Detailpolitiek (19): Bloeddonatie en weigerambtenaren

Amsterdam laat zich er graag op voorstaan dat ze een homovriendelijke gemeente is zonder weigerambtenaren. Deze week bleken er toch twee weigerambtenaren rond te lopen. Iedereen sprak er schande van: de burgemeester, de gemeenteraad en het stadsdeel. De algemene mening: als die ambtenaren niet snel van mening veranderen, moeten ze ontslagen worden. En toen hadden we D66. Op het partijcongres werd vastgesteld dat D66 voor bloeddonatie door homo’s is. Zij mogen op dit moment geen bloed doneren omdat ze een risicogroep zijn, want er is een verhoogde kans op HIV. Maar D66 vindt dit discriminerend en ziet er niets in omdat bloed altijd wordt gecheckt. Wat eerder van de Commissie Gelijke Behandeling wel mocht, mag van D66 niet: homo’s uitsluiten als bloeddonor. Is dat allemaal nodig? Met zoveel initiatieven om de rechten van homo’s te beschermen komt de vraag op hoe nodig dit allemaal is. Gaan homo’s in Nederland massaal gebukt onder het feit dat er Amsterdamse weigerambtenaren bestaan of lijden zij omdat ze geen bloed mogen doneren?

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Quote du Jour

Quote du Jour | 010 en 020 samen aan de integratie

, door

“Het gevoel van: ‘samen maken we de stad’, het gevoel van: ‘dit is mijn Rotterdam’, daar kan Amsterdam iets van leren.”
(Andrée van Es in de Volkskrant)

Na de moorden op ‘hun’ Van Gogh en Fortuyn gingen Amsterdam en Rotterdam elk hun eigen weg met de brandende kwestie van deze tijd, de grootstedelijke integratie. Het duidelijkst werd dat met de twee (inmiddels vertrokken) burgemeesters Cohen en Opstelten. Waar de eerste zich profileerde met ‘kopjes theedrinken’ en ‘de boel bij elkaar houden’ liet de tweede graag zijn spierballen zien met ‘zero tolerance’. De afgelopen week kwam een selecte groep gezichtsbepalende figuren uit beide steden bijeen in het Rotterdamse restaurant De Harmonie (what’s in a name) om hierover te praten. De Amsterdamse integratiewethouder Andrée van Es wil nu veel concreter (en waarschijnlijk veeleisender) vorm geven aan het begrip burgerschap. Haar Rotterdamse collega Korrie Louwes zegt: ‘De tweede en derde generatie migranten is veel meer Nederlander dan velen zich realiseren.’ De Erasmus Universiteit en de Universiteit van Amsterdam hebben toegezegd om in september met een eerste vergelijkende studie te komen over problemen en kansen in beide steden.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Mededeling

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Kaj gaat de polletiek in

, door

Nou ja, soort-van. Ik ga iets heel nieuws doen. Ik ga werken voor zaken die mij na aan het hart gaan. Ik ga mijn cynisme afwerpen. Ik ga mijn ziel en zaligheid inzetten voor de stad Amsterdam. Ik ga werken voor de Amsterdammers die ook in 2050 nog in een stad willen wonen die van en voor iedereen is. Ik ga werken voor de partij van Lodewijk Asscher en Frank de Wolf, en voortbrenger van illustere namen als De Miranda en Schaefer. Ja, ik ga werken voor de PvdA Amsterdam. En daar ben ik fucking trots op.

Wat bezielt mij om deze stap te zetten? Betrokkenheid. Dat eerst en vooral. Ik ben 35, ik heb 17 jaar journalistiek op mijn journalistieke CV, en ik heb in die periode dus vooral vanaf de zijkant beschreven wat er gebeurde. En ik kan je zeggen, daar kan je behoorlijk cynisch van worden.

Er zijn zaken die in de loop der jaren een gegeven zijn geworden, zaken die wij nu voor lief nemen, als onvervreemdbare rechten. Contracten met rechten en plichten voor werknemer en werkgever, arbeidsrecht, een hoogwaardige gezondheidszorg die bereikbaar is voor iedereen, de AOW, betaalbaar onderwijs.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Liever geld dan koekje bij de koffie

, door

Vandaag een gastbijdrage van Sjoukje Botman, die aan de Amsterdamse School voor Sociaal Wetenschappelijke Onderzoek promotieonderzoek heeft gedaan, getiteld: ‘Gewoon Schoonmaken. De troebele arbeidsrelaties in betaald huishoudelijk werk’. Het stuk staat ook op Sociale Vraagstukken.

