Alles wat we wilden: koffie uit de waterkoker

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat Atze de Vrieze over de documentaire 'Alles wat we wilden'. "Een luxeprobleem is niet minder erg dan elk ander probleem." Een mooie uitspraak, maar volgens mij niet waar. Hij komt voorbij in Alles Wat We Wilden, een documentaire van vijftig minuten die de VPRO vorige week uitzond. Filmmaker Sarah Mathilde Domogala volgt een paar jonge, ambitieuze mensen, voornamelijk in de creatieve sector, die zo hard werken om hun doel te bereiken dat ze vroeg of laat midden in de nacht met overslaand hart en badend in het zweet wakker worden. Overweldigd door de oneindige mogelijkheden van deze tijd en teleurgesteld in hun eigen onkunde. Juist daarover gaat Alles Wat We Wilden. Niet over het succes, maar over het feit dat het vrijwel onmogelijk is om zo mooi, jong, wild en succesvol te zijn als die mensen op het eerste gezicht lijken. Die uitzending heeft nogal wat los gemaakt onder mijn mooie, jonge, wilde en succesvolle vrienden. Ik vond het een interessante docu, mooi geschoten, maar tegelijkertijd ook een lange zit. A omdat ik na tien minuten het punt wel begrepen had, en B omdat het op een gegeven moment toch een beetje zeikerig werd. Luxeproblemen zijn niet hetzelfde als ieder ander probleem, net zoals een lekke band een totaal ander probleem is dan een hersentumor. Dit soort luxeprobleem bestaat alleen in je hoofd.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Feesthoek

[qvdd]

Bizar en ronduit belachelijk. Een herdenking zou beter zijn. Het geeft geen pas om zoiets een jaar na dato te organiseren.

Jan Willem van de Pol van de Nederlandse Politie Bond is tegen de organisatie van een nieuw feest bij Hoek van Holland, Ministry of Beats. Het betreft een feest in een strandtent voor maximaal duizend man. De organisator liet weten zich niet gerealiseerd te hebben dat het feest exact een jaar na de strandrellen staat ingepland.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Een Bijzonder Meerderheidskabinet

Alles lijkt er op dat er een “bijzonder meerderheidskabinet” komt. En daar is nog wel wat debat over: een minderheidskabinet, dat past toch niet in het huidige bestel. Maar eigenlijk zijn er wel meer “bijzondere meerderheidskabinetten” geweest. Een recent voorbeeld is het tweede kabinet Balkenende (2003-2006).

In een traditioneel meerderheidskabinet is er een sterke mate van overeenstemming in het stemgedrag van de coalitiepartijen: ze stemmen samen voor de wetsvoorstellen van de regering, en stemmen samen tegen moties en amendementen van oppositiepartijen. In een minderheidskabinet bestaat de mogelijkheid dat er in verschillende stemmingen verschillende meerderheden gevonden worden: er is dus niet een blok van coalitiepartijen dat altijd tegenover een blok van oppositiepartijen staat.

Nadat de formatie tussen PvdA en CDA mislukt was, zijn er drie mogelijkheden onderzocht, de VVD, het CDA en of wel D66, dan wel de LPF, dan wel de  CU en de SGP. Uiteindelijk werd gekozen voor de eerste mogelijkheid. Maar die andere twee mogelijkheden waren parlementaire meerderheden waar ook op punten grote overeenstemming was. Gedurende de parlementaire periode kwamen de relaties tussen D66 en de coalitiepartners CDA en VVD steeds sterker onder druk te staan.

D66 was het eens met VVD en CDA over de hervorming van de verzorgingsstaat, maar op onderwerpen als migratie en het milieu was de overeenstemming tussen deze partijen minder groot. Dan komen de CU, de SGP en de LPF in het beeld. Want zelfs als D66 anders dan haar coalitiepartners stemden, dan konden CDA en VVD rekenen op de LPF, de ChristenUnie en/of de SGP voor een meerderheid. Zo konden voorstellen van de linkse oppositiepartijen tegen gehouden worden en konden voorstellen van het CDA en de VVD toch doorgang vinden zelfs zonder D66. Het bestaan van alternatieve meerderheden stond, bijvoorbeeld, minister Verdonk toe om aan te blijven zelfs nadat D66 het vertrouwen in haar had opgezegd. Een crisis waarbij de grenzen van het staatsrecht werden opgezocht. Gedurende de gehele periode functioneerde het kabinet eigenlijk als een minderheidskabinet. 

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Factoïdentyrannie

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat Miko Flohr over de de Nederlandse elite, de linkse kerk, Henk en Ingrid en de rol van feiten in het debat.

