. Je zou ook je kind kunnen laten kleien met klei en het vervolgens, als je dat leuk vindt, een stukje chocolade kunnen geven. Misschien is dit ontzettend calvinistisch van mij, maar ik vind nog steeds dat speelgoed is om te spelen en eten om te eten. Zó rooskleurig is de voedselsituatie op onze wereld niet, en jong geleerd is nog altijd oud gedaan.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Eerlijk–nou ja, minstens een beetje

Het zong flink rond op internet vandaag: een spectaculaire groei in het aantal “eerlijke” chocoladeletters–chocoladeletters dus die met “fair trade” cacao gemaakt zijn. Vorig jaar was nog maar 15% van de letters die in Nederlandse schoenen werden gestopt “eerlijk”; nu zitten we al rond 95%. Ik kan me uitstekend voorstellen dat je daar als Oxfam Novib blij mee bent en het de wereld wilt laten weten. Veel sites brachten het bericht.

Toch verwonder ik me elke keer weer over de wonderlijke draaien die links en rechts aan zo’n bericht gegeven worden. RTL kopte bijvoorbeeld dat de oneerlijke chocoladeletters gewoon verdwenen waren, wat nou wel weer een beetje té juichend is, want bijvoorbeeld Droste–toch niet de laatste waar je aan denkt–is nog zo oneerlijk als wat.

Pas bij Food Holland kwam de aap volledig uit de mouw: 95% van de chocoladeletters blijkt geheel of gedeeltelijk (!) gemaakt van eerlijke en duurzame cacao. Gedeeltelijk is natuurlijk een rekbaar begrip: 1% eerlijk is ook gedeeltelijk eerlijk. Helaas is voor zo ver ik heb kunnen ontdekken nergens te achterhalen wat de percentages zijn. Het zou in theorie zó maar kunnen dat één van de genoemde winkels die “100% eerlijke letters” verkoopt in feite nog steeds voor 99% foute chocolade heeft liggen, met een beetje excuuscacao erdoor gemengd.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Boontje komt om zijn loontje?

Voor mij persoonlijk is chocolade geen eerste levensbehoefte, maar voor miljoenen (Westerse) vrouwen ligt dat anders. Die houden dagelijks het hoofd boven water door ‘savonds op de bank een reep chocolade (met of zonder nootjes) te verschalken. Het zou voor hen toch jammer zijn als deze reep opeens 10 euro kost? Voor velen was het dan ook even schrikken toen in juli de Britse handelaar Anthony Ward voor 1 miljard dollar ruim vijftien procent van de wereldvoorraad cacaobonen opkocht (NOS). Een partij die goed is voor 15 miljard melkchocolade repen en 7 miljoen kWh Gooische Vrouwen*. Ward speculeert op een prijsstijging om daarna zijn voorraad (opgeslagen in geheime Europese koelhuizen) weer met veel winst te verkopen. Even werkte het: de markt paniekte en de prijs schoot omhoog. Maar nu twee maanden later is de prijs flink gezakt tot wel 26% onder het niveau waarvoor Ward zijn bonen kocht. Pech voor Ward, life is like a box of chocolates: you never know what you gonna get…

Gisteren meldde het Worldwatch Institute dat de wereld cacaoproductie gestaag blijft groeien: +3,6% in 2008. Ondanks (of dankzij?) de economische crisis is er steeds meer vraag naar troostrijke chocolade: +5.9% Verenigd Koninkrijk, +2,6% V.S. +3.2% België, maar vooral in China met +19%. De wereldproductie cacao steeg de afgelopen tien jaar met 44% en het areaal cacaobomen nam met een kwart toe. Gokte Ward op het verkeerde paard? Of zullen dit jaar door La Niña verstoorde weerpatronen de cacao-oogst nog aantasten? Achter de doorklik ziet u waar die productie plaatsvindt:

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Volgende