De winter in Canada was veel warmer dan normaal waardoor de St. Lawrence Golf niet (naar behoren) dichtvroor. Hierdoor is er nu een gebrek aan ijsschotsen waarop de zeehonden hun jongen werpen. Dat is een klap voor de zeehondenpopulatie die zich nu niet optimaal kan voortplanten. Maar de zeehondenjacht wordt er ook door benadeeld, want de knuppelaars vinden nu geen pups meer. Bovendien heeft de Europese boycot van zeehondenbont de afzetmarkt voor dit natuurproduct sterk verkleind. Het resultaat van de warme winter en de boycot is dramatisch: terwijl normaal ruim 500 schepen uitvaren om het lenteijs rood te kleuren zijn er nu nog geen 50 uitgevaren. De meerderheid van de 6000 knuppelaars bleef thuis ook al was de opbrengst voor één pels met $21 dollar het dubbele van dat wat het vorig jaar was (bron: SMH). Maar zeehondenjagers die wel wat vonden werden ook dit jaar weer gefilmd: 2010 Canada Seal Hunt: Raw Footage from the Ice (raw = rauw ..en dat kan dus schokkend zijn).
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
De zomervakantie loopt ten einde voor het Canadese gasbedrijf EnCana betekent dit dat hun kwelgeest weer aan het werk gaat, tenminste als de anonieme bommenlegger zich aan zijn woord houdt. Sinds oktober vorig jaar vonden in het Westen van Canada zes bomaanslagen plaats op gasleidingen van EnCana, daarna laste de bommenlegger -op wiens hoofd EnCana 1 miljoen dollar zette- een zomerstop in. Bomaanslagen op olie- en gasleidingen zijn dus niet voorbehouden aan het arme Nigeria maar gebeuren dus ook in het welvarende Canada? De winning van Canadees gas zorgt in sommige lokale gemeenschappen voor onrust, zoals de Cree indianengemeenschap van Kelly Lake in British Colombia. Zij zien miljoenen dollars wegvloeien door de pijpleidingen terwijl hun traditionele bestaansbronnen als jacht, visserij en het verzamelen van bessen door de gasindustrie worden aangetast.
Tegelijkertijd groeit er ook in de Verenigde Staten onvrede over Canadese pijpleidingen.
Alleen betreft het hier de nog aan te leggen leidingen voor de teerzandolie uit Alberta. De grote uitbreidingsplannen voor de Canadese teerzandwinning behoeven infrastructuur om de olie af te voeren (kaartje). Olie uit teerzand is omstreden omat het veel energie kost om het te winnen en er volledige landschappen voor worden afgegraven. Milieubewuste Amerikanen mobiliseren zich nu om de aanleg van leidingen voor teerzandolie én oplosmiddelen over Amerikaans grondgebied tegen te houden.
Ten overstaan van tientallen texelaren plukte landbouwminister Gerda Verburg (CDA) de borst van een zojuist vergaste gans kaal. Met een ambachtelijk mes sneed zij vervolgens de ganzenborst open. “Mag ik het hart eten?” vroeg Verburg. Kort daarop stopte de minister een bloederig stuk ganzenhart in haar mond. Nadat ze het geheel had opgegeten veegde ze haar bloedrode druipende vingers af met een tissue en verklaarde tegenover de toegestroomde pers dat het absoluut verrukkelijk was. “Het lijkt een beetje op sushi en is rijk aan eiwit” aldus Verburg die onderwijl een taai ganzenpeesje tussen haar kiezen verwijderde. Met dit gebaar wilde de landbouwminister de omstreden ganzenvergassing op Texel steunen.
Néééé… dat wat hierboven staat is natuurlijk helemaal niet waar en ook nog eens nooit gebeurd. Verburg is onschuldig in deze. Maar als je ‘minister Gerda Verburg’ vervangt voor de ‘Canadese gouverneur Michaelle Jean’ en het ‘ganzenhart’ voor een ‘zeehondenhart’ en de ‘omstreden ganzenvergassing’ voor ‘omstreden zeehondenjacht’ dan klopt het weer wel! Kijk maar: Gov. Gen. eats piece of raw seal heart in Nunavut met als bonus: de Foto des Tages.
Met het eten van een rauw zeehondenhart is natuurlijk niks mis, met het doden van zeehonden door lokale Inuït (zelfs om een beetje bij te verdienen) is evenmin iets mis. Maar met steun aan een staatsgesubsidieerde wrede massaslachting op grond van valse voorwendselen van zogenaamde populatieregulatie is natuurlijk wel wat mis.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Stephe Harper, de Canadese Minister President gaf het al toe: Irak was een vergissing. Kevin Rudd, Australisch premier noemde zijn lands missie in Irak “aantoonbaar verkeerd” en zelfs Bush en Blair zijn niet meer helemaal zeker van hun zaak.
Echter vanuit “kamp Holland” blijft het oorverdovend stil. Onze premier lijkt te vinden dat hij ons en de Kamer wel genoeg – en correct – heeft voorgelicht, want de toenmalige reden, dat Irak vele VN-resoluties niet naleefde, is nog steeds actueel (Israël, iemand?). Want aangezien Nederland alleen politieke steun gaf aan de beslissing het land binnen te vallen valt de situatie niet te vergelijken met die van andere landen, en is zelfreflectie niet nodig, zo redeneert ons kabinet.
Zo ontstaat toch de ietwat gekke situatie dat Nederland het enige land is dat nog steeds vasthoudt aan de toenmalige reden van invallen, en was ons land blijkbaar het enige die het gevaar van internationaal terrorisme, gebaseerd op het aanwezig zijn van massavernietigingswapens, NIET meenam in haar beslissing.
Waarom geloof ik dat niet?
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.