Rutte - progressieve elite? (Foto: Wikimedia Commons/Nick van Ormondt)

Het kan nu niet lang meer duren of de stemming zal veranderen. Het voordeel aan een rechts kabinet is dat je met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid kan voorspellen dat er binnen een paar maanden door jan en alleman op gekankerd wordt dat het een lieve lust is. Dan blijft er dus domweg minder tijd over om te schelden op de ‘linkse kerk’ en de ‘progressieve elite’ – tenzij ze zelfs Mark Rutte daartoe gaan rekenen, maar dan weet je zeker dat er niet meer dan twee hersencellen aan het woord zijn. Maar dat zijn slechts tijdelijke symptomen. Een oprisping van Cohen en ze zullen weer als vanouds loos gaan. Wat veel interessanter is, is dat die ‘linkse elite’ de laatste tijd zelf in beweging komt. Iemand betoogt dat het met die elite eigenlijk wel ok is. Een ander vindt dat de linkse elite zichzelf veel te gemakkelijk tot linkse elite laat maken. Een derde gooit het op de retorica en spreekt van een door rechts ingezette ‘denicratie’. Allemaal relevante punten, en toch mis ik iets.

In de eerste plaats is de Nederlandse elite helemaal niet links en dat ook beslist nooit geweest, tenzij we vinden dat onze elite bestaat uit intellectuelen, schrijvers en kunstenaars, maar dan zouden we wel een behoorlijk machteloze en weinig invloedrijke elite bezitten. De Nederlandse elite zit in het bedrijfsleven, steunt of stemt CDA danwel VVD, en bemoeit zich eigenlijk niet zo publiekelijk met het maatschappelijke debat. Dat hebben ze ook helemaal niet nodig. Af en toe verschijnt er zo eens iemand bij Buitenhof, en dat is het dan weer. Intellectuelenpartijen als D66 en Groen Links (in Leiden (D66), Utrecht en Nijmegen (GL) de grootste!) spelen uiteindelijk toch vooral de rol van betweterige luis in de pels (gekozen burgemeester?). De PvdA heeft dan wel een paar keer aan het pluche mogen snuffelen, maar een echt sociaal stempel hebben ze nooit op Nederland kunnen (en, onder Kok, willen) drukken. Iedereen die moeite heeft met het functioneren van de Nederlandse overheid moet toch vooral naar twee partijen kijken: CDA en VVD. De linkse elite heeft het niet verknald, ze hebben nog nooit serieus wat in de melk te brokkelen gehad zonder verregaande rechtse invloed – “It’s them conservatives, stupid!”

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Zeggen wat ik wil

[qvdd]

Ik mag en ga zeggen wat ik wil over de idiote bouw van een moskee op Ground Zero. CDA en VVD mogen op hun beurt daarover zeggen wat ze vinden, ook als ze kritiek hebben.

Wilders gaat op 11 september Ground Zero bezoeken en een toespraak te houden. Hij reageert op kritiek van CDA-senator Hans Hillen, die denkt dat zijn toespraak “riskant voor Nederland” is.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

‘Ik heb niks tegen moslims’

Aldus PVV-leider Geert Wilders in een interview met nu.nl. Vandaag kwam de aap echter uit de spreekwoordelijke mouw: het gaat Wilders? PVV wel degelijk om moslims. Ook al verdien je anderhalf keer modaal of meer, onze grenzen blijven dicht als je moslim bent. Exit de retoriek over kansarme migranten die slechts lanterfanten. Het gaat de PVV maar om één ding: of je moslim bent.

Sietse Fritsma (foto: PVV)

Ogenschijnlijk lijkt de PVV zich ? althans in Nederland ? druk te maken om het feit dat moslims gebruik maken van de verzorgingsstaat. Getuige ook de volgende citaten uit het verkiezingsprogramma van de PVV (.pdf): ?De agenda van hoop en wanhoopoptimisme?:

“Onze trots waar Nederlanders met overtuiging decennialang een gedeelte van hun salaris aan hebben overgemaakt, de verzorgingsstaat, is verworden tot een magneet voor gelukszoekers uit islamitische landen. Niet meer een schild voor de zwakken, maar een afhaalloket voor onevenredig veel lanterfantende moslimimmigranten.”


Even los van de vraag of dit allemaal feitelijk juist is, blijkt nu in ieder geval dat dit slechts een façade is. Lang hebben de leden van de ?linkse elites? te horen gekregen dat ze het allemaal verkeerd begrepen en spoken zagen. Maar afgelopen vrijdag zei Sietse Fritsma, Tweede Kamerlid voor de PVV, in een interview met het Financieele Dagblad:

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Kabinetsformatie 2010: de poppetjes van Rutte I

Mark Rutte (Foto: Wikimedia Commons/Nick van Ormondt)

Het leukste gezelschapsspel van Den Haag mag weer uit de kast: we gaan formeren en poppetjes raden! Als de voortekenen niet liegen, hebben we ze binnenkort op het bordes bij Beatrix. De PVV praat wel mee, maar moet het doen met de buikspreekpoppen van de VVD en het CDA. Of trekpoppen, zo u wilt. We gaan voor het gemak even uit van het samenvoegen van de ministeries LNV & EZ, evenals Verkeer en Waterstaat en VROM. We gokken op tien ministers, in de verhouding van het kamerzetelaantal: 3/2. Oftewel: Zes ministers voor de VVD en vier voor het CDA.

