No Future is een keuze

In de uitzending van Andere Tijden van 29 januari werd aandacht besteed aan de 'uitzichtloze' situatie in de jaren 80 van de vorige eeuw. Althans, een situatie zoals die door sommige jongeren werd beleefd. In de uitzending stond een terugblik op het VPRO-programma Tijdverschijnselen uit 1982 centraal. Hierin sprak Ad 's Gravesande met rokende en drinkende punkertjes over de naderende toekomst. De angst en de desillusie zat er goed in. Andere Tijden ging, bijna dertig jaar later, terug naar de grootste 'doemdenkers' uit Tijdverschijnselen: hoe zaten ze er nu bij? Straatschoffie Thomas werkt tegenwoordig bij een reclamebureau, de ander week uit naar de Hare Krishna, de ander ging therapie geven in het buitenland. Tot zover de voormalige zwartkijkers. Er waren echter ook jeugdige calvinisten in de zaal. Andere Tijden ging niet langs bij hen, de gedoodverfde tegenstanders in het debat van Tijdverschijnselen. Zij waren destijds helemaal niet bang voor de Bom, vreesden niet voor werkloosheid en desillusies. De 18-jarige Cees, bijvoorbeeld, droeg in 1982 een stropdas, had een clerks-bril en had het over 'hard werken'. Guess what? Niets veranderd. Ideale schoonzoon Cees Nijman is thans fiscalist te Breda, en heeft zijn look behouden.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De Nederlandse sharia

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Ditmaal voor Arnoud de Jong, die het stuk eerder plaatste op zijn eigen blog.

Hoogleraar Frans Leeuw

Hoogleraar Frans Leeuw hield afgelopen vrijdag een oratie aan de Universiteit van Maastricht. Daarin vertelde hij dat Nederland op rijksniveau 1785 wetten, 2489 maatregelen van bestuur en Koninklijke Besluiten en 6402 ministeriële regelingen heeft. Dit aantal neemt jaarlijks met 2,2 procent toe.

Doel van die wetten en regels is uiteraard het beïnvloeden en sturen van gedrag van burgers. Dit instrumentarium wordt samenvattend ‘interventie’ genoemd.
Het is nog niet zo eenvoudig om het gedrag van burgers via ‘interventie’ in het juiste spoor te krijgen, want de officiële regels moeten concurreren met wat wordt genoemd ‘eerder gedrag’. Dat ‘eerdere gedrag’ is bepaald door hersenen, hormonen, instincten, culturele patronen e.d. Dat ram je er niet een-twee-drie uit. Maar goed, als de boetes en straffen maar hoog genoeg zijn lukt het kennelijk grotendeels wel.

Achtereenvolgende regeringen proberen al tientallen jaren om het aantal wetten en regels te beperken. Dat komt nog niet echt lekker op gang. Wie de oratie van Van Leeuwen leest begrijpt waarom: het is een bijna onmogelijke opgave. Er zijn zoveel niveaus en geledingen die allemaal hun eigen regels uitbraken dat het lastig is om een compleet overzicht te krijgen.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Vorige