Toch nog even over die kerncentrales

Volgens het delftsblauwe tegeltje aan mijn muur dient men ijzer te smeden als het heet is. Wel, het ijzer is, naar het zich laat aanzien, momenteel tamelijk heet - zo heet dat het zich de grond in dreigt te smelten - dus laten we aambeeld en hamer er even bij pakken en de gloeiende staven een zinnige vorm geven. Sorry, wat zegt u? Ik sta hier te hameren, en versta het niet. U vindt het onkies zegt u? Want? Ah. Natuurlijk. We moeten niet over de ruggen van menselijk leed en angst politiek bedrijven. En waarom eigenlijk niet? Bedoelt u soms dat dat onfatsoenlijk is? Ah, juist. Ik snap het al. We moeten nu koel en rationeel handelen om de dreigende nucleaire crisis op te lossen en er op een later moment eens in alle rust over praten. Wel. Dat is niet mijn idee, vriend. En ik vind het ook een beetje raar. Jarenlang loopt u te schreeuwen dat kernenergie veilig is en de toekomst heeft, en nu keren de feiten zich tegen u, en vindt u het 'niet gepast' de discussie aan te gaan. Mag ik dat een tikkeltje laf vinden?

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.