Slechts weinigen zullen vermoeden dat 's werelds ergste narcostaat niet in Latijns-Amerika ligt, maar in Afrika. Sterker nog, de meeste mensen zullen niet eens het bestaan van Guinee-Bissau vermoeden, een trieste voormalige Portugese kolonie die ergens onderaan de welvaartslijst van de Verenigde Naties bungelt. Vorige week waren er verkiezingen, die afgelopen weekend gevolgd werden door een poging tot staatsgreep. De namen van de politici, partijen en generaals doen er eigenlijk niet toe. Sinds een kortstondige burgeroorlog tien jaar geleden is het een komen en gaan van staatsgrepen, mislukte verkiezingen en wat dies meer zij. Het is de ideale biotoop voor drugsbendes, die van het vrijwel politieloze land een belangrijke doorvoerhaven voor drugs gemaakt hebben. De internationale gemeenschap krijgt dat langzaam door. In oktober sprak de Veiligheidsraad nog zijn zorgen uit over de toestand in het land (uitgebreide pdf). De bevindingen van de Verenigde Naties suggereren dat in elk geval het leger actief meedoet aan de drugshandel. Het land is bezig van een simpele tussenstop een ware drugsmarktplaats te worden. De huidige president, die de coup van het weekend lijkt te hebben doorstaan, probeert er wat tegen te doen, onder andere door meer investeringen aan te trekken. Het gevolg is dat de bendes nu naar het zuiden trekken, naar Guinee, een ander straatarm en corrupt land. Daarvan zijn er aan de Afrikaanse kust nog meer dan genoeg.
“Met ruim vijftig zelfmoorden per jaar heeft het eiland het hoogste zelfmoordpercentage ter wereld. Een op de vier jonge vrouwen heeft een zelfmoordpoging ondernomen.”
Groenland stemde voor meer autonomie. Hopelijk vrolijken ze daar wat van op, want als we het NRC moeten geloven stemde 25% van de vrouwen al op een andere manier tegen leven op Groenland.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Zo’n zeshonderd miljoen dollar verzamelde Barack Obama voor zijn verkiezingskas, meer dan welke kandidaat ooit. Volgens sommigen was dat de doorslaggevende reden voor zijn overwinning. Of dat geld op is, valt nog te bezien, maar in elk geval heeft de president-elect heel snel weer een paar miljoen nodig om de komende twee maanden door te komen.
Dat zit zo: alle voorbereidingskosten voor het presidentschap komen voor zijn eigen rekening. Er is vijf miljoen aan staatsgeld beschikbaar, maar Obama heeft twaalf miljoen nodig om de honderden mensen te betalen die nu al hard voor hem bezig zijn. Dus zal zijn aanhang weer de portemonnee moeten trekken. Restgeld van de campagne mag hiervoor namelijk niet gebruikt worden, omdat dat ‘politiek’ geld is. Het zal lastig werven worden in het crisisklimaat. Niettemin heeft Obama een lijstje met eisen aan donoren bekend gemaakt. Geen cadeautjes van lobbyisten, de gebruikelijke bron wanneer je als politicus snel geld nodig hebt.
Toch beginnen de waakhonden wat onrustig te worden. Anders dan voor de campagne zijn er geen wettelijke limieten aan hoeveel een donor mag geven en Obama wil pas na zijn inauguratie inzage geven in wie er allemaal iets in de pot gestopt hebben. Zijn verkiezingscampagne was ook minder transparant dan die van McCain. Obama maakt zo kennis met een ethische wetmatigheid: als je hoog van de toren blaast, kom je zelf des te meer onder het vergrootglas te liggen.
Uiteraard kunt u, beste verkiezingsjunk, elke dag even hier kijken of er al weer wat nieuws te melden is op het verkiezingsfront, maar als extra-de-luxe lezersservice brengt GeenCommentaar het laatste verkiezingsnieuws uit de Verenigde Staten op een presenteerblad op de voorpagina. U heeft wellicht meegekregen dat 16 dagen geleden veel mensen op een zwarte Amerikaan gestemd hebben. Die verkiezing was ditmaal redelijk snel duidelijk, maar in de gelijktijdige verkiezingen voor het Huis van Afgevaardigden en de Senaat waren nog wat losse eindjes. Wat is nu de stand van zaken?
Eerst de presidentsverkiezingen: de overwinning van Obama staat uiteraard niet meer ter discussie. Integendeel, nu ook zo ongeveer alle stemmen per post of van afwezigen meegeteld zijn is zijn voorsprong zelfs nog gegroeid. Obama wint nu met 52,7 tegen 45,9%. In stemmen zijn dat er ruim 8,5 miljoen meer. Ook aardig: Missouri in zijn bellwether status kwijt. Voor het eerst in 100 jaar was de winnaar in Missouri niet de winnaar van de verkiezingen. Weliswaar was het verschil miniem, maar toch.
