Lokale pers en de vloek van toegang
OPINIE - De hoofdredacteuren van de NOS, NRC, ANP en Omroep Brabant moeten natuurlijk niet zo zeiken. Dat ze in de grap van de homowijk zijn getrapt, onthult hun blinde vertrouwen in het openbaar bestuur. Dat het ANP de gemeente Tilburg op een lijst dubieuze bronnen heeft geplaatst, lijkt mij overigens terecht. Daar zouden alle gemeenten van Nederland op moeten staan. Het houdt de redactie scherp en dwingt hen elk persbericht tegen het licht te houden. En daarmee houdt het professionele communicatieafdelingen ook scherp – niet alles kan zomaar naar buiten.
Peter Burger (full disclosure: een directe collega van mij aan de Universiteit Leiden) heeft natuurlijk gelijk als hij zegt dat de boze brief naar Noordanus, de Tilburgse burgervader in het complot, een stijloefening in hypocrisie is en de reden waarom er waarschijnlijk niemand op zijn stuk heeft gereageerd. Maar achter de onterechte misbaar gaan twee structurelere problemen in het lokale openbaar bestuur en politieke communicatie schuil: dubbelchecken kan bij gebrek aan tijd en mankracht nauwelijks meer en als journalisten dat willen, gaan gemeentehuizen op slot.
Er bestaat geen organisatie die toegeeft ruim in het personeel te zitten. Er zijn altijd handjes te kort. Dat is in de (lokale) journalistiek bijzonder nijpend wanneer de andere kant – het gemeentehuis – voldoende handen heeft om de deuren angstvallig dicht te houden. Journalisten moeten kritischer zijn, zeggen burgemeesters, wethouders en raadsleden regelmatig. Maar als je aanbelt om je neus ergens in te steken, slaan zij vaak als eerste de deur dicht.
