Geen bal op tv | 3Onderzoekt: haat

‘Als je niets hebt om trots te zijn, heb je altijd nog je vaderland’, schreef Arnon Grunberg ooit (of woorden van gelijke strekking, want ik heb de tekst niet paraat en mijn geheugen is niet bepaald feilloos). In de eerste aflevering van 3Onderzoekt: haat liep Johan Eikelboom mee met een krantenbezorger die zichzelf patriot noemde. Hij bleek in staat in een duizelingwekkend tempo regionale krantjes in brievenbussen te doen, maar verder had hij niet zoveel om enige eigenwaarde aan te ontlenen. Behalve dus zijn liefde voor zijn vaderland. En zijn haat jegens moslims. Met nazisme had hij niks, daarover wilde hij duidelijk zijn. Achter hem hing een white power kruis. Daarnaast twee foto’s. Van een afgebrande moskee in Vianen. Hij glimlachte. Hij wist dat hij de presentator hiermee shockeerde. Eikelboom wist niet zo goed hoe hij moest reageren, leek het. Hij probeerde het een beetje weg te lachen. De moskee was volledig afgebrand, dit was een geslaagde daad van verzet geweest vond de krantenbezorger. 

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Doneer voor ¡eXisto!, een boek over trans mannen in Colombia

Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.

De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.