Boetes en het schuldgevoel van de agent

Mijn vader zat vol vernieuwende ideeën voor de publieke ruimte. Een daarvan was het invoeren van absurd hoge boetes voor afval op straat of asociaal gedrag in het verkeer. “Gewoon 100.000 euro boete. 100.000. Dan is het meteen afgelopen. Heb je ook minder agenten nodig.” Als economie-student leerde ik dat de combinatie van twee variabelen van belang: de pakkans en de hoogte van de boete. 10% pakkans en 100 euro boete zou het zelfde moeten opleveren (of kosten) als een pakkans van 1% en 1000 euro boete. In de les kwam dan natuurlijk de vraag op: waarom dan de boetes niet flink omhoog doen? Waarom niet 100.000 euro? Dan kun je toch met minder agenten toe en ontzie je toch de staatskas?

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

7 wegen naar de apocalyps | 6 humanisme

weekendlogo123.jpgVan 5 september t/m 17 oktober kijkt Ippekrites de koffie dik aangaande zaken die ons voortbestaan bedreigen, daarbij terzijde getekend door Crachàt. Verwacht geen erudiete citaten of intelligente links, maar slechts wilde speculaties die haast aan science-fiction grenzen. Dat alles echter wel gebaseerd op wat Ippekrites tot nu toe over het onderwerp tot zich heeft genomen. Nogal serieuze kost dus, maar als je wilt lachen kijk je maar naar “Mock the week”. In deze zesde aflevering gaat het over een absoluut onverdachte oorzaak voor een mogelijke apocalyps.

Ach ja, het humanisme. Een levensbeschouwing waarin het menselijk individu de centrale rol speelt en niet een niet-bestaande god. Een visie waarin de ontplooiingsmogelijkheden van de mens voorop staan, waarin de overheid er is om gelijke kansen te garanderen, waarin zorg voor elkaar de norm is. Het humanisme levert daartoe een stelsel van waarden en normen om het intermenselijk verkeer in goede banen te leiden, zo veel zelfs dat sommigen weer naar de tijd van oog-om-oog-en-tanden-uit-je-bek terug verlangen. Hoe het ook zij, het is in elk geval van de ratten dat religieuze fundamentalisten het humanisme durven te verketteren omdat het geen normen en waarden zou hebben.

Bij het humanisme hoort een afkeer van doden die zo ver gaat dat zelfs de dieren niet zo maar op barbaarse wijze geslacht mogen worden (zij worden eerst verdoofd voor zij op barbaarse wijze geslacht worden). In een humanistische samenleving hoort de doodstraf dan ook niet thuis. Op dit punt wringt de humanistische visie met ons ingeboren verlangen naar wraking. Slachtoffers of nabestaanden van een geweldsmisdrijf blijven vaak met heel wat onverwerkte emoties zitten, zeker als de daders er met een beperkte celstraf afkomen en niet geplaagd door enige wroeging protesterend op televisie verschijnen omdat hun luizenleventje in de gevangenis wegens bezuinigingen wordt ingeperkt.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.