Wikileaks: Saoedi-Arabië kan niet meer olie oppompen om prijs te controleren

Wikileaks vertelt ons wat u eigenlijk al wist: Amerika speelt regelmatig vuile spelletjes om de wereld te controleren maar bedoelt het opzich goed, wereldleiders zijn ook maar simpele zielen met aardse behoeften en zelfs een diplomaat zegt wel eens 'kut'. Toch is het boeiend om via Wikileaks bevestigd te zien worden wat je dus eigenlijk al wist. Nieuwe cables bewijzen wat peak oil geïnteresseerden allang wisten: Saoedi-Arabië kan niet nog meer olie oppompen om de olieprijs te stabiliseren. Decennialang was het Saoedische koninkrijk het regelkraantje van de internationale oliemarkt. Dreigde autorijden in Amerika te duur te worden dan draaide het Huis van Saoed de kraan wat verder open. Olie genoeg, alsof het nooit op zou raken. Maar nu is het einde dus in zicht. Er moet flink geïnvesteerd worden in techniek en capaciteit om de laatste vaten uit moeilijk bereikbare en grotendeels lege velden te trekken. Uit een gelekte cable blijkt nu dat Sadad al-Husseini, een vooraanstaande Saoedisch geoloog (ja slimmerds in de woestijn het kan echt Geert), al in 2007 aan de Amerikanen meldt dat zijn land niet de benodigde 12,5 miljoen vaten per dag kan halen. Dat met veel moeite ergens de komende tien jaar op een bepaald moment (even) een productie van 12 miljoen vaten gehaald wordt, maar dat de mondiale olieproductie dan al heeft gepiekt. Kortom: de olieprijs is out of control, de groeiende vraag regeert en het slinkende aanbod kant heeft het nakijken. Wisten de meesten van u al, maar nu staat het op Wikileaks dus is het waar.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Quote du Jour | Straatje schoon vegen?

Ik heb wel een beetje de indruk dat de PvdA het straatje van dhr Bos schoon probeert te vegen.

Radio 1 journaal, 20 januari 2011, 18:17 ev.

Dat Wilders iedere gelegenheid aanpakt om zijn gebruikelijke vijanden zwart te maken, wekt geen verbazing. Dat Wilders terloops de achterkamertjes diplomatie van het CDA verdedigt is al wat opmerkelijker. Dat ze het “slachtoffer” van deze hele affaire (druk via Amerikanen om Bos over te halen met verlenging Afghanistan missie in te stemmen) als boze partij afschilderen is al wat vreemder.
Maar wat echt vreemd is, is het volledig nalaten van het stellen van vragen door de interviewer. Want waaruit kan Wilders opmaken dat de PvdA deze affaire gebruikt om het straatje van dhr Bos schoon te vegen? En sterker nog, welk straatje van dhr Bos moet schoongeveegd worden? Heeft hij iets misdaan dan? Nee, hij heeft zijn rug recht gehouden onder alle druk.
Dus waarom vraagt de interviewer niet door en toont hij daarmee aan dat Wilders uit zijn nek staat te kletsen? En waarom staat de redactie toe dat dit soort flutinterviews uitgezonden worden zodat Wilders een podium heeft om ongefilterd zijn verdachtmakingen de wereld in de slingeren? Wat is dat nou voor een journalistiek?

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Quote du Jour | Liegen

Het verslag komt geheel voor rekening van de Amerikanen. In het gesprek met de Amerikaanse ambassadeur bij de NAVO heeft de topambtenaar de Amerikanen niet opgeroepen om minister Bos onder druk te zetten. De ambtenaar heeft daartoe dus ook geen instructies ontvangen van de minister van Buitenlandse Zaken.

Eigenlijk zegt minister Rosenthal gewoon dat de Amerikanen liegen. Dat is best een gewaagde aanpak. Maar misschien moet hij gewoon zijn mond houden. Er rollen zoveel onthullingen uit de cables dat niemand de tijd heeft om ervoor te zorgen dat een zaak tot op de bodem wordt uitgezocht en dat mensen ter verantwoording worden geroepen.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Volgende