Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Kunst of kinderporno?
Een relletje in Engeland: daar was het voor 95% van de internetgebruikers niet mogelijk om een wikipedia-pagina te zien met daarop de cover van het album “Virgin Killer” van de Scorpions. De cover zou volgens de Engelse IWF (Internet Watch Foundation) kinderporno zijn.
En doordat deze organisatie de pagina op een blacklist plaatste, verdween het plaatje van het Engelse internet. De resulterende ophef zorgde er echter voor dat het meer verspreid raakte dan ooit, en de organisatie haalde de pagina weer van de lijst, “in light of the length of time the image has existed and its wide availability”.
Maar de organisatie blijft bij haar oordeel dat het hier – mogelijk – om kinderporno gaat. Een interessante discussie, want waar trek je de grens? Is de albumhoes van Nevermind potentiële kinderporno? En Van Halen’s Balance?
En “echte” kunst, zoals dit akkefietje in Australië?
Het grote probleem in deze is uiteraard dat kinderen van die leeftijd geen weloverwogen besluit kunnen nemen of ze zoiets wel willen. Ze kunnen gewoonweg de (mogelijke) gevolgen niet overzien. Aan de andere kant moet het mogelijk zijn om met artistiek naakt onze samenleving te portretteren, of het nou kinderen zijn of niet. Niet al het naakt is porno.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Quote du Jour | Live vanuit de middeleeuwen
‘De gewraakte fotomontage in Humo zal door sommigen ranzig, obsceen en smakeloos gevonden worden, en zelfs niet eens zo grappig. Ze hebben het volste recht dat te vinden. Maar niet om het tijdschrift uit de rekken te halen.’
Aan het woord één van de weinige opiniemakers ten België, Yves Desmet. Als onderwerp: de volledige uitgave van Humo moest deze week teruggehaald worden. Dit vanwege een fotocollage in ‘Het Gat Van De Wereld’, pure platte pret, die netjes vuil is en liefdevol hard. Uw doorsnee Fotofuk dus. Lees het van ingehouden woede doordrenkte stuk hier. Overigens zou Humo Humo niet zijn, moest er morgen niet een verse versie in de winkels liggen, met ‘enkele aanpassingen’. De hoofdredacteur van dienst is alvast van plan om ‘journalistiek terug te slaan’.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.