Brief aan Barack Obama

Het doek lijkt definitief gevallen voor de Alaskaanse senator en smeergeldcrimineel Ted Stevens. De telling van de stemmen in een van leegste Amerikaanse staten is op een paar biljetten na klaar, en plotseling blijkt de democraat en burgemeester van Anchorage, Mark Begich, bijna vierduizend stemmen voor te liggen op Stevens. Begich heeft zichzelf inmiddels tot winnaar uitgeroepen.
Met nog twee senaatsraces onbeslist blijft een filibuster-proof meerderheid voor de democraten een mogelijkheid. Winnen ze de races in Minnesota en Georgia ook, dan zijn de republikeinen in de senaat teruggebracht tot een machteloze praatgroep. Tenminste, als alle kikkers in de kruiwagen blijven. We zetten een en ander op een rijtje:

Minnesota: De huidige senator Norm Coleman heeft nog steeds de leiding in de race met politicus/komiek Al Franken met maar liefst 215 stemmen. In totaal werden 2.9 miljoen stemmen uitgebracht. Vandaag begint de hertelling, waarvan de uitslag pas rond de kerst wordt verwacht. Daarna is de race nog niet over. Beide kandidaten hebben al een leger aan advocaten klaarstaan om iedere telvrijwilliger te volgen, en om na de definitieve uitslag een scala aan juridische procedures te beginnen. Franken maakt nog veel kans, omdat bij een hertelling ook afgekeurde stembiljetten opnieuw worden bekeken. En volgens commentatoren zijn democraten slechter in het juist invullen, dus die stemmen kunnen nu -wellicht- ineens wèl worden geteld.
Georgia:Weinig nieuws uit het republikeinse Georgia waar zittend senator Saxby Chambliss de verkiezingen won, maar geen meerderheid van de stemmen haalde. Volgens Georgiaanse regels moet de verkiezing daarom op 2 december over. De staat wordt daarom nu een soort “last stand’ om de Grand Old Party nog in stand te houden.
Joe Lieberman: The man who should be vice-president, de oude running mate van Al Gore, werd twee jaar geleden democraat af, omdat hij in zijn eigen staat niet meer voor de democraten mocht meedoen. Als onafhankelijk kandidaat won hij de senaatsverkiezingen. Een probleem voor de democraten, omdat ze zonder Lieberman geen democratische meerderheid hadden in de senaat. Ze moesten hem dus lijmen met een mooie post als voorzitter van de Homeland Security and Governmental Affairs Committee. De gestaalde kaders van de democratische partij willen al jaren van hem af. Dat werd nog eens versterkt door de steun van Lieberman voor John McCain in de presidentsrace, en de nare woorden die hij gebruikte voor Barack Obama.
Als alle nog openstaande senaatszetels door democraten worden gewonnen, dan heeft Lieberman opnieuw een machtspositie. Hij is dan nodig voor die meerderheid. Maar als de 60-40 meerderheid in de senaat niet wordt gehaald, bijvoorbeeld door verlies in Georgia, dan gaat Lieberman’s kop er waarschijnlijk af, en mag hij plaatsnemen in de republikeinse bankjes. 58-42 of 57-43? Who cares!?!

Als u dacht dat het, na een verkiezingscampagne van twee jaar, klaar was met de Amerikaanse verkiezingen dan heeft u het mis. Zo werden na de verkiezingen de campagnebordjes uit de voortuin gehaald, maar vlak voor ik dit weekend vertrok uit Georgia, waren ze alweer terug. De twee kandidaten voor de senaat moeten opnieuw op campagne. Geen van de kandidaten heeft meer dan vijftig procent van de stemmen gehaald. En dat betekent in Georgia dat de verkiezingen overnieuw moeten.
Maar niet alleen in Georgia is het spannend. Ook in andere staten wordt nog druk geteld, geprocedeerd en campagne gevoerd. Op het spel staan nu nog drie zetels in de senaat, die in principe allemaal naar de republikeinse kandidaten zouden gaan, maar waar de race close is. De races zijn belangrijk, omdat bij een winst van de republikeinen de overmacht van democraten in de senaat nog een beetje beperkt kan worden. Als democraten alle races alsnog winnen, dan zijn de republikeinen machteloos in de senaat, omdat de overmacht dan filibuster-proof wordt. (Een filibuster is oorspronkelijk een manier om een stemming eindeloos uit te stellen door heeeeele lange speeches te houden – al zijn de regels tegenwoordig veranderd)
We zetten het verkiezingsnieuws even op een rijtje.

