Mijn schoonmoeder belde op. ‘Heb je het al gehoord’, zei ze, ‘Joost Karhof is dood.’ Ik was even in de war. Zowel van de dood van Joost Karhof als van het idee dat mijn schoonmoeder dit nieuws belangrijk genoeg vond om mij voor op te bellen. ‘O jee’, zei ik, ‘wat erg.’ ‘Ja, verschrikkelijk inderdaad’, zei mijn schoonmoeder, ‘maar ik zei het je: elke kerst gaat er een beroemd iemand dood.’ Dat had ze inderdaad gezegd de dag ervoor. Ik zat naar de Top 2000 à Go-Go aan het kijken. Mijn vrouw was boven bij mijn dochter die overstuur was omdat ze thuis wilde slapen. Stef Bos vertelde over een boer die twee koeien wilde slachten. De koeien waren van de vader van de boer geweest. Onlangs was de vader van de boer overleden. De boer kon het niet over zijn hart verkrijgen de koeien te slachten. Misschien kon Stef Bos voor hem en die koeien Papa zingen. Op een ochtend stond Stef Bos met de boer en diens koeien in de wei. Stef Bos zong a-capella dat hij steeds meer op zijn vader leek. De zon scheen, de boer weende, de koeien kauwden. Toen Stef Bos klaar was zei de boer dat het goed was zo. Een week later waren de koeien geslacht.
Valerie is het vierde nummer van het debuutalbum van singer-songwriter Patti Scialfa, tevens bekend als lid van de E Street Band en echtgenote van Bruce Springsteen.
De muzikale verwantschap met Springsteens werk valt in dit nummer meteen op, maar waar het me ook aan doet denken is een plaat die Emmylou Harris een paar jaar later met Daniel Lanois zou produceren.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
COLUMN - Het einde van de overwinningsspeech van Donald Trump kwam langs op tv. Daar stond hij. Met z’n kapsel. Hij kijkt door de spleetjes van zijn samengeknepen ogen. Zijn lippen in een glimlach die jaren heeft liggen rijpen in de zon van zijn zelfgenoegzaamheid. “And I love this country”, zegt hij met die trage dictie van ‘m terwijl hij het internationale picobello-teken maakt met beide handen.
Trump draait zich om naar zijn vicepresident Mike Pence en steekt zijn rechterhand uit. Mike Pence neemt de hand aan. In plaats van de hand te schudden, geeft Trump een korte ruk aan de hand van Mike Pence. Mike Pence schiet naar voren. Trump duwt ‘m weer weg. Pence schiet naar achteren. Trump houdt de hand vast. Laat ‘m dan los. Bedankt Mike Pence, draait zich weer om en pakt de hand nogmaals vast. En weer geeft hij een korte maar krachtige ruk aan de hand van Mike Pence. Hij trekt ‘m net even iets verder naar zich toe. Net weer wat krachtiger. En weer schiet Mike Pence een stuk naar voren. Mike Pence mompelt ‘thank you mister president’. Je ziet dat de ‘thank you’ uitschiet op het moment dat er aan zijn arm wordt getrokken. Het doet me denken aan Michael Douglas die in Wall Street altijd net even iets te harde klappen geeft op de wangen van Charlie Sheen. Altijd laten merken wie de baas is.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Welke band droomt er nou niet van een dakconcert te geven met Bruce Springsteen als achtergrondmuzikant?
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Een toch al prachtig nummer van Bruce Springsteen werd ooit gecoverd door Rage Against the Machine. Wat is er dan passender dan een uitvoering met Bruce en Tom Morello van RATM?
Martyn Joseph, de “Bruce Springsteen uit Wales”, is een singer-songwriter van de oude stempel: hang een gitaar om en grom wat je op je lever hebt. Bovenstaand nummer is de weerslag van een bezoek aan een vluchtelingenkamp. Op de vraag of hij een artiest of activist is, moet hij het antwoord schuldig blijven. (dank wim)
Eveneens afkomstig van het album Nebraska (1982):
Over Atlantic City, het minder stijlvolle broertje van Las Vegas aan de oostkust, de maffia en een naamloze hoofdpersoon die op het punt staat ‘poor life choices’ te maken:
Well, I got a job and tried to put my money away
[…]
But I got debts that no honest man can pay
So I drew what I had from the central trust
And I bought us two tickets on that coast city busNow, I been lookin for a job, but it’s hard to find
Down here it’s just winners and losers and don’t
Get caught on the wrong side of that line
Well, Im tired of comin out on the losin’ end
So, honey, last night I met this guy and I’m gonna
Do a little favor for him
Van het album Nebraska (1982):
Well they closed down the auto plant in Mahwah late that month
Ralph went out lookin’ for a job but he couldn’t find none
It goes downhill from there.
Afgelopen september stonden automobilisten die via Fort Lee (New Jersey) de George Washington Bridge naar Manhattan wilde nemen urenlang in de file omdat twee van de drie rijbanen waren afgesloten. Afgelopen week werd bekend dat een door gouverneur Chris Christie van New Jersey aangewezen ambtenaar de rijbanen had laten afsluiten als pesterijtje. De burgemeester van Fort Lee had Christie namelijk niet endorsed voor zijn herverkiezing als gouverneur. De zaak wordt bijzonder hoog opgenomen in de VS, omdat Christie een mogelijke presidentskandidaat is voor 2016. Maar de zaak is ook voer voor de vele late night shows. Jimmy Fallon deed bovenstaande parodie, en kreeg hulp van The Boss himself (die bekend staat als politiek geëngageerd en Obama-sympathisant).
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.