De buren schreven er al uitgebreid over, veel kan ik daar niet aan toe voegen zonder in gevloek te vervallen. De essentie is dat Buma/Stemra van weblogs geld gaat vragen wanneer ze films of muziekclips op hun site zetten. Dit alles ter gewin van de Buma zelf natuurlijk, en dat groepje artiesten dat niet begrijpt dat de wereld veranderd is en krampachtig de laatste centjes probeert weg te schrapen bij de verkeerde mensen. Veel blogs die alleen maar helpen artiesten in de schijnwerpers te zetten en bekend te laten worden, zullen moeten verdwijnen. Het zal stil worden. Leef u uit, protesteer, petitioneer, schrijf brieven of laat het gewoon lekker op een rechtszaak aankomen. Ben heel benieuwd of Buma kan hard maken werkelijk voor het belang van de creatieve klasse op te komen. Laat iedereen zich vooral hier melden als het inderdaad tot een rechtszaak komt. Waarschijnlijk komen wij er vanwege dit slippertje ook niet onder uit.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
“Fair Play Music”, zo heet de nieuwe regeling van Buma/Stemra waarin het tonen van muziekfilmpjes op je eigen site wordt gereguleerd. Op de voorpagina van de aankondiging staat een kekke otter met een koptelefoon op, en de folder als geheel doet nogal hip aan.
Maar de regeling die wordt uiteengezet is niets minder dan middeleeuws. Buma/Stemra hakt wederom met de botte bijl op de vele hobbyisten en amateurs die voor de lol een blogje bijhouden en daar af en toe een filmpje van bijvoorbeeld YouTube op plaatsen. Tot zes filmpjes op je site? Klabam! 130 euro exclusief btw per jaar! Zeven filmpjes? 260 euro ex btw.
De organisatie ziet het embedden namelijk als opnieuw uitbrengen van het materiaal. Daarbij gaat de achterlijke organisatie doelbewust voorbij aan het feit dat vele artiesten hun materiaal zelf op YouTube plaatsen met als doel dat ze op de sites van fans worden geplaatst. Als dat niet de bedoeling was dan zouden ze die mogelijkheid wel hebben uitgezet. Wat helemaal bespottelijk is is dat de organisatie geen rekening houdt met het aantal keer dat de clip bekeken wordt op de site. Truus met haar Frans Bauer fanblog met 30 bezoekers per maand wordt dus net zo hoog aangeslagen als bijvoorbeeld NU.nl, dat miljoenen bezoekers heeft.
Daar komt bovenop dat de tarieven per jaar berekend worden. Dus ook artikelen die al tijden in het archief zitten en amper nog bezoekers trekken worden aangeslagen.
U vond Cozzmoss een dubieuze club met dito handelwijze? Meet Buma⁄Stemra. Wellicht had u het berichtje in de Waan van de Dag al gezien: Buma⁄Stemra heeft muziekweblog My Own Music Industry gemaand te betalen voor webcasting.
Geen specificatie, slechts “wij hebben geconstateerd dat u actief bent om (beschermde) muziekwerken uit het door Buma/Stemra beheerde wereldmuziekrepertoire ter beschikking te stellen”. Ook nadien is slechts aangegeven dat het gaat om filmpjes van YouTube, die “embedded” op de site zijn opgenomen. Ja, u leest het goed, embedded. Op de servers van YouTube dus. My Own Music Industry heeft geen er invloed op als de filmpjes worden geblokkeerd, vervangen of verwijderd, heeft de filmpjes niet op eigen server staan en heeft dus geen downloads op de server staan.
Geen probleem, vindt Buma/Stemra, de filmpjes worden beschikbaar gesteld en dat is genoeg. De FAQ van de Buma/Stemra is lekker simpel: “Muziek is altijd illegaal wanneer u het gebruikt zonder toestemming van de muziekauteur, dus in het openbaar uitvoert of afspeelt, of verveelvoudigt op een geluidsdrager als cd of dvd.”
Dat klinkt duidelijk. Alleen is het volslagen onzin. De muziekauteur kan, indien aangesloten bij Buma/Stemra, bijvoorbeeld geen toestemming geven om een werk gratis te gebruiken. U leest het goed: de maker mag geen toestemming geven een werk gratis te gebruiken.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.