schoonmaaksterWie langs de Amsterdamse grachten wandelt en goed kijkt naar de portieken van de monumentale panden, kan de sociale ongelijkheid van vroegere tijden herkennen. De mooie grote deur, te bereiken met een statige trap, die was voor de rijke bewoners van deze panden. Onder de trap is er vaak een kleiner deurtje te vinden. Dit deurtje leidt naar de oorspronkelijke vertrekken van het huishoudpersoneel. Ruim een eeuw geleden was het gebruikelijk dat het gegoede gezin er een scala aan huishoudelijk personeel op nahield. Niet omdat man en vrouw buitenshuis werkten, maar als teken van welstand.

Waar vroeger jonge meisjes van het platteland naar de stad reisden om daar als ‘dienstje’ aan de slag te gaan, vindt de trek tegenwoordig plaats op een mondiale schaal. Het werken in de huishouding is een zaak voor ongedocumenteerde migranten geworden. Het betreft veelal vrouwen, maar het kunnen ook mannen zijn. Zij kunnen laaggeschoold zijn, maar niet zelden zijn het midden- tot hooggeschoolden die de slechte economische omstandigheden in het land van herkomst ontvlucht zijn. Een groot deel van deze huishoudelijke diensten vindt plaats in de zwarte of grijze economische sfeer. Zo zijn de huidige huishoudelijk werkers te zien als lokale expressies van een mondiale economische ongelijkheid. Dat levert nieuwe kwesties op in de omgang tussen werkgever en schoonmaakster.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Centrum Ganzenhoef Bijlmermeer : over drugs en vergeten

, door

Kleiburg, een flat in de Bijlmer, is voor één euro te koop, dat bericht roept veel herinneringen bij mij wakker. Ik ben in 1969 getrouwd en in de Bijlmermeer gaan wonen. In 1971 werd ik professioneel betrokken bij de maatschappelijke ontwikkeling aldaar. Met de bewoners-organisatie (OBO) schreef ik een kritiek op de stedenbouwkundige uitgangspunten van de Bijlmermeer. Wij vonden de specifieke Bijlmeraspecten helemaal niks: het meerlagen concept, waardoor wegen werden opgetild en de verkeersoorten gescheiden, de hoogbouw in het parklandschap, waardoor Mokum grote hoeveelheden ongewenste woningen in een niet-stedelijke omgeving aanbood.
Hebben wij met die kritiek de Bijlmermeer indertijd ondermijnd of afgebroken? Ik denk het niet. Toen in 1983 plannen geopperd werden voor een massale sloop, heb ik in het vakblad “Bouw” nog een pleidooi tegen sloop geschreven. De tekorten van de Bijlmer waren toen onmiskenbaar duidelijk geworden , maar het kernprobleem zat m.i. niet alleen in het beton.

Twee impulsen prikkelen mijn herinneringen. De eerste is een reportage over het bureau Warmoesstraat. De gepensioneerde dienders koppelden de komst van de harddrugs naar Amsterdam aan de vrede in Vietnam, waardoor daar de markt voor drugs verdween en een vervangende markt werd gevonden in Amsterdam. In die tijd was op de hoek van de Vijzelstraat en de Keizersgracht een welzijnscentrum voor Surinamers gevestigd. Daar waren grote tekorten ontstaan en de autoriteiten van het toenmalige ministerie van CRM vonden dat het centrum niet langer open kon blijven. Ik was tegen sluiting: als dat centrum dicht was, zou de pas gereed gekomen metro voor een goede verbinding (“in 6 minuten van CS naar Ganzenhoef”) zorgen tussen binnenstad en Bijlmermeer. De stedelijke drugsproblemen zouden zich naar de Bijlmermeer verplaatsen. (Achteraf denk ik dat dat door familiebetrekkingen toch ook wel gebeurd zou zijn.)

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Amsterdam groeit als kool

, door

[qvdd]

Vroeger vertrok je na je studie naar de regio. Nu blijven procentueel gezien meer mensen hangen. Amsterdam is een emancipatiestad: je hebt hier goede mogelijkheden om door te groeien.

Aldus Wethouder Maarten van Poelgeest. Amsterdam groeit als kool, er kwamen de eerste negen maanden van 2010 bijna 10.000 nieuwe inwoners bij, een record. En de meerderheid van die nieuwe inwoners is autochtoon.

Grote kans dat Amsterdam inmiddels dus weer minder dan 50% allochtoon is. Maar dat zal wel niet al te hard geroepen worden.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Vorige Volgende