De kabinetsleden van Rutte I. Maar wie zijn het? Raadt u even mee?

Algemene Zaken
Mark Rutte (VVD)

Financiën
Jan Kees de Jager (CDA)

Buitenlandse Zaken
Hans van Baalen (VVD)

Sociale Zaken
Stef Blok (VVD)

Landbouw en Economische Zaken
Maxime Verhagen (CDA)

Binnenlandse Zaken
Uri Rosenthal (VVD)

Justitie, Immigratie en Integratie
Ernst Hirsch Ballin (CDA)

Volksgezondheid
Edith Schippers (VVD)

Onderwijs
Marja Van Bijsterveldt (CDA)

Verkeer, Ruimte en Milieu
Henk Kamp (VVD)

Defensie
Dick Berlijn (VVD)

We vullen de kandidaten aan met uw suggesties.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Wat te doen met het WK

Hadden wij het even mis met zijn allen. Dachten wij (samen met alle andere media) dat de FIFA allemaal rare en onredelijke eisen stelt en de kandidaatlanden zo chanteert dat ze die gewillig opvolgen. Nee hoor, de FIFA is een alleszins redelijke organisatie die ook nog is allerlei goede dingen doet in de wereld, aldus KNVB-baas Harry Been in Nova. En die onredelijke eisen, dat zijn gewoon ‘misverstanden’.

Pele met Blatter(foto= Flickr/World Economic Forum)

Het eerste misverstand was volgens Been dat de FIFA in Nederland geen belastingen en BTW hoeft te betalen. ?Het is logisch dat de FIFA hier geen belastingen hoeven te betalen, dat doen ze in Zwitserland?. Dat klopt in principe (p.55). Maar daarna komt het interessante, namelijk dat FIFA een lijn voorstelt die alle landen kunnen volgen, om te zorgen dat ‘de belastingsystematiek geen verschillen geeft, want dat zou oneerlijk zijn’. Been: ‘wij hoeven deze lijn natuurlijk niet te volgen, maar als we serieus mee willen doen moeten we dat natuurlijk wel doen’. Je moest er donderdagavond even doorheen prikken, maar feitelijk staat hier dat Nederland braaf doet wat FIFA zegt. En deze ‘lijn’ zal vast niet ongunstig voor de FIFA uitpakken. Ab Klink stuurde namens het kabinet een brief naar de kamer, met daarin de eisen die FIFA stelt:

‘De FIFA vraagt ook fiscale vrijstelling dan wel compensatie voor een aantal belastingen (waaronder BTW op de toegangskaarten). Deze kunnen oplopen tot maximaal ? 300 miljoen.’


Maar ik vraag me hierbij af waarom de FIFA dit als eis formuleert, als het volgens de wet toch al zo geregeld is, zoals Been beweerd. Waarom moet hiervoor dan een aparte regeling worden opgesteld? Is er soms toch iets raars mee?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

GeenStijl teruggefloten

Tekening: Adriaan Soterbroek

GeenStijl, de website bekend om haar rol als digitale schandpaal, wordt teruggefloten. Een zeldzaamheid, daar zij meestal niet aangeklaagd wordt of de rechtszaak weet te winnen. In de zaak van een dronken studente die meermalen met een filmpje op de site terecht kwam is het anders gelopen. Op het filmpje was de studente dronken te zien, met een plasje braaksel naast haar. Passerende studenten filmden en plaagden haar. In de reacties onder het GeenStijl-bericht werd ze beledigd en haar adresgegevens geopenbaard. Dit leidde tot een stroom emails aan o.a. haar werkgever, en herkenning op straat.

In de meeste gevallen leidt dit echter niet tot een rechtszaak. De slachtoffers van de naming and shaming willen niet dat er nog meer aandacht komt en het filmpje onder de aandacht van de mainstream media wordt gebracht. Maar niet in deze zaak.

Het is een dappere zet van dat meisje om het op te nemen tegen GeenStijl. Iedereen weet dat wie dat probeert doorgaans nog meer aan de digitale schandpaal wordt genageld.

verklaart advocaat Christiaan Alberdingk Thijm, die niet bij de rechtszaak betrokken is.

Normaal kan GeenStijl zich afdoende verdedigen met een beroep op de vrije meningsuiting en vrije nieuwsgaring. Bovendien had GeenStijl het filmpje niet zelf gemaakt en als eerste online gebracht. De rechter heeft in zijn afweging in deze zaak de privacy van de studente echter zwaarder gewogen. De hoogte van de schadevergoeding moet nog worden vastgesteld, er werd 15.000 euro geeist. Zal er door deze zaak iets veranderen aan de werkwijze van GeenStijl? Dat is onwaarschijnlijk volgens Alberdingk Thijm:

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende