De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland. Martijn wees me op een erg aardige cartoon van de vaker geweldige webcomic PhdComics.com. Daarin stipt de maker een fenomeen aan waar we hier al vaker mee te maken hebben: hoe wetenschapsnieuws degradeert naarmate het verder over het internet verspreid wordt. De cartoon, die op komische wijze de cyclus van wetenschapsnieuws laat zien, is pijnlijk acuraat. De start begint hoopgevend: één of andere promovendus heeft vier jaar gewerkt aan een onderzoek en heeft een leuk klein resultaat geboekt. Dit publiceert hij, waarbij alle aannames en beperkingen nog genoemd worden. Vervolgens gaat het communicatiebureau van de kennisinstelling er overheen en brouwt er een persbericht van. Dit is gelijk de laatste keer dat de onderzoeker het verhaal kan bijsturen. Hij/zij denkt dan: nouja, dat is wel wat kort door de bocht, maar ok. Hierna verdwijnt het bericht in de mallemolen van het internet en vertrekt via sites als digg of nujij naar buiten. En elke keer dat het opgepikt wordt door een andere site (of tv-zender) verdwijnen er weer een hoop nuance en wetenschappelijke kanttekeningen bij het verhaal totdat je uiteindelijk je verhaal op een panieksite tegenkomt waar het zo vervormd is dat het lijkt alsof jij en je werkgever iedereen oproepen om toch vooral alu-hoedjes te dragen omdat je net berekend hebt dat een mobiele telefoon net zoveel straling afgeeft als een neutronenbom. De vraag is natuurlijk: waar zitten wij in deze cyclus?
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
(Meer op Adriaan’s eigen webstek)
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.