Niet alleen is de grondoorlog in Gaza begonnen, ook de mondiale informatieoorlog rondom het conflict tussen Israël en Hamas is inmiddels in volle gang. Terwijl u hier op Sargasso nog in redelijk veilige handen bent kunt u er bij andere sites niet altijd van op aan dat u objectief wordt geïnformeerd, laat staan dat ze uw mening laten staan. Ja dat ene nachtelijke comment over een "gegangbangde Gretta" hebben we maar weggehaald, smakeloze beeldspraak daar houden wij salonbloggers niet van. En van het fenomeen nekschot zijn we ook niet gediend. Maar verder mag u hier alles zeggen over het conflict, of u nu pro-Israël of pro-Palestina bent. Ja zelfs als u géén mening hebt dan laten we hem nog staan! Maar zo niet op Facebook. Deze gezellige sociaal netwerk site wil liever niet dat er wordt gediscussieerd over zionistisch geweld, moslimfundamentalisme en/of terrorisme in het algemeen. Global Voices ontdekte dat discussies over de situatie in Gaza willekeurig worden gecensureerd. De Jewish Internet Defense Force (JIDF) voelt zich in haar kuif gepikt nu haar teksten over hoe één van de terroristen in Mumbai Facebook gebruikte plotseling is verdwenen, terwijl volgens hen antisemitische teksten wel blijven staan. Ondertussen is een blogger uit Jordanië verbolgen is over het feit dat zijn Facebook tekst over "Zionists Attack on Gaza" van hogerhand is gecensureerd. Dat mondiale babbelen in de global village leek tot nu best aardig, maar mogen we ook even weten wie de burgemeester is?
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Een relletje in Engeland: daar was het voor 95% van de internetgebruikers niet mogelijk om een wikipedia-pagina te zien met daarop de cover van het album “Virgin Killer” van de Scorpions. De cover zou volgens de Engelse IWF (Internet Watch Foundation) kinderporno zijn.
En doordat deze organisatie de pagina op een blacklist plaatste, verdween het plaatje van het Engelse internet. De resulterende ophef zorgde er echter voor dat het meer verspreid raakte dan ooit, en de organisatie haalde de pagina weer van de lijst, “in light of the length of time the image has existed and its wide availability”.
Maar de organisatie blijft bij haar oordeel dat het hier – mogelijk – om kinderporno gaat. Een interessante discussie, want waar trek je de grens? Is de albumhoes van Nevermind potentiële kinderporno? En Van Halen’s Balance?
En “echte” kunst, zoals dit akkefietje in Australië?
Het grote probleem in deze is uiteraard dat kinderen van die leeftijd geen weloverwogen besluit kunnen nemen of ze zoiets wel willen. Ze kunnen gewoonweg de (mogelijke) gevolgen niet overzien. Aan de andere kant moet het mogelijk zijn om met artistiek naakt onze samenleving te portretteren, of het nou kinderen zijn of niet. Niet al het naakt is porno.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
‘De gewraakte fotomontage in Humo zal door sommigen ranzig, obsceen en smakeloos gevonden worden, en zelfs niet eens zo grappig. Ze hebben het volste recht dat te vinden. Maar niet om het tijdschrift uit de rekken te halen.’
Aan het woord één van de weinige opiniemakers ten België, Yves Desmet. Als onderwerp: de volledige uitgave van Humo moest deze week teruggehaald worden. Dit vanwege een fotocollage in ‘Het Gat Van De Wereld’, pure platte pret, die netjes vuil is en liefdevol hard. Uw doorsnee Fotofuk dus. Lees het van ingehouden woede doordrenkte stuk hier. Overigens zou Humo Humo niet zijn, moest er morgen niet een verse versie in de winkels liggen, met ‘enkele aanpassingen’. De hoofdredacteur van dienst is alvast van plan om ‘journalistiek terug te slaan’.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