Georgia: Het leek een gelopen race voor de zittende republikeinse senator met de klinkende naam Saxby Chambliss. Maar zijn in eerste instantie grote voorsprong in de peilingen op democraat Jim Martin kreeg te maken met het Obama-effect, waar senator Elisabeth Dole uit North Carolina al het slachtoffer van werd. Voor de nieuwe verkiezingen, die waarschijnlijk pas in december worden gehouden, heeft John McCain al toegezegd om campagne voor Chambliss te gaan voeren. De strijd Chambliss-Martin was al een ongekend smerige, dus er kan nog wat vuurwerk verwacht worden. Het is de vraag wat er nog aan geld over is bij de beide partijen, maar reken erop dat de bodem wordt leeggeschraapt in Georgia.
Minnesota: De race tussen huidig senator Norm Coleman en komiek/politicus Al Franken is ongemeen spannend. Het verschil tussen beide kandidaten is slechts een paar honderd stemmen in het nadeel van Franken, en doordat er tijdens het stemproces veel fouten zijn gemaakt wordt dat getal steeds kleiner. Maar waarschijnlijker lijkt dat het gaat uitdraaien op een volledige hertelling. Met de hand.
Deze senaatsrace kent trouwens intrigerende achtergronden. Norm Coleman heeft nogal wat vijanden gemaakt bij de lokale democraten (die in Minnesota overigens de Democratic Farmer-Labor (DFL) Party heet), omdat hij tot eind jaren negentig zelf nog een democraat was, en daarna aansluiting zocht bij de republikeinen. Hij won de verkiezingen zes jaar geleden (een senator zit zes jaar) omdat zijn tegenstander, de populaire linkse democraat Paul Wellstone (tevens zittend senator), een dikke week voor de verkiezingen omkwam bij een vliegtuigongeluk. Zijn vervanger, oud-presidentskandidaat Walter Mondale, redde het op het nippertje niet, en werd met een miniem verschil verslagen.
Opmerkelijk is het daarom dat Coleman zichzelf al tot winnaar heeft uitgeroepen, en juridische procedures is begonnen tegen diverse stembureau’s die hun uitslagen hebben veranderd.
Alaska:Ach ja, Alaska. Op de kaart gezet door de heerlijke verschijning van Sarah Palin, maar roemrucht geworden door de inmiddels veroordeelde Senator Smeerpoets Ted Stevens. Ook een crimineel mag gewoon meedoen met de verkiezingen en omdat Alaskanen wel van een “maverick” houden, heeft deze ex-Russische provincie voor een bekende naam gekozen. Maar is dat wel zo? In Alaska zijn zo’n twintig procent van de stemmen niet geteld, dus het kan goed zijn dat het verschil in de komende dagen nog terugloopt.
Op verschillende linkse weblogs wordt het woord “stemfraude” al in de mond genomen, omdat Alaska de enige staat is waar ongeveer alle peilingen voor de verkiezing een verlies van Stevens lieten zien, en zelfs een close race tussen Obama en McCain. Uiteindelijk won de laatste met een forse meerderheid. De weblogs wijzen erop dat in alle staten de deelname aan de verkiezingen hoger was dan vier jaar geleden. In Alaska kwamen dit jaar veel minder mensen naar de stembus.
Toch lijkt daarvoor een logische verklaring te zijn: De stembussen in Alaska sluiten later, dus toen de voorsprong van Obama in het oosten al voldoende was, hebben veel democraten de gang naar de stembus maar laten zitten. Het is koud zat buiten, moeten ze gedacht hebben.
Missouri:Ook hier zijn de verkiezingen nog niet over, maar dan die tussen Obama en McCain. De laatste ligt met vijfduizend stemmen voor, maar zo’n zevenduizend ‘discutabele’ stembiljetten uit democratische districten zijn nog niet geteld. Maar die race heeft geen enkele gevolgen meer voor de uitslag, natuurlijk. Leuk detail: Als senator werd in Missouri een democraat met de naam Nixon gekozen.