[gallery link="file" columns="2"] Met dank aan het Europees Ruimte Agentschap ESA, hebben we een fascinerende webzijde erbij. Gigagalaxyzoom.org is de inverse van Google Earth: we kijken buiten onze dampkring naar ons melkwegstelsel, en kunnen daarbij waanzinnig inzoomen op allerlei constellaties, nebulas en planeten. Deze 800-miljoen-pixels tellende overzichtsfoto is samengesteld uit bijna 1200 foto's, die in een periode van meerdere maanden werden gemaakt door de Franse astrofotograaf Serge Brunier. Elke foto duurde ongeveer zes minuten om te maken, een periode waarin de draaiing van de Aarde moest worden gecompenseerd door een minieme beweging van het statief. Het resultaat is werkelijk om stil van te worden. Enjoy :)
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.
Wie vannacht de slaap niet kan vatten en behoefte heeft aan wat astronomisch spektakel heeft geluk: in de nacht van 12 op 13 augustus zal de jaarlijkse meteorenregen bekend als de Perseiden te zien zijn. Deze meteorenregen (of nog mooier: -zwerm), trekt zoals elk jaar midden Augustus aan ons voorbij en zorgt ervoor dat we met een beetje mazzel tientallen ‘vallende sterren’ met het blote oog kunnen waarnemen. Deze ‘Tranen van Laurentius’ (ze vallen op de naamdag van deze heilige) geven ons mooi de gelegenheid om eens te bekijken waar we het nou eigenlijk over hebben.
Meteorenregens worden zichtbaar omdat kleine deeltjes (meteoroïden) afkomstig van een komeet onder hoge snelheid de dampkring van de Aarde binnen komen vliegen. Door de enorme wrijvingswarmte – de meteoren komen met een snelheid van zo’n 60 km/sec de dampkring binnen – ontvlammen de deeltjes en verhitten de lucht eromheen, wat een heldere streep van licht tot gevolg heeft. De meeste deeltjes hebben ongeveer de grootte van een zandkorrel, wat het des te indrukwekkender maakt dat we de resultaten van de wrijvingsontbranding vele kilometers verder zo duidelijk waar kunnen nemen. De Perseiden zijn afkomsting van de komeet 109P/Swift-Tuttle. Kometen zijn kleine hemellichamen die in een baan rond de zon draaien en dat doet Swift-Tuttle dus ook. Hij komt daarbij niet zo heel vaak op ons pad: Sinds zijn ontdekking in 1862 vloog hij nog maar één andere keer relatief dicht langs de Aarde, in 1992 (de volgende keer is vrij ver weg in 2126).
De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.
Hoe is het om in een zwart gat te vallen? Deze vraag stellen zowel leken als wetenschappers zich al sinds de ontdekking van deze singulariteiten. Wat er precies gebeurt op het moment dat je de singulariteit ‘raakt’ is nog onbekend, maar dankzij wetenschappers van de Universiteit van Boulder in Colorado kunnen we nu een klein beetje ervaren hoe het is om head first op een zwart gat af te duikelen.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.
Ons zonnestelsel is weer een stukje groter geworden. Deze week werd het object, voorheen bekend onder de weinig inspirerende naam 2005 FY9, omgedoopt tot ‘MakeMake’, geherklassificeerd als een dwergplaneet en officieel aan ons zonnestelsel toegevoegd door de International Astronomical Union.
De dwergplaneet, die ronddraait in de Kuipergordel, werd aanvankelijk met de codenaam ‘Easterbunny’ aangeduid door haar ontdekkers omdat ze ontdekt werd rond pasen 2005. De officiele naamgeving van de IAU voor objecten in de Kuipergordel dicteert dat er namen van creatie-goden worden gegeven en zo kreeg 2005 FY9 de naam van een god van (heel toepasselijk) Paaseiland: MakeMake (uit te spreken als Ma-kee Ma-kee, dus niet als MeekMeek).
MakeMake voegt zich bij de drie al ontdekte dwergplaneten: Eris, Ceres en het onlangs gedegradeerde Pluto. Een klasse ‘dwergplaneet’ stamt nog maar uit 2006. Het is een tussenklasse tussen een ‘officiele’ planeet en ‘overig rondslingerend puin’ in ons zonnestelsel. Om precies te zijn is een dwergplaneet gedefinieerd als een hemellichaam dat (bedankt wikipedia):
Hoe kan je nou een VOC-mentaliteit hebben zonder zeeën? Dat moet ook de onbekende Nederlandse kartograaf hebben gedacht toen hij/zij bovenstaande kaart van Mars tekende (jaartal onbekend). Terwijl de vraag of er water op Mars zou zijn de wetenschappers decennia heeft beziggehouden schiep deze Nederlander de rode planeet alvast naar een voor Hollanders vertrouwd beeld: zeeën, eilanden en kustlijnen. Op het kaartenblog StrangeMaps spreekt men dan ook over: The Dutch Moisturize Mars [extralink: hi-res versie]
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Afgelopen zaterdag en zondag vond in New York om exact 20.17 lokale tijd het urbane natuurfenomeen Manhattanhenge plaats. Tijdens Manhattanhenge staat de zon precies aan de horizon in de straten van het stratenplan uit 1811, 34th Street en 42nd Street zijn hiervoor goede spotting sites. Op 11 en 12 juli herhaalt het fenomeen zich nogmaals om dan weer voor bijna een jaar te verdwijnen (MSNBC).
