Russische sportminister neemt “beslissingen” na spelen
, door
Bedreigt hij hier nou de atleten?
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
De dubbele moraal van GeenStijl
, door
GeenStijl, onlangs voor 100% overgenomen door De Telegraaf, de kwaliteitskrant van -kuch- wakker Nederland, lijkt het nieuwe fatsoen nu toch echt helemaal omarmd te hebben.
Kijk maar, een voorbeeldje van het gevonden fatsoen. De redactie zal ’s nachts rustiger kunnen slapen nu ze de vinger zo subtiel op de zere plek weet te leggen:
“Sinds Marcel van Dam in een uitzending van Het Lagerhuis de heer Fortuyn ‘een minderwaardig mens’ noemde en daarmee de doodseskaders uit Wageningen opdracht gaf Professor Pim te liquideren is het politieke debat springlevend”.
Prijzenswaardig! Maar toch nog een kanttekeningetje: dat het nieuwe fatsoen vooral betekent dat fatsoen alleen wenselijk is voor je (politieke) tegenstanders wordt al snel duidelijk uit de volgende quote:
“[…] is het wellicht voor minister Verburg een idee even contact te leggen met haar Franse collega. Die weten wel raad met Greenpeace. Hierbij de coördinaten van het actie-gebied: […]”
Ja, GeenStijl bedient zich van de veelgeprezen Dubbele Moraal©. op moment één een oproep doen schepen van Greenpeace te doen zinken, en op moment twee heeft Marcel van Dam een moord op zijn geweten door Pim Fortuyn een ‘minderwaardig mens’ te noemen.
Maar natuurlijk, we zien het verkeerd. Dat van GeenStijl is grappig bedoeld, wie gaat er nou een schip tot zinken brengen? Dat van Marcel van Dam was uiteraard een niet mis te verstane, rechtstreekse oproep aan Volkert van der G. om “onze Pim” een enkeltje hiernamaals te geven. En deze poll, haha leuk, daar bedoelen ze natuurlijk óók helemaal niks mee.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Bedreigen.nl: “Amazon voor dreigementen”
, door
Elke week maakt GeenCommentaar ruimte voor een artikel van de satirische website de Speld! Nieuws zonder de ‘feitish’ van de reguliere media.
Toen Geert Muller vijf jaar geleden zijn nieuwe website bedreigen.nl begon liep het niet bepaald storm. Het bedreigen van politici was een activiteit die slechts aan weinigen besteed was. De markt leek rijp voor de democratisering van het anoniem bedreigen van landelijke bestuurders, maar Muller moest de eerste jaren tot zijn spijt constateren dat het ?voor de fijnproever? bleef. Van de gemeente Driehuis kreeg hij dan ook geen subsidie voor de opstartfase. ?In die tijd hebben we zelf ook veel bedreigingen de deur uit gedaan, om te proberen het ?Flippo-effect? op gang te krijgen?, vertelt Muller.
Inmiddels is de website een goedlopend bedrijf geworden. Tientallen aanvragen stromen dagelijks binnen en de site heeft een palet aan opties ontwikkeld om politici op een originele manier agressief te bejegenen. ?Het moest makkelijk en toegankelijk worden voor consumenten. Bij ons kan je tijdens het koken even een anonieme kogelbrief versturen. Wij maken de drempel lager voor iedereen en dat spreekt mensen enorm aan?, aldus de nummer 343 uit de Quote top-500.
Bedreigen.nl heeft tegenwoordig stuntprijzen voor gestandaardiseerde e-mails, maar klanten kiezen toch vaak voor de nieuwe kogelbrieven. ?Zo?n brief is toch persoonlijker, een e-mail waarin je de kinderen van een politicus bedreigt is leuk, maar hij is makkelijk uit de inbox te verwijderen?, zegt de succesvolle ondernemer. Tot een jaar geleden stuurde het bedrijf ook verschillende ledematen zoals tenen en vingers op, maar de dienst is gestaakt omdat de vraag niet meer bij te benen was.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.