In de uitzending van Andere Tijden van 29 januari werd aandacht besteed aan de 'uitzichtloze' situatie in de jaren 80 van de vorige eeuw. Althans, een situatie zoals die door sommige jongeren werd beleefd. In de uitzending stond een terugblik op het VPRO-programma Tijdverschijnselen uit 1982 centraal. Hierin sprak Ad 's Gravesande met rokende en drinkende punkertjes over de naderende toekomst. De angst en de desillusie zat er goed in. Andere Tijden ging, bijna dertig jaar later, terug naar de grootste 'doemdenkers' uit Tijdverschijnselen: hoe zaten ze er nu bij? Straatschoffie Thomas werkt tegenwoordig bij een reclamebureau, de ander week uit naar de Hare Krishna, de ander ging therapie geven in het buitenland. Tot zover de voormalige zwartkijkers. Er waren echter ook jeugdige calvinisten in de zaal. Andere Tijden ging niet langs bij hen, de gedoodverfde tegenstanders in het debat van Tijdverschijnselen. Zij waren destijds helemaal niet bang voor de Bom, vreesden niet voor werkloosheid en desillusies. De 18-jarige Cees, bijvoorbeeld, droeg in 1982 een stropdas, had een clerks-bril en had het over 'hard werken'. Guess what? Niets veranderd. Ideale schoonzoon Cees Nijman is thans fiscalist te Breda, en heeft zijn look behouden.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Ditmaal voor Arnoud de Jong, die het stuk eerder plaatste op zijn eigen blog.
Hoogleraar Frans Leeuw hield afgelopen vrijdag een oratie aan de Universiteit van Maastricht. Daarin vertelde hij dat Nederland op rijksniveau 1785 wetten, 2489 maatregelen van bestuur en Koninklijke Besluiten en 6402 ministeriële regelingen heeft. Dit aantal neemt jaarlijks met 2,2 procent toe.
Doel van die wetten en regels is uiteraard het beïnvloeden en sturen van gedrag van burgers. Dit instrumentarium wordt samenvattend ‘interventie’ genoemd.
Het is nog niet zo eenvoudig om het gedrag van burgers via ‘interventie’ in het juiste spoor te krijgen, want de officiële regels moeten concurreren met wat wordt genoemd ‘eerder gedrag’. Dat ‘eerdere gedrag’ is bepaald door hersenen, hormonen, instincten, culturele patronen e.d. Dat ram je er niet een-twee-drie uit. Maar goed, als de boetes en straffen maar hoog genoeg zijn lukt het kennelijk grotendeels wel.
Achtereenvolgende regeringen proberen al tientallen jaren om het aantal wetten en regels te beperken. Dat komt nog niet echt lekker op gang. Wie de oratie van Van Leeuwen leest begrijpt waarom: het is een bijna onmogelijke opgave. Er zijn zoveel niveaus en geledingen die allemaal hun eigen regels uitbraken dat het lastig is om een compleet overzicht te krijgen.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.