Senaatsraces
Dan de Senaat. De Democraten hebben daar nog altijd zicht op 60 senatoren. Dat is belangrijk omdat ze daarmee zogenaamde filibusters kunnen blokkeren. Op de verkiezingsavond waren nog drie staten onbeslist en was de vraag wat er met Joe Lieberman zou gebeuren, die weliswaar met de Democraten meestemt, maar onafhankelijk is en nogal openlijk campagne had gevoerd voor John McCain.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
“I can’t believe the president of the United States would be driving around in a Dodge Neon. It’s a little girl car.”
Half Chicago is in één klap beroemd, dus ook Natasha Brown, die ooit een tweedehands auto van Obama kocht. Ook handig: kaart met de locatie van Barack en Michelle’s eerste zoen.
De verkiezingen zijn voorbij, dus het is tijd voor bijltjesdag in de Amerikaanse politiek. Bovenaan het lijstje verraders die een rotte vis verdienen staat Joe Lieberman. Lieberman was acht jaar geleden de running mate van Al Gore, verloor twee jaar geleden de primary voor de senaat in zijn eigen staat Connecticut, deed vervolgens als onafhankelijk kandidaat mee, won alsnog, bleef zichzelf hardnekkig democraat noemen, steunde tijdens de verkiezingen John McCain en zei daarbij heel onaardige dingen over Barack Obama.
Dus is er een campagne gestart om hem formeel uit de partij te gooien en hem al zijn belangrijke posten in de senaat af te pakken. Een tegenactie is onderweg. Obama zelf heeft het, indachtig zijn imago als verzoener, voor Lieberman opgenomen. Maar de vraag is: staat hij sterk genoeg tegenover zijn eigen bloedhonden? De Daily Kos heeft de opties op een rijtje gezet.
Terwijl president Robert Mugabe en oppositieleider Morgan Tsvangirai nog altijd geen overeenkomst hebben over het delen van de macht, heeft het Zimbabwaanse parlement wegens geldgebrek de deuren moeten sluiten. Het parlementsgebouw zit zonder water, evenals het hooggerechtshof. Het land blijkt iedere keer toch nog weer verder af te kunnen glijden.
Artsen zonder Grenzen meldt een uitbraak van cholera in de hoofdstad Harare, waar stromend water en dus ook riolering een zeldzaamheid zijn geworden. De VN hebben de voedselrantsoenen moeten verkleinen, omdat donoren het niet meer zien zitten. In het begin van volgend jaar is het geld helemaal op. Voedseltransporten worden overvallen door hongerigen.
De inflatie heeft inmiddels de 516.000.000.000.000.000.000 procent bereikt. Daarmee heeft het land bijna het wereldrecord te pakken, dat op naam staat van Hongarije. Zelfs de goudmijnen, lang overeind gehouden met Zuid-Afrikaans geld, zijn gesloten. Het is een raadsel wat de Chinezen in economische zin denken te bereiken met de handelsbeurs in Harare, die deze week plaatsvond.
Ondertussen worden Zimbabwaanse soldaten gesignaleerd in Oost-Congo, een van Afrika’s andere extreme rampgebieden. Volgens een gedeserteerde soldaat zijn ze daar al jaren, om mijnen te bewaken. Want ergens haalt Mugabe toch het geld vandaan om het water in zijn eigen paleis te laten stromen.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
“Saamhorigheid is wat mij betreft nooit een voorwaarde geweest voor mijn kandidatuur.”
Niet alleen de Nederlandse sociaal-democraten vliegen elkaar in de haren, hun Franse broeders en zusters kunnen er ook wat van. Ségolène Royal vind dat echter niet zo een probleem.
Mohamed Nasheed, de nieuwe president van de Malediven, heeft aangekondigd dat hij de inkomsten uit de toeristenindustrie in een fonds wil stoppen om een nieuw thuisland voor zijn volk te kopen. De Malediven dreigen onder water te lopen als gevolg van de stijgende zeespiegel.
De Malediven zijn niet het enige land dat rekening houdt met gedeeltelijke of totale relocatie. Verschillende eilandstaten in de Pacific houden rekening met opheffing, bleek tijdens een conferentie vorige maand. De president van Kiribati is al eens op reis gegaan om omliggende landen om asiel voor zijn mensen te vragen, maar kreeg alleen in Nieuw Zeeland een warme ontvangst. Ook Tuvalu is op zoek.
De Carteret Eilanden hebben de dubieuze eer als eerste daadwerkelijk ontruimd te worden wegens onderlopen. Zij maken echter deel uit van Papoea Nieuw Guinea, dat genoeg land ver boven de zeespiegel heeft.
Nederland houdt het voorlopig op een nieuw deltaplan. Maar zou het niet verstandig zijn ook alvast een plan B op te stellen? En waar gaan we dan naartoe?
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.