Een aantal Vietnamese bloggers, dat in de lente van 2010 tegen een bauxietmijn protesteerde, kwam ineens onder vuur te liggen van een DDoS-aanval. Eerder hadden de bloggers een programmaatje gedownload dat het publiceren in Vietnamees vergemakkelijkt. De aanbieder van het programma, een website van de Vietnamese Diaspora Society, is doorgaans een betrouwbare steunpilaar voor dissidenten. Later bleek dat iemand, waarschijnlijk de Vietnamese overheid, een stukje malware aan het programma had toegevoegd. Naast de gerichte DDoS-aanval bleken de bloggers al een tijd onder surveillance te staan. De Wit-Russische schrijver Evgeny Morozov ziet in dit voorval een bevestiging dat het Westen de online capaciteiten van autoritaire regimes steevast onderschat. Rusland, Iran, Egypte, China en vele anderen worden in de media vaak afgeschilderd als landen die doodsbang zijn voor democratiserende effecten van internet in het algemeen en sociale media in het bijzonder. De eerste reflex bij dissidente geluiden is dan ook afknijpen, censureren, verbieden, platleggen.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Hollywood o’scars
Afgelopen weekeinde hebben we weer mogen genieten van de fine fleur van de cinema. De rode loper was bezaaid met jurken, de dames die zich erin voortbewogen waren onweerstaanbaar. En steeds nadrukkelijker wordt de ontwerper vernoemd. Giorgio Armani, Gianni Versace, Dolce & Gabbana. Iedereen kent de namen. Er zijn zelfs al verhalen van actrices die jaarcontracten sluiten met modehuizen, die de volledige styling van een actrice onder handen nemen.
Gouden Greep
Wanneer is dit proces begonnen?
1995. Uma Turman verscheen op de catwalk in een jurk van Prada (zie Koppen / XL van 22/02/2011). Sigourney Weaver vroeg op dat moment voor de vuist weg aan Uma Thurman: “Ik wist niet dat Prada ook avondjurken maakte?” Waarop Uma Thurman antwoorde: “They don’t. They just made it for me”. En een trend was geboren, een hype was ontstaan.
Hier is een foto van die jurk van Uma Thurman. Met de actrice er nog in ;-)
En hier een foto van Sigourney Weaver op dat moment.
Het levert de ontwerpers veel meer exposure op dan de eigen modeshows. En dus doen ze hun uiterste best om de grootste namen in hun creaties te krijgen. En het levert de sterren flitsende beelden en een flinke duit op. Ware Liefde dus, wederzijds.
Terwijl Noord-Afrika in brand staat, gaan mijn gedachten uit naar de VS, het land waar ik nu 2,5 jaar woon. In die korte periode heb ik een reus door zijn knieën zien zakken. De Amerikaanse hegemonie is voorbij. Het land blijft machtig, maar zal over aanzienlijke tijd een primus inter pares zijn in een multipolaire wereld. En dat is wel zo gezond.
Toen ik net een maand in New York woonde, vielen de banken als dominostenen om. De Britse filosoof John Gray was er snel bij door de Amerikaanse supermacht dood te verklaren (lees het stuk!). Dat de Verenigde Staten zich in een machtsval begeven, dat is al jaren duidelijk. Dat de supermacht zo snel van zijn sokkel valt, dat is de grote verrassing die de kredietcrisis heeft blootgelegd, zo luidde Gray’s stelling. Het NRC, dat het stuk vertaalde voor zijn opiniepagina, omschreef Gray’s stelling als volgt: 1991 het einde van de Soviet Unie, 2008 het einde van de VS. Een cartoon toonde Mickey Mouse die zich door het hoofd had geschoten.
Het stuk kreeg stevige kritiek. Wacht maar, Amerika is nog niet verslagen, zo klonk het. En inderdaad, de supermacht leek zijn plek weer met succes te claimen. Obama werd president. De banken solvabel. De ergste ellende leek voorbij.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Laat duizend bronnen vloeien. De Chinese overheid gaat meer dan duizend waterputten slaan om verdroogde graanakkers te irrigeren. China is na de Europese Unie de grootste graanproducent ter wereld (resp. 130 en 150 miljoen ton jaarlijks). Maar de 1,2 miljard Chinezen eten dat graan ook allemaal zelf op. Direct als bami of indirect als babi pangang. China moet daarom ook graan importeren, al in 2006 voeren er dagelijks twee graanschepen van de Verenigde Staten naar China. Dat zijn er vijf jaar later zeker niet minder geworden. Nu dreigt de binnenlandse graanproductie fors te dalen door extreme droogte. Volgens het Chinese ministerie van Landbouw is 42% van de wintertarwe er slecht aan toe. Dit noopt de Beijing tot een groot reddingsplan: 1 miljard dollar wordt uitgetrokken voor een 10-punten plan dat o.a. voorziet in het onmiddellijk oppompen van (eindig) grondwater, verleggen van rivieren en het schieten op wolken in de hoop op neerslag. Graanprijzen op de Chinese markt zijn historisch hoog. Volgens sommige analisten betekenen deze hoge prijzen dat Chinese boeren binnenkort in Lamborghini’s rijden, maar de VN waarschuwen vooralsnog voor problemen met de voedselvoorziening van miljoenen mensen. Lees meer over de de graancrisis in China op Desdemona Despair.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.